استفاده از زنان در حكمراني ضرورتي اجتناب ناپذير است

وزير كشور با تأكيد بر اينكه استفاده از زنان در حكمراني يك انتخاب براي دولت نيست، بلكه يك ضرورت اجتناب ناپذير است، اظهار كرد: اگر كشور بخواهد در عرصه‌هاي مختلف پيشرفت كند، راهي جز فراهم شدن حضور بانوان در همه عرصه‌ها وجود ندارد.

اسكندر مومني وزير كشور پيش از ظهر سه‌شنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۴ در نشست تعاملي «ارتقاي مشاركت زنان در حكمراني» كه به مناسبت فرا رسيدن سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن با حضور معاون امور زنان و خانواده رييس‌جمهوري و جمعي از بانوان معاون و مديركل استاندار، فرماندار، بخشدار و شهردار در سالن پيامبر اعظم (ص) وزارت كشور برگزار شد، با تبريك به مناسبت فرارسيدن روز زن و روز مادر با بيان اينكه «به همكاري با بانوان در وزارت كشور افتخار مي‌كنم»، اظهار كرد: مديران بانو، نشان دادند كه حضور بانوان در عرصه‌هاي مختلف فرصت بي‌بديلي براي كشور است كه مي‌تواند به حكمراني درست كمك كند.

وي با تاكيد بر ضرورت استفاده از بانوان در مسووليت‌ها گفت: اين موضوع منتي نيست كه دولت يا وزارت كشور يا حاكميت بخواهد بر بانوان بگذارد و بگويد كه ما اين ميزان پست‌هاي مديريتي را در اختيار بانوان قرار داديم، بلكه يك ضرورت اجتناب ناپذير براي توسعه و پيشرفت كشور است و اگر كشور بخواهد در عرصه‌هاي مختلف پيشرفت كند، نمي‌تواند از نيمي از جمعيت خود كه بانوان هستند غافل شود؛ بانوان اتفاقا در عرصه‌هاي مختلف مسووليت پذيرتر هستند و نياز به مساعدت ويژه هم ندارند فقط اگر فرصت برابر براي حضور آنها فراهم كنيم بقيه را خودشان فراهم مي‌كنند. وزير كشور عنوان كرد: در تدابير رييس‌جمهور محترم اين بود كه در استفاده از مسووليت‌ها نگاه قوميتي، مذهبي و جنسيتي نداشته باشيم؛ در همين راستا نيز تلاش كرديم در عمل اين موضوع را در همه عرصه‌ها محقق كنيم. براي نخستين‌بار استاندار اهل سنت در استان‌هاي كردستان و سيستان و بلوچستان انتخاب شدند و همچنين براي نخستين‌بار در استان خوزستان استانداري از قوميت عرب انتخاب شد و اين نشانگر آن است كه ملاك اصلي شايسته سالاري و فرصت برابر براي همه است. در وزارت كشور نيز قريب ۵۰۰۰ نفر بانو در پست‌هاي مسووليتي اعم از معاون وزير، مديركل، معاون استاندار، شهردار، بخشدار و دهيار فعاليت مي‌كنند. امروز همچنين قريب به ۴۰۰۰ دهيار بانو در سراسر كشور مشغول انجام وظيفه هستند كه اين يك گام بزرگ و رو به جلو اما ناكافي است و ما نبايد به اين ميزان بسنده كنيم.