مهم‌ترين مانع براي توسعه روابط با شانگهاي
مجيدرضا حريري، رييس اتاق مشترك بازرگاني ايران و چين در پاسخ به اينكه ايران تا چه ميزان توانسته است بعد از عضويت دايمي در سازمان همكاري‌هاي شانگهاي تجارت خود با كشورهاي عضو را بهبود دهد، گفت: ايران در اين چند سال كه به عنوان عضو دايم سازمان همكاري‌هاي شانگهاي پذيرفته شده، با بحران‌هاي مكرر روبه‌رو بوده است و در نتيجه آنگونه كه بايد نتوانست از مزاياي اين سازمان در زمينه اقتصادي بهره‌مند شود.
مجيدرضا حريري، رييس اتاق مشترك بازرگاني ايران و چين در پاسخ به اينكه ايران تا چه ميزان توانسته است بعد از عضويت دايمي در سازمان همكاري‌هاي شانگهاي تجارت خود با كشورهاي عضو را بهبود دهد، گفت: ايران در اين چند سال كه به عنوان عضو دايم سازمان همكاري‌هاي شانگهاي پذيرفته شده، با بحران‌هاي مكرر روبه‌رو بوده است و در نتيجه آنگونه كه بايد نتوانست از مزاياي اين سازمان در زمينه اقتصادي بهره‌مند شود.
وي ادامه داد: به فاصله چند ماه پس از پذيرفته شدن به عنوان عضو دايم، با حادثه سقوط هلي‌كوپتر و شهادت شهيد رييسي و همراهان رييس‌جمهور مواجه شديم. دولت چهاردهم هم در همان ابتدا با ترور شهيد هنيه مواجه شد و پس از آن هم با درگيري‌هاي علني و جنگ با اسراييل و امريكا مواجه شديم. در نتيجه نتوانستيم بر گسترش روابط و تعاملات با كشورهاي عضو اين پيمان متمركز شويم. موضوعي كه به سازمان شانگهاي محدود نشد و در مورد ديگر پيمان‌ها و سازمان‌هايي كه تازه عضو شده بوديم (اوراسيا و بريكس) هم رخ داد.
حريري در ادامه با اشاره به اينكه وزارت امور خارجه با طراحي يك تشكيلات تخصصي و تعريف برنامه‌هاي مشخص در اين زمينه فعال است، گفت: با اين وجود، هنوز آنگونه كه بايد در زمينه اقتصادي اين سازمان فعال نيستيم و حتي نمي‌توانيم آمار دقيق و مشخصي از مبادلات تجاري با كشورهاي عضو استخراج كنيم.
رييس اتاق مشترك بازرگاني ايران و چين افزود: از ديگر سو، به دليل تحريم‌ها بخش عمده‌اي از تجارت ما با كشورهاي چين و روسيه است و از اين رو نمي‌توانيم بگوييم كه اين مبادلات ما در نتيجه عضويت در اين سازمان است يا ناشي از محدوديت‌هاي تحريم‌ها است كه تجارت ما با چين و روسيه افزايش پيدا كرده است.
رييس اتاق مشترك بازرگاني ايراني و چين تاكيد كرد: ما براي توسعه روابط با كشورهاي عضو پيمان شانگهاي، موانع داخلي نداريم و بيشترين مانع و مشكل از بي‌تجربگي ما در زمينه پيمان‌هاي بين‌المللي است. در واقع بي‌تجربگي كشور و فعالان اقتصادي، مهم‌ترين مانع و مشكل ما در زمينه همكاري با شانگهاي و ديگر سازمان‌هاي بين‌المللي است كه بايد با تلاش دولت و مطالعه دقيق و بررسي تخصصي، مشكل را رفع كنيم.
حريري ادامه داد: به‌جز اين مورد هيچ منع قانوني، مقرراتي يا حاكميتي براي هر گونه ارتباط و همكاري با اين سازمان و اعضاي آن نداريم؛ اگر هم كارها آنگونه كه بايد پيش نمي‌رود، عامل آن در وهله اول نداشتن تجربه و دانش كافي در اين زمينه است و ديگري، درگير شدن با مشكلات و بحران‌هايي است كه اشاره شد؛ از سقوط هلي‌كوپتر رييس‌جمهور تا تنش‌هاي بين‌المللي و جنگ تحميلي و در نهايت هم شرايط نيمه جنگي كه اكنون با آن مواجه هستيم.
حريري در پاسخ به اينكه با شرايط موجود بخش خصوصي تا چه ميزان مي‌تواند از فرصت پيمان شانگهاي استفاده كند و نيازمند رعايت چه الزاماتي است، اظهار كرد: پيمان شانگهاي قراردادي مابين دولت‌هاست و چارچوب آن هم به‌گونه‌اي است كه دولت‌ها با يكديگر مواجه هستند.
وي ادامه داد: از سوي ديگر در چارچوب و سازوكار اقتصاد كشور ما، بخش خصوصي اثرگذاري زيادي ندارد و بخش بزرگي از قراردادهاي خارجي ما توسط نهادهاي حاكميتي منعقد مي‌شود.
رييس اتاق مشترك بازرگاني ايراني و چين در پايان با تاكيد بر اينكه در هر حال بخش خصوصي همه تلاش خود را براي توسعه كشور انجام مي‌دهد، اعلام كرد: طرح‌هايي در حال آماده‌سازي و در دست تدوين داريم كه در آينده نزديك براي بحث كارشناسي و بررسي در جلسات اتاق بازرگاني مطرح خواهيم كرد تا بتوانيم با تمركز بيشتر در سازمان پيمان شانگهاي فعاليت كنيم و تا جايي كه امكان آن وجود دارد از ظرفيت‌هاي اين پيمان استفاده كنيم.
