شدت تصمیماتی مانند تصمیم اخیر حتی می‌تواند شرکت‌های سود ساز را وارد زیان عملیاتی کند. البته این شرکتها بخش بزرگی از چرخش مالی و پولی اقتصاد را شکل می‌دهند. حال اگر همین تصمیمات به‌صورت رانتی در اختیار عده‌‌ای خاص قرار بگیرد یعنی بازار جای دیگران نیست و مال تعداد اندک رانت‌دار است اما؛ این شوک را نباید فقط از جنبه سودآوری و اقتصادی دید.
تقریبا تمام صنایع بزرگ خارج از بورس و بخش بسیار بزرگی از صنایع بورسی در اختیار دولت است. یعنی پول خوراک و سوخت این صنایع برای دولت است، سود این صنایع هم بالتبع برای دولت است. باتوجه به اینکه این صنایع بر روی همین خوراک و سوخت مازاد ارزش ایجاد می‌کنند، چرا دولت باید با افزایش نرخ این مازاد ارزش را از بین ببرد؟ دو حالت دارد: اول اینکه این مازاد ارزش را از جایی دیگر مانند افزایش نرخ دلار جبران خواهد کرد.
دوم اینکه دولت آن بخشی از سود صنایع که به سهامدار و مردم عادی می‌رسد ناراضی است و درصدد تصاحب آن است، که آن هم یعنی سلب مالکیت خصوصی. وی ادامه داد: مهم‌ترین اقدامات در مورد کل اقتصاد تعیین تکلیف رشد نقدینگی است، دولت و بانک مرکزی برای همه‌چیز برنامه دارند به جز برای چاپ پول. نمی‌شود شما شبانه روز پول چاپ کنید و در انتهای سال از مردم بپرسید چرا انتظارات تورمی دارید؟همین تورم عامل بسیاری از سیاست‌گذاری‌های مردم و شرکتها برای سرمایه‌گذاری و فعالیت اقتصادی است که درنهایت در لوپ حساب‌های ملی منجر به کسری بودجه دولت می‌شود و دولت با ریالی کردن بودجه دوباره تورم را تحریک می‌کند.
البته راه‌حل تورم فعلی ما سیاست پولی نیست که توضیح آن در این گفتار نمی‌گنجد. این مورد حل شود وضعیت صنایع هم مطمئناً در طول ۲ الی ۳ سال بسیار بهتر می‌شود. مرتضی زمانی امیرزکریا درباره تأثیرات حضور ایران به عنوان عضو دایم در سازمان شانگهای چنین گفت: به کشورهای چین، روسیه، هند، قزاقستان، تاجیکستان، ازبکستان و ... نگاه کنید که عضو این سازمان هستند. بزرگ‌ترین اقتصاد حاضر در این گروه چین است ولی هیچ شریک تجاری مهمی در این جمع ندارد و شرکای اصلی چین خارج از این سازمان حضور دارند.
