هر چند که سرعت بازرگانی حمل بار ترانزیت در ایران نسبت به برخی از کشورها بهتر است اما سرعت حمل بار داخلی در حال حاضر در ایران حدود ٣.۵ کیلومتر در ساعت است، یعنی سرعتی نزدیک به سرعت حرکت انسان پیاده که علت این سرعت بسیار پایین هم عمدتا توقفات بین ایستگاهی در مسیر است. سبحان نظری، دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی با بیان این مطلب در واکنش به انتقادات رستم قاسمی، وزیر سابق راه و شهرسازی درباره سرعت پایین سیر قطار باری (١٠ کیلومتر در ساعت) اظهار کرد: موضوع سرعت در راه‌آهن یک مفهوم پیچیده است سرعت ١٠ کیلومتر در ساعت در بخش باری به عنوان متوسط سرعت سفر قطار در بازه زمانی بلندمدت عدد نامناسبی محسوب نمی‌شود البته نمی‌توان این سرعت را با استانداردهای بین‌المللی در سرعت‌های بازرگانی قابل مقایسه دانست. وی ادامه داد: هرچند سرعت ریلی بازرگانی در ایران از کشورهای روسیه، چین و آلمان و ... بسیار کمتر است اما باید توجه داشته باشیم که همین سرعت از سرعت قطار باری در ترکیه بالاتر است. دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی با اشاره به دلایل پایین بود سرعت بازرگانی قطار در ایران گفت: هر چند که سرعت بازرگانی حمل بار ترانزیت در ایران نسبت به برخی از کشورها بهتر است اما سرعت حمل بار داخلی در حال حاضر در ایران حدود ٣.۵ کیلومتر در ساعت است یعنی سرعتی نزدیک به سرعت حرکت انسان پیاده که علت این سرعت بسیار پایین هم عمدتا توقفات بین ایستگاهی در مسیر است. وی افزود: یک قطار با بار داخلی از مبدا تا مقصد به دلایلی در ایستگاه‌های طول مسیر متوقف می‌شود و هر چند سرعت سیر آن در نقاطی از مسیر بالا می‌رود اما این توقفات باعث می‌شود متوسط سرعت بازرگانی کاهش پیدا کند. از دلایلی که باعث این توقفات می‌شود می‌توان به کمبود لکوموتیو، اولویت داشتن عبور قطارهای مسافری، ظرفیت پایین تخلیه و بارگیری در برخی از نقاط اشاره کرد و تمام این موارد در کاهش سرعت قطار اثرگذار هستند. نظری با بیان اینکه اما آنچه نگران‌کننده است، اینکه این میزان سرعت نسبت به چند سال گذشته به‌طور مداوم در حال کاهش است، تاکید کرد: در حالی که راه‌آهن در اوج عملکرد خود یعنی اواخر سال ٩٧ این سرعت را به ۵ کیلومتر در ساعت رسانده بود امروز به ٣.۵ کیلومتر در ساعت رسیده است. البته باید توجه داشت که در سال‌های بعد از ٩٣ در دولت یازدهم یک جریان خوب رشد بهره‌وری در راه آهن شروع شد و راه‌آهن رشد متوازنی را تجربه کرد، یعنی اگر واگن اضافه می‌شد متناسب با آن لکوموتیو هم به ناوگان اضافه می‌شد و متناسب با آن رویکردهای بازرگانی هم بهبود پیدا می‌کرد و همین عوامل باعث رشد بهره‌وری در این مجموعه شد.
