بارورسازي ابرها راهكار كم‌آبي نيست
رييس پژوهشكده اقليم‌شناسي با تاكيد بر اينكه بارورسازي ابرها نمي‌تواند بحران كم‌آبي كشور را حل كند، گفت: افزايش دماي هوا و مديريت نادرست منابع آبي عامل اصلي تشديد خشكسالي در ايران است.
رييس پژوهشكده اقليم‌شناسي با تاكيد بر اينكه بارورسازي ابرها نمي‌تواند بحران كم‌آبي كشور را حل كند، گفت: افزايش دماي هوا و مديريت نادرست منابع آبي عامل اصلي تشديد خشكسالي در ايران است. ابراهيم اسعدي اسكويي رييس پژوهشكده اقليم‌شناسي و تغيير اقليم در گفت‌وگو با مهر با بيان اينكه نمي‌توان گفت بارش‌هاي كشور به‌صورت چشمگير كاهش يافته است، اظهار كرد: اين جمله كه «بارش‌ها كم شده» چندان دقيق نيست، زيرا تغييرات اصلي در سال‌هاي اخير بيشتر مربوط به افزايش دماي هوا بوده تا كاهش بارش. وي افزود: درست است كه در برخي سال‌ها بارش كاهش داشته، اما در دوره‌هاي ديگري نيز افزايش بارش را تجربه كرده‌ايم. به عنوان مثال، طي سه تا چهار سال اخير ميزان بارش كمتر از ميانگين بوده، ولي در مجموع در بازه‌هاي بلندمدت، تغيير قابل‌توجهي در ميزان بارندگي كشور مشاهده نمي‌شود. اسعدي اسكويي گفت: آنچه امروز بيشترين تأثير را بر تشديد خشكسالي‌ها گذاشته، افزايش دماي هوا و تغييرات حرارتي است. دماي كشور در چند دهه اخير بيش از يك تا ۱.۲ درجه سانتي‌گراد افزايش يافته كه اين افزايش سبب تشديد تبخير، كاهش رطوبت خاك و در نتيجه افزايش اثرات خشكسالي شده است. وي افزود: اثرات گرما زماني خطرناك‌تر مي‌شود كه با مصرف بي‌رويه منابع آبي همراه شود. متأسفانه در كنار تغييرات اقليمي، اشتباهات مديريتي در زمينه حفر بي‌رويه چاه‌ها، برداشت بيش از حد از منابع زيرزميني و توسعه نادرست كشاورزي نيز اين شرايط را تشديد كرده است. رييس پژوهشكده اقليم‌شناسي و تغيير اقليم ادامه داد: از منظر هواشناسي، مهم‌ترين عامل در وضعيت كنوني، افزايش دما و نه صرفاً كم‌بارشي است. در سال‌هايي مانند ۱۳۹۸، كشور بارش‌هاي نسبتا خوبي را تجربه كرد، اما در سال‌هاي اخير روند كاهش نسبي بارش در كنار افزايش گرما، فشار مضاعفي بر منابع آبي وارد كرده است. وي گفت: ايران به‌طور تاريخي كشوري خشك بوده است؛ ميانگين بارش سالانه در كشور حدود ۲۴۰ تا ۲۵۰ ميلي‌متر است، در حالي كه ميانگين جهاني بارش حدود ۸۰۰ ميلي‌متر است.
