ضرورت تاسيس انجمن موسسات آموزش هوانوردي

در عنوان اين نوشته با كليد واژه‌هاي مهمي به نام «انجمن»، «موسسات آموزش هوانوردي» و «ضرورت» روبه‌رو هستيم. عناويني كه پيوند آنها با يكديگر مي‌تواند به درمان زخمي ديرينه تحت عنوان رفع مشكلات اقتصادي موسسات و دانشجويان در امر آموزش هوانوردي و ارتقای سطح علمي فعالان آينده صنعت هوانوردي كشور منجر شود. در خصوص واژه «انجمن» بايد گفت كه انجمن از نظر لغوي و اصطلاحي به دسته‌اي از مردم گفته مي‌شود كه در جايي گرد آمده يا عضو شده باشند. 
 انجمن صنفي، توسط گروهي از افراد تشكيل مي‌شود كه داراي پيشه و حرفه يكسان هستند. شكل‌گيري و ايجاد انجمن‌هاي صنفي در ايران، قدمتي چند هزار ساله دارد. دوران حكومت هخامنشيان، مردم را به طبقات و گروه‌هاي مختلف از جمله كسبه و اصناف دسته‌بندي مي‌كردند. بنابراين مي‌توان گفت كه قدمت و ريشه شكل‌گيري انجمن‌هاي صنفي به دوران حكومت هخامنشيان برمي‌گردد. 
پس از ظهور اسلام در ايران، لزوم رعايت اصول شرعي در كسب و كارها و جلوگيري از فروش كالاهاي حرام باعث شد كه محتسب شهر بر اصناف مختلف نظارت كند. محتسب شهر وظيفه داشت كه بر گرانفروشي و كم‌فروشي نظارت داشته باشد. قرن سوم هجري قمري، دوره شكوفايي تمدن اسلامي و رونق تجارت و شهرنشيني بود و به همين دليل در اين دوران اصناف مختلف به وجود آمدند. ايجاد اصناف متعدد و مختلف در دوران معاصر و لزوم نظارت بر اين اصناف و همچنين پيگيري حقوق و مطالبات آنها باعث شد كه قانون نظام صنفي كشور در سال 1380 به تصويب برسد. 
امروزه، تقريبا تمام اصناف و كسب و كارهاي داراي انجمن صنفي هستند و از اين طريق خواسته‌هاي خود را مطالبه و در راستاي ارتقاي صنف خود تلاش مي‌كنند. اين انجمن‌ها، توسعه و تداوم طرح‌ها و برنامه‌هايي را دنبال مي‌كنند كه باعث بهبود وضعيت رفاهي و حقوقي اشخاص حاضر در صنف آنها مي‌شود. 
در خصوص واژه «آموزش هوانوردي» مي‌توان اذعان داشت كه بخش آموزش هوانوردي، يكي از زنجيره‌هاي با اهميت و ركن اصلي بهره‌وري و توسعه است كه متاسفانه در سايه فضاي ملتهب اقتصادي سال‌هاي اخير و عدم حمايت نهادهاي مرتبط، دستخوش تندبادهاي متعدد شد و هم‌اكنون نيز با مشكلات عديده‌اي روبروست. آموزش هوانوردي دو بُعد آموزش و پرورش سرمايه انساني صنعت هوانوردي و آموزش‌هاي تكميلي و ضمن خدمت را تشكيل مي‌دهد. 
فشارهاي اقتصادي بر پيكره آموزش هوانوردي كه توسط بخش خصوصي انجام مي‌شود منجر به افزايش نرخ آموزش هوانوردي شده و اين افزايش سبب آسيب به علاقه‌مندان و دانشجويان هوانوردي و به تبع آن مراكز آموزشي شده و در بحث آموزش‌هاي تكميلي نيز به علت مشكلات مالي شركت‌ها و عدم نياز به جذب نيروي انساني با كاهش سطح آموزش‌هاي عالي مواجه هستيم. 
شركت‌هاي هواپيمايي و ساير صنايع وابسته به صنعت هوانوردي به علت انسجام تشكيلاتي خود داراي تريبون رسمي بوده و مشكلات خود را با مسوولان كشور در ميان گذاشته و راهكارهاي گذر از بحران را درمي‌يابند اما مراكز آموزشي كه در سطح پايه هوانوردي و البته بحراني قرار دارند از هرگونه حمايت محروم مانده‌اند. بايد به اين امر اشراف داشت كه آسيب‌هاي اقتصادي شركت‌هاي هواپيمايي در كوتاه‌مدت قابل مشاهده و ارزيابي است اما عدم‌ حمايت از صنعت آموزش هوانوردي آسيب‌هاي بلندمدت دارد كه مهم‌ترين آن، تامين نيروي انساني نسل‌هاي آتي هوانوردي كشور است.
 خوشبختانه برخي از مراكز آموزش هوانوردي، به‌رغم مشكلات عديده اقتصادي همچنان بر تعهد خود نسبت به كيفيت آموزشي و رعايت ايمني هوانوردي پايبند هستند اما متاسفانه اين امر عموميت نداشته و اختلاف سطح آموزش ميان فعالان اين حوزه محسوس است. 
و اما در مورد «ضرورت تاسيس انجمن موسسات آموزش هوانوردي» بايد گفت كه اين انجمن با حضور و مشاركت تمامي مديران موسسات آموزشي در تمامي سطوح و حوزه‌هاي آموزشي كه از سازمان هواپيمايي كشوري مجوز فعاليت دارند مي‌تواند شكل بگيرد و اعضاي هيات‌مديره اين انجمن با برگزاري جلسات متعدد و موثر با نهادها و سازمان‌هايي كه مي‌توانند نقش حمايتي داشته باشند در جهت كاهش فشارها بر موسسات آموزشي اقدام كنند. 
انجمن مي‌تواند نماينده تمامي فعالان حوزه آموزش هوانوردي كشور باشد؛ كاهش فشارهاي اقتصادي موسسات آموزشي مي‌تواند به كاهش هزينه‌هاي آموزش منتهي شود كه موضوع مورد نياز دانشجويان هوانوردي است. از سوي ديگر، انجمن مسيري است كه مي‌تواند به همبستگي بهتر و بيشتر موسسات در حوزه آموزش و ايمني منجر شود چراكه انسجام تشكيلاتي به يكپارچگي اهداف فعاليت مي‌انجامد. اميد است با نگاه و بينش نوين در امر آموزش بتوانيم گام‌هاي موثري در تعالي و ارتقای سطح آموزش هوانوردي كشور ‌برداريم.