«به نظر می‌رسد ناتو امیدواری‌ها برای پیروزی اوکراین را کنار گذاشته است. یکی از مقام‌های ناتو گفته که یک توافق صلح ممکن است با واگذاری اراضی اوکراین به روسیه در ازای عضویت در این ائتلاف نظامی به انجام برسد.»
روزنامه تلگراف در سرمقاله‌ای می‌نویسد: «این اظهارت «استیان ینسن»، رییس دفتر ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو در اوکراین مایه نگرانی و خشم شده و اوکراینی‌ها حق هم دارند. ینسن بعدا بابت روش بیان دیدگاه‌هایش عذرخواهی کرد اما گفته‌هایش را حذف نکرد. تاکید بعدی استولتنبرگ بر این مساله که مذاکرات صلح بر اساس شرایط کی‌یف برگزار می‌شود هم باعث نمی‌شود تا این ظن از میان برود که ببینیم غرب واقعا چگونه این جنگ را می‌بیند و ینسن چه چیزی را افشا کرده است.
ارزیابی اخیر اطلاعاتی امریکا مشخص کرد که ضد حمله اوکراین علیه روسیه دستاوردها و اهدافی در زمینه قطع دسترسی ارتباط زمینی مسکو با کریمه را محقق نمی‌کند. این نتیجه‌گیری تاریک از سوی برخی نشان می‌دهد که با وجود حملات هم از سوی روسیه و هم از سوی اوکراین، هیچکدام به آن اهداف مهم استراتژیک دست پیدا نخواهند کرد.
پاسخ به این بن بست مشخص، اعمال فشار به اوکراین برای دست شستن از اراضی الحاقی به روسیه نیست بلکه تغییر در حقایق موجود است. این مساله هم فقط با تلاش‌های دو چندان در کمک به کی‌یف با منابع جنگی کافی به منظور عقب نشاندن روسیه محقق می‌شود که اگر امسال نشود سال آتی صورت می‌گیرد.
دو سال پس از عقب‌نشینی مفتضحانه از افغانستان، به نظر می‌رسد غرب بار دیگر قرار است در آستانه یک شکست شرم‌آور قرار گیرد. یک توافق صلح با چنین شرایطی به منزله پیروزی برای روسیه و شکست اوکراین است. چطور می‌شود که تسلیم اراضی مساله‌ای نباشد؟
در عوض ما باید به کی‌یف حمایتی بدهیم که تاکنون از ارایه آن عاجز بوده‌ایم. جدیدترین گزارش‌ها از واشنگتن به ما مطالب جدیدی ارایه نمی‌دهد. آنها فقط ارزیابی‌های یکسان در فوریه ۲۰۲۳ را تایید می‌کنند که پیش بینی می‌کرد کمبودها در ارسال تجهیزات و تقویت نیرو به شکست ضد حمله اوکراین منجر می‌شود.
به عبارت دیگر، آنچه امروز شاهدش هستیم شکست غرب در پایبندی به اصولش است. واشنگتن و برلین به‌جای اتخاذ اقدامی قاطع در اوایل سال جاری میلادی برای تضمین تجهیز مناسب، به اوکراین تاکید کردند تا بر اساس دکترین تاکتیکی ناتو مبارزه کند و در عین حال، اوکراین را از ابزار انجام آن محروم کردند.
غرب به ارسال قطره چکانی جنگ‌افزار نظامی، دعوا بر سر ارسال تانک‌ها، جنگنده‌های اف-۱۶، سیستم‌های موشکی تاکتیکی ATACMS و گلوله‌های خوشه‌ای که برای موفقیت کی‌یف حیاتی هستند، مبادرت ورزیده است. پس از چندین ماه عذاب آور، امریکا در نهایت مهمات خوشه‌ای را برای اوکراین تامین کرد و در روزهای اخیر با بی‌میلی ارسال اف-۱۶ از دانمارک و هلند را به کی‌یف تایید کرده است.
اگر جو بایدن، رییس‌جمهوری امریکا درست زمانی‌که ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهوری اوکراین که اولین‌بار برای این جنگنده‌ها درخواست داد، همان تفکر «اقدام در همان روز» وینستون چرچیل را پی می‌گرفت، الان اوکراینی‌ها می‌توانستند نیروهای روسی را در اوکراین هدف قرار دهند. اما اکنون تا سال آتی میلادی نیروهای اوکراینی نمی‌توانند در آسمان کاری از پیش ببرند. حتی الان هم، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان خواستار مذاکرات صلح بیشتر است درحالی که همچنان درباره تامین کردن یا نکردن فوری موشک‌های کروز «تاوروس» مورد نیاز اوکراین تعلل می‌کند. ایده مذاکرات صلح در این شرایط اگر خطرناک نباشد حتما مسخره و مضحک خواهد بود.
هرگونه تلاشی که تاکنون انجام شده به جز یکسری گفت‌وگوهای بی‌معنا، چیز دیگری نبوده است. مساله شکست در صحنه نبرد به کنار، به جز چین هیچ کشور دیگری نمی‌تواند به ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه فشار وارد کند تا احتمالا ارتش خود را از اراضی تحت کنترل خارج کند. همچنین با وجود حضور شی جین‌پینگ، رییس‌جمهوری چین در نشست صلح اوکراین در جده عربستان، او به دنبال مجبور کردن پوتین نیست چون آن را باعث قوی‌تر شدن غرب می‌بیند.
در این میان، طرح جایگزین برای اوکراین به منظور پیوستن به ناتو پس از واگذاشتن مناطق بزرگی از قلمروی خود، مضحک و خنده‌دار است. به جز اینها، پوتین با گسترش ناتو هم موافق نیست.
اما حتی اگر چنین هم شود و اوکراین خود را تسلیم روسیه کند پیوستن به ائتلافی که خودش را کنار می‌کشد، دیگر ارزشی ندارد. این به معنای واقعی شکست ناتو در تضمین برتری متحدش در مهم‌ترین درگیری نظامی در اروپا از زمان تشکیل آن خواهد بود.
اوکراین سه گزینه خطرناک دارد
«پل رونژایمر» معاون سردبیر بیلد آلمان در تحلیل خود نوشته است: اگر تلاش‌های کنونی کی‌یف شکست بخورد، نیروهای روسی ممکن است حملات خود را تشدید کرده و اراضی بیشتری را تحت کنترل خود درآورند.
در این مقاله آمده است: اوکراین می‌تواند به تلاش خود برای شکستن دفاع روسیه حتی با توجه به اینکه دستاوردی قابل توجه تاکنون کسب نکرده، ادامه دهد.
تاکنون دولت ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهوری اوکراینی خوشبین بوده و مصمم به ادامه کارزار خود است. گزارش شده اگر این ضد حمله در دستیابی به دستاوردهایی قابل ملاحظه و چشمگیر تا پایان سال جاری میلادی شکست بخورد و به نتیجه‌ای نرسد، کی‌یف یک ضد حمله دیگر را در بهار سال آتی میلادی انجام خواهد داد.
نویسنده این مقاله مدعی است که مقام‌ها در کی‌یف به‌شدت بابت انتقادها از تاکتیک‌های این ضد حمله در میان کشورهای غربی خسته و ناامید شده‌اند.
معاون سردبیر نشریه بیلد همچنین پیش‌بینی می‌کند: یک مسیر دیگر پیش روی اوکراین ادامه ضد حمله و همزمان حضور در مذاکرات صلح با روسیه است. چنین تغییر موضعی از سوی زلنسکی برای مردم اوکراین سخت خواهد بود.
این در حالی است که زلنسکی اکتبر سال گذشته میلادی حکمی را امضا کرده که مذاکرات با طرف روسی یعنی ولادیمیر پوتین را ممنوع کرده است و نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که ۷۲ درصد از مردم اوکراین نیز مخالف گفت‌وگو با روسیه هستند.
در بدترین سناریوی مطرح شده از سوی معاون سردبیر نشریه بیلد، مساله توقف حمله، انتصاب فردی از دولت روسیه و به صورت بالقوه تحت کنترل درآمدن بخش‌هایی از خارکیف توسط مسکو بیان شده است. البته چنین چیزی محتمل نیست چون روسیه در تلاش برای احیای ضررهای خود است.
اوایل ژوئن سال جاری میلادی، ارتش اوکراین ضد حمله‌ای را علیه نیروهای روسی و با هدف بازپس‌گیری اراضی خود تحت کنترل روسیه در شرق و جنوب شرق آغاز کرده است. اما با وجود حمایت‌های گسترده از سوی غرب، نیروهای اوکراینی به دستاوردهای چندانی نرسیده‌اند.
بر اساس اعلام وزارت دفاع روسیه، این عملیات باعث کشته شدن ۴۳ هزار اوکراینی و از بین رفتن ۵۰۰۰ قطعه سلاح و مهمات شده است.
مقام‌های ارشد کی‌یف و برخی از کشورهای غربی اذعان کرده‌اند که این فشارها نتوانسته انتظارات اولیه را برآورده کند و آهسته‌تر از پیش‌بینی‌هاست.
