نشستن غبار فراموشی بر مسجد نقشینه آران و بیدگل

اصفهان مسجد نقشینه یا حاجی قاسم از مساجد زیبای صفوی در شهر آران و بیدگل است که از جلوه‌های این مسجد ایوان بسیار بلند آن است که از دور جلوه‌نمایی می‌کند. مسجد نقشینه از جمله آثار تاریخی منطقه فرهنگی کاشان است که ناشناخته مانده و نیازمند پژوهش‌های فنی و علمی است. یک پژوهشگر تاریخ و تمدن در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: تزیینات ایوان مسجد نقشینه آران و بیدگل عبارت از کتیبه‌ای کاشی پیشانی با زمینه آبی لاجوردی و خطوط زیبای ثلث سفیدرنگ و محراب نقاشی زیبا از سال ۱۲۲۱ هجری است. محمد مشهدی نوش‌آبادی گفت: محراب گچ‌بری همراه با تزیینات مقرنس و نقوش و کتیبه‌ها، تقریباً سالم است، اما در دیگر بخش‌های ایوان مسجد، نقوش گل و بوته و ختایی و کتیبه‌های شیعی در قاب‌های متنوع وجود داشته که امروز بخش کمی از آنها باقی است. گمان بر این است که کتیبه‌های کاشی فیروزه‌ای پیشانی ایوان و ماده تاریخی مسجد نقشینه، کار محمدطاهر، نقاش کاشانی از خوشنویسان و نقاشان به نسبت گمنام کاشان در سده ۱۱ هجری است که بخشی از کاشی‌ها از جمله کاشی‌های انتهایی که طبعاً مربوط به نام بانی، هنرمند و تاریخ بوده فرو ریخته است و نمی‌شود در این باره اظهارنظر قطعی کرد. این پژوهشگر تاریخ و تمدن، تصریح کرد: خوشنویسی بخشی از کاشی‌های صندوق مزار حبیب موسی کاشان به امضای طاهر است، ولی نقاشی‌های قاجاری ورودی زیارتگاه عطابخش را حسن نراقی اشتباهی به او منسوب کرده است. مسجد نقشینه دارای ساختمانی سه‌طبقه است؛ طبقه زیر، طبقه همکف و ایوان که روی طبقه زیرین قرار دارد. همین‌طور طبقه‌ای روی دهلیزهای جانبی ایوان که در کل چهار سطح یا طبقه را به دست می‌دهد. مشهدی نوش‌آبادی تأکید کرد: مسجد در دوران قاجاری به صورت اساسی تعمیر شده و آخرین تعمیرات چند دهه پیش توسط میراث فرهنگی انجام شده است. در مرمت اخیر ایوان، که تقریباً نصف سقف آن فرو ریخته بود بازسازی شده است و اندکی نیز طبقه دوم رواق سمت چپ مسجد در راستای قرینه‌سازی دست‌کاری شده است.