میثم محمدی در سینما اعتماد نوشت: روزنامه «کیهان» طی انتشار مطلبی در روزهای گذشته تیغ تیز خود را به سمت شبکه نمایش خانگی گرفته و آن را به «ترویج بی‌بند و باری» متهم کرده است. فارغ از اینکه در حال حاضر همه می‌دانند که سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر (ساترا) که به شکل طبیعی و مطابق انتظار در ظاهر همسو با طیف دولت حاکم و حامیان رسانه‌ای آن، از جمله همین روزنامه است. حتی در جایی از همین مطلب نیز نویسنده اذعان داشته که «هرچند سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر(ساترا) در ماه‌های گذشته حرکات بازدارنده‌ای درخصوص انتشار برخی محصولات مبتذل و هنجارشکن در نمایش خانگی انجام داده» اما در پایان اشاره کرده است که « کافی نیست.»، یعنی بازدارنده‌تر باشید تا آقایان راضی‌تر شوند. چند نکته در این میان قابل تامل است.
اول اینکه الگوی مورد پسند گردانندگان کیهان و همفکران آنها در سال‌های اخیر در صدا و سیما در حال اجراست و نتیجه آن چیزی جز نابودی و به قهقرا رفتن این مجموعه عظیم که در اصطلاح باید رسانه ملی باشد، نبوده است. با نگاهی اجمالی به گونه‌های مختلف برنامه‌سازی در شبکه‌های تلویزیونی از جمله برنامه‌های گفت‌و‌گو محور، مجموعه‌های تلویزیونی، برنامه‌های کمدی، تاک‌شوها، مسابقات و … این موضوع مشهود و قابل لمس است. این بدان معنا نیست که تولیدات شبکه نمایش خانگی قابل دفاع باشد، اما براساس آمار و کنش‌های ارتباطی که مخاطبان نشان می‌دهند، شبکه نمایش خانگی از زمان پیدایش، در اکثر موارد توانسته مخاطبان بسیاری را با خود همراه کند و همین تقاضاهای بازدارندگی بیشتر استدلال محکم دیگری برای نگرانی مدافعان تولیدات کنونی صدا و سیماست که این روزها پرچم استهزاء و لوده‌گری و لجاجت با سلایق مردم را برافراشته است. اما از طرفی شبکه نمایش خانگی با تولیداتی از جمله مجموعه‌های موفقی که در سال‌های اخیر به نمایش در آمده است تا برنامه‌های ترکیبی و مسابقه‌ها و… به شکلی عینی و اثرگذار توانسته گوی سبقت را از تلویزیون برباید، ولو اینکه مخاطب بابت آن هزینه مادی نیز پرداخت کند.
با توجه به این امر نکته دوم این است که به نظر می‌رسد، درست یا غلط، مردم و مخاطبان، الگوی مورد نظر و فرمایشی نویسنده «کیهان» و هم‌قطاران او در رسانه‌های همسو با خود را که نتیجه آن در شبکه‌های تلویزیونی عینیت یافته است را قبول ندارند و باب میل آنها نیست و گویی فقط حلقه مشخص و دسته پیدا و پنهانی وجود دارد که اتفاقا علی‌رغم ادعای مردمی بودن، کاری با سلیقه و پسند او ندارد و در این مورد هم با دسته‌بندی مخاطب به انقلابی و غیرانقلابی و ارزشی و غیرارزشی قصد دارد، براساس خواست همان دسته‌ها و گروه‌های خاص خودی پیش برود، در حالی که این روزها بسیاری از مخاطبان متدین و خانواده‌های آنها نیز پیگیر برنامه‌های شبکه نمایش خانگی هستند و هیچ نگرانی هم نسبت به تغییر سبک زندگی و رواج بی‌بند و باری ندارند و احساس خطر نمی‌کنند.
در بخش دیگری از این مطلب اشاره شده است که «این شبکه‌ها بهترین روش را برای نزدیک شدن به جامعه جوان و نسل کنونی برگزیده‌اند و آن هم نشانه رفتن ذوق هنری و فرهنگی از طریق رسانه است.» ذوق هنری و فرهنگی؟ کمتر کسی وجود دارد که نخوانده و ندیده باشد که بیشترین لطمه به ذوق و شوق جوانان فیلمساز و هنرمندان این کشور را شما و همین بیانه‌های به اصطلاح دلسوزانه‌تان زده‌اید، اگر باور ندارید یکبار عبارت کلیدی «حمله کیهان…» را در جستجوگرهای اینترنت سرچ کنید تا باز هم متوجه شوید که عمده نظرات شما «حمله» تلقی می‌شود و این را هم گردن دشمن نمی‌توانید بیاندازید. هر چند که به راهی که می‌روید و هدفی که دارید واقف هستید، اما در این مسیر واژه‌ها و عبارات و مردم و ارزش و … را هزینه و فدا نکنید.
نکته چهارم اما، شکل مبتدیانه و زننده‌ی تعمیم دادن این نظرات تحت لوای «مطالبه مردم انقلابی» است. چرا تلاش می‌کنید و اصرار دارید با دسته‌بندی کردن مردم آنها را در مقابل هم قرار دهید؟ مگر معیار انقلابی بودن و نبودن مردم سلیقه و خواست شماست که هر مساله‌ای که باب میل شما نبود را به این شکل مبتدیانه مورد «حمله» قرار می‌دهید؟! بدیهی است که هر فعال فرهنگی و رسانه‌ای موظف است که با ادله محکم و استدلال تخصصی و آسمان و ریسمان نبافتن به بررسی ذوق مخاطب، آسیب‌شناسی برنامه‌ها، ارائه راهکار متخصصانه و تلاش برای نزدیک شدن به فرهنگ استاندارد و مترقی عمومی بپردازد، اما این حلقه مفقوده شماست که عادت کرده‌اید بیانیه بدهید، تهدید کنید و خودتان را متر و معیارِ ذوق و سلیقه 85 میلیون ایرانی ببینید که شاید حتی 5 میلیون از آنها هم مخاطب روزنامه‌ها، بخصوص رسانه شما نیستند. پس بدانید که شما متر و معیار ذوق و هنر مردم و مخاطب نیستید!
