۵ شهریور بود که روزنامه‌ی کیهان از فلاکتِ زیستن در اروپا نوشت از اینکه در آلمان، مردم را به حمام بدون آب تشویق می‌کنند یا در انگلستان شهروندان را توجیه می‌کنند که می‌شود از غذای تاریخ مصرف گذشته و کپک‌زده هم استفاده کرد و نهایتا گفت سال‌ها طول خواهد کشید که اروپا کمر راست کند. کیهان در ستون یادداشت روز این مقدمه‌چینی‌ها را کرد تا بگوید با توجه به وضعیت اروپا، گذر زمان به نفع ایران است و فرصت برای احیای برجام هست و فعلاً نباید عجله‌ای در کار باشد؛ کیهان معتقد بود که شرایط آن روز ایران به وضوح! از یک سال قبلش بهتر است و از این به بعد بهتر هم خواهد شد و برای همین به دولت ابراهیم رئیسی توصیه کرد که ۲ ماه، فقط ۲ ماه دست نگه دارد تا اوضاع، زمین تا آسمان تغییر کند.
البته فقط کیهان نبود که روی «زمستان سخت» اروپا حساب باز می‌کرد و دولت و دستگاه کم‌تحرک دیپلماسی‌اش را به قمار بر زمستان سخت تشویق می‌کرد، افرادی مثل مرندی، مشاور تیم مذاکره کننده ایرانی هم «وینتر ایز کامینگ» توئیت می‌زدند و بر تهدید اروپا اصرار می‌ورزیدند. حالا و در آستانه‌ی اسفند که قسمت بیشتر زمستان را از سرگذرانده‌ایم کافی است سر به این سو بگردانیم و تأثیر توقف مذاکرات و عمل به توصیه کیهان و مرندی را بر جیب و سفره‌ی شهروندان ایرانی ببینیم. قیمت دلار، سکه‌ی بهار آزادی، پژو ۲۰۶ تیپ ۲ و یک کیلو گوشت گوسفندی بسته‌بندی شده‌ی داخلی در روز ۵ شهریور، همان روز انتشار این یادداشت در کیهان را با اکنون مقایسه کرده که نتایج‌اش می‌تواند درس بزرگی برای سیاستگذاران باشد، تصمیم‌سازانی که دل به پیش‌بینی کیهان و مشاوره‌های مرندی بسته‌اند و بر سودازدگی آنها که در جهان‌های موازی زندگی می‌کنند، تکیه داده‌اند.
