اسپانیایی‌های خشمگین در خیابان
گروه گوناگون|
اعتصاب، تظاهرات و درگیری‌های خیابانی از انواع رایج در سراسر جهان است. به عقیده بسیاری از صاحب‌نظران، جامعه تعیین‌کننده عملکرد دولت است؛ بر این اساس، با توجه به وی‍ژگی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در هر کشوری، این اعتراض‌ها شکل می‌گیرد که باتوجه به شرایط مختلف در کشورها، میزان و شدت اعتراض‌های خیابانی تعریف می‌شود. براساس تازه‌ترین نظرسنجی‌های صورت گرفته، اسپانیا، در میان کشورهای اروپایی ازجمله کشورهایی است که بیشترین آمار اعتراض‌های خیابانی را به ثبت رسانده است. آن‌طور که در سایر گزارش‌ها آمده، به نظر می‌رسد که هر هفته یک جنبش اعتراضی جدید در این کشور رخ می‌دهد؛ از تجمع معترضان به شرایط کاری گرفته تا اعتراض به خشونت علیه زنان، لغو سنت گاوبازی و قوانین مهاجرت... این گزارش‌ها نشان می‌دهند که مردم اسپانیا در بیشتر از سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا، تمایل به حضور در اعتراض‌های خیابانی را دارند. نزدیک به 31درصد از اسپانیایی‌هایی که در این نظرسنجی حضور داشتند، تمایل خود به شرکت در جنبش‌های اعتراضی را تایید کرده‌اند. این آمار اعلام شده در اسپانیا، در حدود 12درصد بالاتر از میانگین کشورهای عضو اتحادیه اروپاست. در
روزهای گذشته، قبل از انتخابات فرانسه، یکی از سرنوشت‌سازترین انتخابات قاره اروپا، بسیاری از سازمان‌های امنیتی این کشور، هشدار داده بودند، شورش و اعتراض‌های گسترده‌یی در شهرهای مختلف فرانسه پس از اعلام نتایج انتخابات برپا می‌شود. پیش‌تر نیز اخبار از اعتراض‌های اعضای بزرگ‌ترین سندیکای کارگری این کشور، علیه اصلاحات قانون کار و افزایش سن بازنشستگی خبر داد. آن‌طور که آمار نشان می‌دهد، بسیاری از شهروندان فرانسه، تمایل خود برای حضور در تجمع‌های اعتراضی را اعلام کرده‌اند. بر این اساس، می‌توان گفت اعتراض‌های خیابانی در این کشور، محدود به ایام انتخابات نیست. طبق این گزارش، حدود 21درصد از شهروندان فرانسوی، اعلام کرده‌اند که برای پیوستن به تجمع‌های اعتراضی در کشورشان، آماده هستند. در ایتالیا نیز اخبار متعددی از اعتصاب‌ها و تجمع‌های خیابانی شنیده می‌شود. آن‌طور که در این نظرسنجی مشخص شده، در حدود 20درصد از شهروندان ایتالیایی، تمایل بسیاری به حضور در اعتراض‌های خیابانی دارند.
شاید درصد افرادی که مایل به حضور در تجمع‌های خیابانی هستند، رقم بالایی را نشان ندهد، اما آن‌طور که در این گزارش مشخص شده، تعداد این افراد در اسپانیا، فرانسه و ایتالیا از میانگین کشورهای عضو اتحادیه اروپا بالاتر است. در نظرسنجی ارائه شده، میانگین افرادی که در کشورهای اتحادیه اروپا، تمایل بسیاری به پیوستن به اعتراض‌های خیابانی دارند، در حدود 19درصد اعلام شده است. در میان کشورهای مورد بررسی، هلند آماری برابر میانگین کشورهای اتحادیه اروپا دارد. در این کشور نیز جمعیتی که تمایل دارند در تجمع‌های خیابانی حضور داشته باشند، 19درصد برآورد شده است.
آن‌طور که در این گزارش آمده، آلمانی‌ها و مردم بریتانیا، تمایل چندانی برای پلاکارد دست گرفتن و تجمع در خیابان ندارند؛ هر چند که شهروندان این دو کشور، در کارنامه خود شورش‌های خبرسازی را ثبت کرده‌اند. در سال‌های گذشته، خبرهای بسیاری از آغاز فعالیت‌های مجدد راست‌گرایان افراطی در این کشور شنیده شده است. شهرهای آلمان، به‌خصوص شهر کلن نیز در سال‌های اخیر شاهد درگیری‌ها و آشوب‌های خیابانی پراکنده‌یی بوده است. با این‌حال در آخرین نظرسنجی صورت گرفته، تنها 14درصد از شهروندان آلمانی، تمایل به شرکت در اعتراض‌های خیابانی دارند. به نظر می‌رسد، قانونمند بودن این شهروندان، مانع از حضور آنها در اعتراض‌های ساختارشکنانه می‌شود. هرچند آن‌طور که از سایر گزارش‌ها به چشم می‌خورد، نیروهای پلیسی و امنیتی آلمان نیز، مانع محکمی برای شکل‌گیری این‌گونه تجمع‌های اعتراضی هستند.
در این گزارش، مردم بریتانیا کمترین اشتیاق را به شرکت در اعتراض‌های خیابانی دارند. هر چند، همان‌طور که گفته شد آلمان و بریتانیا شورش‌های مهمی را در شهرهای خود تجربه کرده‌اند. در بریتانیا مجموعه‌یی از آشوب، غارت، سرقت، تعرض و ناآرامی‌های اعتراض‌آمیز و خشونت‌باری از تاریخ
۶ آگوست ۲۰۱۱ در تاتنهام واقع در شمال لندن آغاز شد و تا 10 آگوست ادامه پیدا کرد. در کنار این شورش گسترده، خیابان‌های بریتانیا در سال‌های مختلف، شاهد تظاهرات و آشوب‌های دیگری نیز بوده‌اند. با این حال، در نظرسنجی پیش رو، تنها 11درصد از مردم بریتانیا تمایل خود را به حضور در تجمع‌های خیابانی نشان داده‌اند.
همان‌طور که در ابتدای گزارش گفته شد، به عقیده بسیاری از کارشناسان، بسیاری از شهروندان نقش جامعه را در تعیین عملکرد دولت مناسب می‌بینند؛ بنابراین تلاش می‌کنند اعتراض‌های خیابانی را برای اعمال تغییر در برخی قوانین، حق طبیعی خود بدانند. در برخی کشورها نیز ممکن است علاوه بر این حق شهروندی، مخالفت و نارضایتی از دولت، موجب شکل‌گیری این اعتراض‌ها باشد.
