نقش تشکل‌های صنعتی در جهت‌دهی علمی به صنایع
دکتر داود فدایی، رییس انجمن صنایع خورشیدی ایران و استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر، می‌گوید: متاسفانه دولت‌های گذشته در زمینه صنایع خورشیدی هیچ اهداف مشخصی را دنبال نکرده‌اند. امیدواریم با ورود دولت یازدهم این صنعت خدادادی مورد توجه قرار گیرد.
رییس انجمن صنایع خورشیدی ایران در گفت‌وگو با سایت خبری- تحلیلی ساعت24، درباره انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی می‌افزاید: باتوجه به وضعیت و موقعیت جغرافیایی کشور ما می‌توانیم با این انرژی خدادادی بدون نیاز به هیچ منبع دیگری، انرژی کشور را بدون آلودگی زیست‌محیطی و مسایل حاشیه‌یی تامین کرده و حتی در این زمینه صادرات هم داشته باشیم.
وی بااشاره به نقش تشکل‌ها در توسعه اقصادی و اجتماعی کشورها می‌گوید: تشکل‌ها اگر برمبنای آن چیزی که در کشورهای پیشرفته صنعتی شکل گرفته است به‌وجود آیند، می‌توانند بسیار سودمند واقع شوند، ولی در ایران هدف عمده تشکل‌گرایی رسیدن به منافع فردی و سازمانی متبوع افراد است. به‌عنوان مثال کشور کره با ایران صنعت خودروسازی خود را شروع کرد و در آن موفق شد درصورتی که ما نتوانستیم در این رابطه آن‌طور که باید و شاید مانور دهیم، درواقع به تولید نگاه کردیم و دیدیم که پارک فناوری و مرکز رشد دارد، ولی باز هم باوجود ایجاد این مراکز موفق نبوده‌ایم، چرا؟
فدایی ادامه می‌دهد: برای رشد توسعه در تشکل‌ها نیاز به باورها و فرهنگ است که متاسفانه ما از آن غافل بوده‌ایم. هرگاه توانستیم در کشور منافع ملی را در تمامی سطوح، ارجح بر منافع فردی یا حزبی خود ببینیم، معلوم می‌شود که کشور فرهنگ کار و توسعه را پیدا کرده است.
وی یادآور می‌شود: تشکل‌ها عامل توسعه هر کشوری هستند، یعنی به‌عنوان مراکز و کانون‌های قدرت علمی و اقتصادی می‌توانند کشور را به اهداف توسعه‌یی خودش رهنمون کنند. اگر بخواهیم به ایران نگاه کنیم باید بپرسیم که آیا استراتژی ملی ما کاملا شفاف و روشن تعیین شده است؟ اصلا می‌دانیم که کشور را می‌خواهیم به کدام سمت هدایت کنیم؟ آیا می‌خواهیم کشور را به قطب کشاورزی تبدیل کنیم یا قطب صنعتی یا تجاری؟ باید بگویم که ما هنوز در تعریف استراتژی کلان کشور شک داریم.
فدایی می‌افزاید: در ایران هر بار یک مساله باب می‌شود که متاسفانه باعث ایجاد آسیب‌ها می‌شود. زمانی در کشور بنگاه‌های زودبازده مطرح بود و امروز صحبت از شرکت‌های دانش‌بنیان است. به‌نظر من این مساله خود، عارضه‌یی است که در سال‌های نه‌چندان دور گریبان کشور را خواهد گرفت. وی تاکید می‌کند: اگر تشکل‌ها بخواهند نقش‌آفرینی مناسب داشته باشند، باید اهداف بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت کشور برای‌شان مشخص باشد تا سرمایه‌گذار و دانشگاه‌ها بدانند که در کجا می‌خواهند سرمایه‌گذاری کنند. ما به این امید تشکل انرژی خورشیدی کشور را راه انداختیم که کشور درنظر دارد که سبد مصرف انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تامین کند، ولی متاسفانه مشاهده شد که به‌علت نگاه دولتی که در تعیین اهداف وجود دارد، هیچ عملیات اجرایی تعریف نشده است.
وی ادامه می‌دهد: تا زمانی که دولتی، فکر و برنامه‌ریزی کنیم همین روند ادامه خواهد داشت. به‌نظر من خصوصی‌سازی شعاری بیش نیست. در اینجا باید پرسید که کدام بخش خصوصی در کشور مورد حمایت قرار گرفته‌اند؟
فدایی می‌افزید: به‌دلیل اینکه هنوز استراتژی ملی درستی تعریف نشده، تشکل‌ها در ایران به‌خوبی قادر به نقش‌آفرینی نیستند. البته با روی کار آمدن دولت یازدهم امیدواریم که اهداف مشخص‌تر از قبل شود. وی تصریح می‌کند: به‌نظر من دولت باید با مردم شفاف باشد و به‌صورت شفاف هم خواسته‌های خودش را مطرح کند. دولت می‌گوید که در بخش انرژی مشکل دارد، ولی ازسوی دیگر مشاهده می‌کنیم که ۷۰درصد اتلاف انرژی ازسوی خود دولت در نیروگاه‌های متعلق به آن صورت می‌گیرد. به‌نظر من شعار هرگز نشه فراموش، لامپ اضافی خاموش چیزی شبیه جوک است. این آگهی‌ها باید ابتدا برای دولت گذاشته شود نه مردم.
فدایی می‌گوید: اگر بخواهد حرکتی صورت بگیرد، این دولت‌ها هستند که سیستم‌ها را باید اجرایی کنند چراکه بیشترین مصرف و اتلاف انرژی را ادارات و نیروگاه‌های دولتی دارند. به‌نظر من دولت باید ابتدا از خودش شروع کند و هر آنچه را که امروز احتیاج دارد اول روی خودش پیاده کند. در این حالت است که تشکل‌ها و بخش خصوصی هم می‌توانند وارد شوند. وی می‌افزاید: متاسفانه ما هر دفعه به بخش خصوصی و سرمایه‌گذار خارجی می‌اندیشیم، با چنین اوضاعی کدام سرمایه‌گذار خارجی به ایمن سیستم ورود پیدا می‌کند؟ اگر دولت تغییرات را از خود آغاز کند، بعد از آن تشکل‌ها به‌صورت ماموریت‌گرا به سمت اهداف خود حرکت خواهند کرد و درنهایت شاهد نقش‌آفرینی تشکل‌ها خواهیم بود.
