سیدسعید شکرابی
مدیر روابط عمومی
اتاق اصناف
براساس ماده 76 قانون اصلاح موادی از قانون بخش تعاون اقتصاد جمهوری اسلامی ایران، مصوب 17/2/93 تعاونیها موظفند اساسنامه خود را ظرف 3 ماه پس از لازمالاجرا شدن این قانون با آن تطبیق دهند و تغییرات اساسنامه خود را بهعنوان تعاونی به ثبت برسانند. در غیر اینصورت تعاونی شناخته نمیشوند و نمیتوانند از مزایای شرکتهای تعاونی استفاده کنند.
برای توسعه نقش تعاون در اقتصاد کشور، همواره حمایت دولتها مورد انتظار بوده و هست اما نباید از یاد برد که باید هدف اصلی دولت در هرگونه کمک مالی، فنی و آموزشی، بر عدم دخالت در اداره تعاونیها مبتنی باشد.
تعاونیها از بعد اقتصادی به عدالت، از نظر سیاسی به آزادی و از دیدگاه فرهنگی به ارزشهای اخلاقی و دینی توجه فراوان دارند و بهترین جلوهگاه پیوند مناسب میان اقتصاد، فرهنگ و سیاست شمرده میشوند و باید در برنامههای اجرایی و در بینش تمام مسوولان اجرایی جایگاه ویژهیی داشته باشند.
متاسفانه در حال حاضر وضعیت تعاونیها به هیچ عنوان مناسب نیست و قوانین اصلاحی نیز با هدف تغییرات بنیادین و اساسی بهنظر میرسد که مورد تصویب قرار گرفته است. اگر قرار است اصلاح قانون تعاون تنها در برگزاری مجمع انتخاباتی بروز کند مطمئنا آسیب زیادی را به این بخش وارد خواهد کرد چراکه مشکل تعاون و تعاونیها نمیتواند فقط انتخابات باشد.
ضمن احترام به دیدگاههای مختلف در خصوص برگزاری هر چه زودتر انتخابات مجمع نمایندگان، اکنون و در این برهه از زمان، کلیه تعاونگران باید آماده تغییر و تحول اساسی شوند؛ هم به لحاظ فکری و هم به لحاظ عملیاتی.
قوانین در این بخش به اندازه کافی تصویب و ابلاغ شده اما به شکل لازم به آن توجه نشده است. اگر تعاونگران خواهان حضور جدی و موثر در اقتصاد ملی هستند، اکنون زمان بسیار مناسبی است که این حضور را تثبیت کنند. اگر تعاونگران در بزنگاه تاریخی نتوانند در جای درست تاریخ بایستند، تا ابد شرمنده این بخش خواهند بود. قوانین اصلاحی برای امروز و یک گروه یا یک جریان نوشته نشده است بلکه این قوانین سالها باید توان اداره و پاسخگویی این بخش را داشته باشد و بهعنوان سند و چارچوب فکری و کاری بدان نگریسته و البته به آن عمل شود.
بارها گفته شده که باور تعاون نزد مسوولان و مقامات کمرنگ است و اصلا وجود ندارد. امیدوارم این باور در خود تعاونگران رشد و نمو پیدا نکند که مصیبتی از این بزرگتر برای تعاون نتوان متصور شد.
البته بجاست به جای پرداختن به امور تبلیغاتی و جدلهای بیهوده سیاسی، به مسایل و مشکلات اساسی این بخش بیشتر پرداخته شود. زمان به سرعت در حال گذر است و فرصتی برای جبران به انسانها نخواهد داد. باید با همدلی و وفاق کلیه تعاونگران مسایل و مشکلات مبتلابه آسیبشناسی، احصا و برای حل آن پیگیری مداومی را بهعمل آورند. اکنون مردم نیازمند حضور فعال تعاونیها هستند.