دولت هند برای تخصیص بسته چندمیلیونی سرمایهها در بازسازی و توسعه بندر چابهار ایران آمادگی کاملی دارد. به گزارش رادیو مسکو، پیاده کردن این پروژه برای گسترش مناسبات اقتصادی هند و ایران و پیشرفت اقتصادی و برقراری ثبات در منطقه پهناوری شامل «خاور نزدیک بزرگ»، آسیای جنوبی، مرکزی و شمال اوراسیا پیامدهای دور و درازی خواهد داشت.
بندر ایرانی چابهار در کرانه دریای عمان در سالهای دهه 70 ساخته شده و اهمیت آن بسیار بالا رفته است. این بندر در نزدیکی مستقیم تنگه هرمز قرار داشته که 40درصد حمل جهانی نفت از طریق آن انجام میشود. بوریس والخونسکی محقق انستیتو تحقیقات راهبردی روسیه چنین گفت: بندر چابهار برای هند از اهمیت خاصی برخوردار است. به خاطر مشکلات روابط هند و پاکستان راههای زمینی حمل و نقل به سوی شمال به افغانستان، آسیای مرکزی و روسیه و سپس به شمال اروپا در برابر هند بسته است و مسیری از طریق بنادر ایرانی بهاصطلاح راه گذار بینالمللی
«شمال - جنوب» یک راه مناسب خواهد بود هر چند هنوز به بهرهبرداری نرسیده است. بر اساس این گزارش، مهلت خروج یگانهای اصلی ناتو از افغانستان نزدیک است و اهمیت راههای زمینی ایران چند برابر افزایش یافته است. هند از عمده سرمایهگذاران افغانستان است و طرحهای هند در مورد چابهار ایران تنها به تاسیسات زیربنایی آن بندر محدود نمیشود و شامل ساخت جادههایی است که آن بندر را به نواحی افغانستان و آسیای مرکزی غنی از مواد خام و دارای واحدهای در حال ساخت با شرکت هند متصل خواهد کرد.
هند ابتدا قصد دارد برای ساخت دو اسکله بندر چابهار 100میلیون دلار تخصیص دهد. به عقیده والخونسکی اهمیت این بندر از چارچوب اقتصاد فراتر است. او گفت: اولا شرکت گسترده هند در یک پروژه زیربنایی بزرگ در ایران به معنای خط بطلان کشیدن روی تحریمات است. دولت قبلی هند هم بارها اعلام کرده بود که تحریمات ضدایرانی یکجانبه غرب در کارهای هند مربوط به این بندر تاثیری نخواهد داشت. الان در هند دولتی روی کار آمده که تحت شعار «هند مقدم بر همه» اقدام میکند که در کارهای مربوط به منافع ملی زیر بار فشار نخواهد رفت.
پیشرفت بندر چابهار و تاسیسات زیربنایی آن نقش «نیروی نرم» هند در تثبیت اوضاع در افغانستان را بسیار بالا میبرد. یگانهای غربی پس از خروج از افغانستان و 13سال اشغال آن کشور کانون تنشها، تروریسم، لانه فروش مواد مخدر و اقتصاد ویران شده را بجا میگذارند. حتی با تشریک مساعی کشورهای همسایه بعید است موفق شد که خطرهای ناشی از آن کشور محو و نابود شود. به این خاطر فعالیتهای هماهنگ شده تمامی همسایگان و کشورهای منطقه جهت بهبود ریشهیی اقتصاد افغانستان ضرورت دارد که چارهیی است برای از بین بردن خوراک تروریستها، افراطیون و بازرگانان مواد مخدر.
والخونسکی ادامه داد: جا دارد به این نکته عطف توجه شود که مفسران غربی ضمن صحبت از بندر چابهار همیشه تاکید میکنند که این پروژه هند و ایران با پروژه چینی - پاکستانی ساخت بندر گوادار و تاسیسات آن رقابت میکند. ولی باید در نظر داشت که اولا افغانستان امروزی در حکم سرزمین دست نخوردهیی است و همه کشورها از امکانات برخوردار هستند و دوم اینکه دو کریدور حمل و نقل (چابهار- افغانستان- آسیای مرکزی - روسیه و گوادار - افغانستان - چین) همدیگر را مستثنی نکرده بلکه یکدیگر را تکمیل میکنند و با موجودیت حسن نیت از آنها میتوان به نفع هر کشوری بهره گرفت. به همین سبب با هموار شدن مقدمات ورود هند و پاکستان به عضویت سازمان شانگهای پیشرفت کارهای زیربنایی در این منطقه تشدید شدند. در چشمانداز ایران و افغانستان نیز عضو این سازمان میشوند. مهمترین چیز اینکه در پشت سر صحبتها درباره رقابت دو پروژه تمایل کم پرده پوشی شده نیروهای خارجی به این امر قرار دارد که به اعمال هماهنگ شده نیروهای منطقه اجازه داده نشود و کاری شود تا بین آنها شکاف ایجاد شود. حوادث سالهای 90 قرن گذشته میلادی در افغانستان پیامدهای این جریان را نشان دادند و امروز کشورهای منطقه نباید اجازه دهند که چنین حوادثی تکرار شوند.