اهمیت توسعه فعالیت‌های صنفی در بخش دارو و سلامت
در دوره‌یی که ایران مناسبات ارتباطی تازه‌یی را با جهان پیرامونی آغاز کرده است، شاید وقت آن رسیده باشد که بسترسازی مناسبی برای رشد و شکوفایی کانون‌های «صنفی، حرفه‌یی و تخصصی» در بخش‌های گوناگون طراحی و اجرا شود. به طور کلی تشکیل هر کانون صنفی و تخصصی می‌تواند خبر خوشحال‌کننده‌یی باشد که ناشی از ترقی و روی آوردن به تحرکات مدنی و اجتماعی است. کانون«انجمن‌های صنفی کارگری مسوولان فنی غذا و دارو ایران» هم با توجه به دامنه تخصصی فعالان این حوزه یکی از ملزومات بحث توسعه دارویی کشورمان محسوب می‌شود که می‌تواند در راندمان نهایی بحث دارو و سلامت کشور تاثیرگذار باشد. درباره مباحث صنفی ذکر این نکته ضروری است که هر فعالیت صنفی با هدف خاصی صورت می‌گیرد. چنانچه اهداف تعیین شده براساس واقعیات جامعه و نیازهای مردم طراحی شده باشد، تشکل صنفی مورد بحث جایگاه خود را در اذهان عمومی پیدا می‌کند ولی اگر اهداف از پیش تعیین شده رابطه‌یی با نیازها و مطالبات مردم نداشته باشد، امکان موفقیت به حداقل می‌رسد. واقعیت آن است که وزارت‌های بهداشت و درمان ایران ظرف 37سال گذشته در زمینه تشکیلات‌سازی و ساختارسازی‌های بخش سلامت، توجه و تمرکز
مناسبی نداشته‌اند و موضوعات صنفی بخش‌های دارویی معمولا مورد توجه مسوولان قرار نگرفته است. با این پیش زمینه اینکه دولت یازدهم تلاش می‌کند بستر لازم برای فعالیت‌های صنفی در بخش دارویی و سلامت را فراهم کند، خبر خوشحال‌کننده‌یی است به شرط آنکه همزمان با تلاش‌های دولت موضوع اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی به مردم در مورد حوزه کاری مسوولان فنی که طی سال‌های اخیر مشکلات فراوانی پشت سر گذاشته‌اند از سوی رسانه‌های گروهی نیز جدی گرفته شود. مسوولان فنی در حقیقت آخرین حلقه ارتباطی بخش سلامت با مردم است و توجه به مطالبات این بخش می‌تواند در زمینه حل و فصل مشکلاتی مانند مصرف بی‌رویه دارو، خرید بدون نسخه و... موثر باشد. به نظرم دولت یازدهم قبل از هر اقدامی باید راهبرد کلان خود در بخش دارویی را تشریح کند تا فعالان صنفی بخش سلامت به سمت آگاهی بخشیدن به جامعه و اطلاع‌رسانی صحیح حرکت کنند. نباید فراموش کرد که دارو اساسا یک کالای استراتژیک محسوب می‌شود و سیاست‌گذاری‌های آن هم باید براساس این جایگاه راهبردی صورت بگیرد.
