تعادل|
دیگر فرقی نمی‌کند در چه جایگاهی هستی و چه درآمدی داری، وقتی غول تورم قرار است کمر تک تک ما را خم کند در جایگاه پزشک و پرستار بودن یا کارگر و کارمند و یا حتی سرایدار مدرسه می‌توانی زیر بار این همه گرانی قد تا کنی و همیشه هستند مسوولانی که می‌خواهند با دادن وعده‌های رنگارنگ دلخوشی‌های هر چند کوچک برایمان فراهم کنند. این روزها موج اعتراض‌ها به سرایداران مدرسه رسیده است. همان کسانی که در سخت‌ترین شرایط زندگی می‌کنند و با دریافت حداقل حقوق مجبورند چرخ زندگی‌شان را بچرخانند. از آنجایی که مسوولان خیال ندارند فکری به حال وضعیت معیشتی مردم بکنند در شرایط کنونی اگر بگوییم بیش از ۷۰ درصد افراد جامعه درگیر نوعی از مشکلات معیشتی هستند گزاف نگفته ایم تنها راه برای رساندن صدای اعتراض به گوش مسوولان جمع شدن مقابل سازمان‌ها و نهادها دولتی است. همان کاری که مدت‌هاست بازنشسته‌ها برای احقاق حقوق خود انجام می‌دهند و در اولین روز از دومین ماه بهار سرایداران مدارس برای اینکه بتوانند خواسته‌ها و مطالبات خود را به گوش مسوولان برسانند در مقابل ساختمان مجلس دست به تجمع زدند. مساله اینجاست که دیگر این تجمع ها هم به نتیجه نمی رسد. عموما یا مسوولی برای پرسش حاضر نمی شود و یا نمایندگانی انتخاب می‌شوند و برای شرح حال خود به مسوولان می‌روند و در نهایت هر چه هست نامه‌نگاری‌ها و وعده‌هایی است که اجرایی شدن‌شان زمان زیادی می‌برد و خیلی وقت‌ها در گذر زمان به دست فراموشی سپرده می شود.
چرخ زندگی ما دیگر نمی‌چرخد
یکی از سرایداران مدرسه درباره مشکلات خود به «تعادل» می‌گوید: حقوقی که به ما می‌دهند به قدری ناچیز است که دیگر توان چرخاندن چرخ زندگی را ندارد. مگر می‌شود با دریافتی ماهیانه ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم بتوانیم خورد و خوراک خانواده را تهیه کنیم هم پوشاک و هم هزینه مسکن؟ او می افزاید: کدام یک از مسوولان می توانند با این درآمد ماهیانه زندگی کنند که از ما انتظار دارند قناعت کنیم و اعتراض نکنیم. قبل از اینکه برای اعتراض مقابل آموزش و پرورش و مجلس برویم به ما هشدار می دادند که شناسایی می شوید و شغل‌تان را از دست می دهید. مگر چه کار خلافی می خواستیم انجام دهیم؟ بالاخره باید به یک طریقی صدای خودمان را به گوش مسوولان برسانیم. حسن در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: برای مسوولان آموزش و پرورش اصلا ما انگار وجود خارجی نداریم. هر چه اعتراض می کنیم نامه می‌نویسیم شرح تنگدستی
می‌دهیم هیچ کس به دادمان نمی رسد. حالا هم گفته‌اند قرار است ۲ میلیون به حقوق سرایداران مدارس اضافه کنند. دو میلیون تومان چقدر می‌تواند گره از مشکلات ما باز کند؟!
مدارک تحصیلی‌مان را نادیده می‌گیرند
یکی از دیگر از این افراد به «تعادل» می‌گوید: متاسفانه مدارک تحصیلی ما را نادیده می گیرند تا حداقل حقوق را به ما بدهند. من لیسانس علوم تربیتی دارم اما با مدرک سیکل استخدام شده‌ام. در قانون رتبه‌بندی هم هر چه تلاش کردیم که مدارک تحصیلی مان مد نظر قرار بگیرد شاید بتوانیم حقوق بیشتری دریافت کنیم موفق نبودیم.
خسرو در این باره می‌افزاید: امسال قرار است حقوق ما به ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان برسد واقعا چطور انتظار دارند ما با این حقوق در مقابل این تورم و گرانی کم نیاوریم؟ کار از قناعت گذشته. ماه‌هاست توان خرید حتی یک کیلو میوه را برای خانواده‌ام ندارم. طی دو سال گذشته تنها گوشتی که مصرف کرده‌ایم گردن مرغ بوده است.
او می‌گوید: با این وضعیت چطور از ما انتظار دارند که اعتراض نکنیم. من اگر در کنار کار مدرسه دستفروشی و کارگری نکنم که خانواده‌ام از گرسنگی باید بمیرند حقوقی که آموزش و پرورش می‌دهد کفاف هزینه های یک هفته ما نیست چه برسد به یک ماه.
خسرو در بخش دیگری از سخنانش می‌افزاید: از سال 92 تا به امروز برای مدارس نیروی سرایدار استخدام نکرده‌اند و اکثر نیروهای موجود سن بالایی داشته و توانایی کار ندارند و از نیروهای جوان آنقدر کار می‌کشند که فرسوده شده‌اند؛ مدرسه در دو شیفت با یک هزار دانش‌آموز را یک سرایدار تمیز می‌کند و هزینه شیفت دوم را هم پرداخت نمی‌کنند! باور کنید، تمیز کردن سرویس‌های بهداشتی، حیاط، کلاس‌های درس، راهروها و دفتر مدیر و معاونان کار کمی نیست.
افزایش حقوق خدمتگزاران مدارس
در حال پیگیری است
اخیرا علی فرهادی؛ معاون برنامه‌ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش از افزایش تا سقف 2 میلیون تومانی حقوق سرایداران سخن گفته است؛ اما سرایداران مدارس می‌گویند: حقوق آنها در مجموع در سال 1403 به 10 میلیون تومان رسیده است که با توجه به تورم موجود در کشور و هزینه‌های سرسام‌آور، زندگی حداقلی خانواده این افراد را به مخاطره انداخته است.
او با بیان اینکه این افزایش ۲ میلیون تومانی با حقوق فروردین واریز شده است، ادامه داد: این افزایش براساس میزان اعتباراتی است که امسال به آموزش و پرورش تعلق گرفته است. فرهادی گفت: مشکل کم بودن حقوق سرایداران به علت کف حقوقی است که برای این قشر زحمتکش در نظر گرفته شده است؛ سرایداران به علت اینکه مدرک دیپلم به پایین هستند معمولا حداقل حقوق برای آنها لحاظ می شود.
سخنگوی وزارت آموزش و پرورش گفت: در حال حاضر حقوق سرایداران در حدود۱۰ میلیون تومان است و تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند.
فرهادی گفت: اعتراض این قشر زحمتکش به کم بودن حقوق شان با توجه به نیازمندی‌های‌شان به ناحق نیست ولی تلاش می‌شود تا این کمبود حقوق جبران شود که با افزایش ۲ میلیون تومان به حقوق آنها تا حدودی این کمبود جبران شود.
فرافکنی‌های دولتمردان
درحالی که سخنگوی وزارت آموزش و پرورش یکی از دلایل پایین بودن سرایداران را داشتن مدرک تحصیلی دیپلم و زیر دیپلم می‌داند که تعداد قابل توجهی از این افراد مدرک بالای دیپلم دارند اما در پروسه استخدامی آنها این مدرک مورد پذیرش قرار نگرفته است.
فریبرز عطایی، کارشناس حوزه کسب و کار در این باره به «تعادل» می‌گوید: طبق قانون اعمال مدرک برای تمامی افرادی که استخدام می‌شوند الزامی است اما از آنجایی که اکثر نهادها و وزارتخانه‌ها راه های دور زدن قوانین را به خوبی می‌دانند این اتفاق رخ می‌دهد.
او می‌افزاید: در مورد سرایداران مدارس هم مساله این است آموزش و پرورش اگر مدرک اصلی این افراد را قبول کند مجبور است طبق مدرک به آنها حقوق بدهد که در این صورت نیاز به اعتبار بیشتری دارد و در این شرایط بهترین کار این است که مدرک تحصیلی در فرم استخدامی دیپلم یا زیر دیپلم قید شود.
عطایی می‌گوید: اما نکته جالب اینجاست که سخنگوی وزارت آموزش و پرورش با علم به این مطلب یکی از دلایل کم بودن حقوق سرایداران را نداشتن مدرک تحصیلی عنوان می‌کند در حالی که واقعیت ماجرا چیز دیگری است. در واقع مسوولان سعی در فرافکنی برای دور زدن قانون دارند. او می‌افزاید: متاسفانه مشکلات در حوزه آموزش و پرورش به خصوص در رابطه با حق و حقوق پرسنل آن به قدری زیاد و پیچیده است. که نمی‌توان به عنوان یک کسب و کار آن را مورد ارزیابی قرار داد.
مساله مدرک و اشتغال
فیروز متقی، جامعه‌شناس در این باره به «تعادل» می‌گوید: اما یکی از نکاتی که در این باره باید به آن اشاره کرد این است که چه اتفاقی رخ می‌دهد تا فردی مثلا با داشتن مدرک لیسانس و حتی بالاتر برای استخدام در شغل خدماتی مدرسه داوطلب می‌شود. اینجاست که همان نبود شغل و امنیت شغلی بیش از هر زمان دیگری خود را نشان می دهد. در واقع اگر قرار باشد همه افراد در جایی که متعلق به آنها است قرار بگیرند شاید جامعه با چنین مشکلاتی مواجه نشود. یک جوان جویای کار که از قضا ازدواج هم کرده و فرزند هم دارد وقتی از همه جا مانده و رانده می شود چاره‌ای ندارد جز اینکه برای تامین هزینه های زندگی به هر شغلی تن دهد. خدمتگزار مدرسه بودن اصلا بد نیست اما اینکه افراد با توجه به میزان تحصیلات خود انتظار شغل داشته باشند هم حق طبیعی و قانونی همه است. او می افزاید: چندی پیش یکی از همین نیروهای خدماتی در پایگاه خبری صدای معلم به حضور افرادی که هیچ انگیزه ای برای درس دادن ندارند و اما به عنوان معلم استخدام می شوند اشاره کرده بود. هر چند نوع اعتراض این فرد و انتخاب الفاظی که به کار برده بود جای نقد داشت اما اینکه برخی افراد در زیر نوشته او شروع به توهین کرده بودند و مدعی بودند این فرد مدرک تحصیلی اش را خریده نشان از این دارد که آستانه تحمل جامعه تا چه اندازه می تواند پایین باشد.
متقی می گوید: فردی که به عنوان سرایدار یک مدرسه استخدام شده است چرا باید به فکر خرید مدرک تحصیلی باشد. اگر قرار باشد مدرک را خریداری کند که قبل از استخدام شدن این کار کرده و حتما به دنبال شغل مناسب تری می گردد. به هر حال تمامی این اتفاقات و اعتراضات به این دلیل است که مسوولان نمی خواهند واقعیت های جامعه را بپذیرند و برای رفع مشکلات راهکاری مناسب انتخاب کنند.
