مریم شاهسمندی
دیدن تصاویر استقبال از رونالدو بیشتر از آنکه نشان‌دهنده مهمان‌نوازی و محبت مردم ایران باشد نشان از انزوا و فقری داشت که این سال‌ها تجربه کرده‌اند. این اولین‌بار نیست که یک فوتبالیست، ورزشکار، هنرپیشه و... از کشورهای خارجی به ایران سفر می‌کنند.
هیچ‌وقت چنین اتفاقی را نمی‌توانستیم متصور شویم که صفحه توییتر باشگاه عربستانی عکس استقبال مردم خود را با عکس دویدن مردم ایران پشت اتوبوس حامل کریستین رونالدو به اشتراک بگذارد و این مردم را به سخره بگیرد. این در حالی است که ما برای این رفتارها دستخوش هم به تیم عربستانی می‌دهیم.
مساله اینجاست که عزتمندی مردم که مسوولان مدام مدعی آن هستند در عمل به چنین اتفاقات تلخی مبدل می‌شود. رونالدو کیست؟ چرا باید رییس باشگاه پرسپولیس به او فرش ۳ میلیاردی ابریشم هدیه بدهد. مگر رونالدو برای ما چه کار خاصی انجام داده و اصلا چه شخصیت برجسته‌ای است که در این بیدادگاه فقر و نداری مردم مسوولان چنین دست و دلباز می‌شوند. دلیل این هدیه گرانبها برای یک فوتبالیست خارجی که قرار است در تیم عربستانی و مقابل تیم ما به میدان برود چیست؟ چرا مسوولان از کنترل کردن روند استقبال از یک فوتبالیست خارجی هم در کشور عاجز شده‌اند.
اگر تمام مسیری که قرار بود اتوبوس این ورزشکار از فرودگاه بیرون بیاید و مسیرهای منتهی به هتل نرده کشی می‌شد آیا باز هم‌چنین ازدحام و به هم ریختگی را شاهد بودیم. ما که برای بهتر دیدن شدن می‌توانیم یک‌شبه خیابان را آسفالت کنیم چرا برای رفاه حال شهروندان خود دست به چنین اقدامات محیرالعقولی نمی‌زنیم. چرا باید مردم برای دیدن یک فوتبالیست چنان از خود بی‌خود شوند که از تپه‌های پشت هتل بالا بروند. ورودی هتل را خراب کنند. به هتل محل اقامت این فوتبالیست آسیب برسانند فقط برای اینکه لحظه‌ای او را ببینند. چه کسی این میزان خودکم‌بینی را در بین مردم ما ایجاد کرده که فکر می‌کنیم رونالدو یک اسطوره فرازمینی است و باید حتما او را ببینیم. هیجان در تمام دنیا وجود دارد. کشور ما هم مستثنی نیست. اما اگر رونالدو به یکی از کشورهای اروپایی هم می‌رفت با چنین صحنه‌هایی مواجه می‌شد. مردم ما تقصیری ندارند.
آنها در انزوا و فقر به این نقطه رسیده‌اند اما بی‌برنامگی مسوولان و البته هیجان زدگی بیش از حد آنها باعث بروز چنین اتفاقات تلخی می‌شود. وقتی مدیر باشگاه دختر خود را با استفاده از رانت رییس باشگاه بودن تا کنار رونالدو می‌برد و کودکی باید در دوربین زل بزند و اشک بریزد و التماس کند تا موفق به دیدار رونالدو شود دیگر نمی‌توانیم بگوییم که مردم در بروز چنین صحنه‌های تلخی تقصیر کار بوده‌اند. ما مردمی هستیم که سال‌هاست شاهد استفاده مسوولان از رانت‌های مختلفیم اما خودمان از کوچک‌ترین امکانات برای دستیابی به اهداف و انگیزه های‌مان محروم مانده‌ایم. اما باز هم مساله مهم از نظر نگارنده اهدای فرش ۳ میلیارد تومانی به رونالدو است.
هزینه این فرش از کجا تامین شده، چرا مدیر باشگاه سعی دارد با بیان این مطلب که قیمت فرش ۵۰ میلیون تومان است به شعور مردم خود توهین کند. چه کسی به او اجازه چنین خاصه خرجی را داده است. مگر رونالدو کیست و چرا باید چنین استقبال خارج از عرفی از او به عمل بیاید. این سوالاتی است که هم مسوولان فوتبالی و هم مسوولان کشوری باید پاسخگوی آن باشند.
