25 آذرماه 1347 وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که اجرای نظام نوین آموزش و پرورش کشور قطعی شده و با اجرای این نظام تحصیلات عمومی که شامل 2 دوره 6 ساله است به 3 دوره تبدیل خواهد شد: ابتدایی 5 سال، راهنمایی تحصیلی 3 سال و متوسطه 4سال. قبلا و در سال 1345 هدف و برنامه‌های این نظام به‌صورت یک کتابچه برای اصحاب نظر ارسال شده بود تا نظر خود را به کمیسیون مربوط بفرستند. هادی هدایتی و منوچهر تسلیمی (وزیر مربوط و معاون او) مبتکر نظام تازه آموزش و پرورش کشور بودند. هدف از دوره راهنمایی تحصیلی کشف استعداد نوجوان و شکوفا کردن آن و هدایتش به دوره متوسطه مربوط بود که قرار بود چندین رشته داشته باشد. در دی ماه 1347 اعلام شد که برای تدریس در دوره راهنمایی، یک دانشسرای 2 ساله (فوق دیپلم) تشکیل خواهد شد و... نگارنده این سایت در همین ماه (دی ماه 1347) تمام صفحه پنجم روزنامه اطلاعات را اختصاص به بحث درباره نظام تازه آموزش و پرورش داد و بعدا در مقالات متعدد نوشت که یک فوق‌دیپلم نخواهد توانست هدف‌های دوره راهنمایی تحصیلی را تامین کند. پیش از این تاریخ، در سال ۱۳۰۰، شورای عالی معارف به وجود آمد و امور فنی آموزشگاه‌ها از آن پس به تصویب آن شورا رسید. در سال ۱۳۰۶ وزارت معارف برای مدارس خارجی حدودی تعیین کرد و در سال ۱۳۱۹ مدارس امریکایی و انگلیسی برچیده شد، ولی مدارس فرانسوی تا سوم شهریور ۱۳۲۰ باقی ماند. از اول فروردین ۱۳۱۲ تمام دبستان‌های دولتی که تا آن زمان ماهیانه کمی از دانش‌آموزان می‌گرفتند، رایگان اعلام شدند و برای پرورش آموزگار در اسفند ۱۳۱۲ قانون تربیت معلم وضع شد. در سال ۱۳۱۷ در سازمان و برنامه دبیرستان‌ها تغییراتی داده شد که سبب سنگینی دستور تحصیلات و رعایت نکردن ذوق شاگرد شد و مواد درسی منظور گردید که در زندگی موردنیاز نبود. دوره آموزش متوسطه که تا آن زمان 2 دوره 3 ساله بود و دوره دوم دارای چند رشته بود و دانش‌آموز در انتخاب آنها آزادی داشت به 3 دوره تبدیل شد:
۱. دوره اول 3 ساله ۲. دوره دوم 2 ساله که دنباله دوره اول و اجباری بود ۳. دوره آخر یک ساله که به 3 رشته ادبی، ریاضی و طبیعی تقسیم می‌شد.
