مریم شاهسمندی
70 مرگ در یک روز، 70 نفر در یک روز جان باختند، جان باختن 70 انسان، عزادار شدن 70 خانواده. این عددها جان‌هایی است که در اثر بی توجهی از بین می‌روند. مسوولان موضوع تعطیلی شهر را جدی نمی‌گیرند. مردم برای لقمه‌ای نان جان خود را به حراج گذاشته‌اند. مترو و اتوبوس ارابه‌های مرگ شده‌اند. هیچ کس به خانواده‌هایی که چشم انتظار عزیزانشان باقی ماندند، فکر نمی‌کند. این روزها مرگ آنقدر ارزان شده که دیگر کسی به فکر زندگی نیست. کووید 19 حالا آنچنان می‌تازد که کسی را یارای مقابله با آن نیست. فریادهای مسوولان حوزه بهداشت و درمان در مقابل اقتصاد نا متعادل این روزها به جایی نمی‌رسد. هر چه هست غم نان است و بس. کادر درمان از رمق افتاده و تعداد ورودی به بیمارستان‌ها خیلی بیشتر از تعداد کسانی که ترخیص می‌شوند و این یعنی فاجعه در یک قدمی ما قرار دارد. وقتی ظرفیت بیمارستان‌ها پر شود، وقتی کادر درمان دیگر توان رسیدگی به بیماران را نداشته باشد، آن وقت دیگر برای چاره اندیشی دیر است. شرایط رعایت پروتکل‌ها هم به پایین‌تر حد خود رسیده است.
مردم خسته و آشفته به روزهایی فکر می‌کنند که کرونا نبود و چرخ اقتصاد به سختی می‌چرخید، حالا که دیگر با وجود این کرونا هیچ کس یارای چرخاندن این چرخ را ندارد.
اما این جان‌هایی که از بین می‌روند، تنها عددهایی نیستند که در اخبار اعلام می‌شوند، هر کدام اینها خانوده‌ای دارند که داغدار می‌شوند، هر کدام اینها انسان‌هایی هستند که قرار بود زندگی خوبی را تجربه کنند اما...
روزی که رییس دولت با چهره خندان از پشت سر گذاشتن پیک کرونا می‌گفت، خبر نداشت که قرار است سفرهای نوروزی چه سوغاتی را برای مردم شهرها به ارمغان بیاورند، آن زمانی که حرف‌های وزیر بهداشت برای سفر نکردن مردم در نوروز دستمایه شوخی‌های مجازی شده بود، کسی نبود پیش بینی کند که چه فاجعه‌ای در حال رخ دادن است. مسوولان محترم این مردم نیستند که باعث شدن تا موج چهارم کرونا چنین سهمگین بر کشور حمله کند، مقصر تمام این اتفاقات شما هستید که با ندانم کاری خود باعث بروز چنین فاجعه‌ای در کشور شدید. شما که فکر کردید می‌توانید مردم را منتظر تولید واکسن داخلی نگه دارید، شما که هر از گاهی با حرف هایتان اهمیت این پاندمی را به پایین‌ترین حد ممکن رساندید و کاری کردید که آنها هم بدون در نظر گرفتن خطرات به زندگی روزمره خود ادامه دهند. تعلل در واردات واکسن، تعلل در لاک داون کردن شهرهای پر خطر حتی در شرایط کنونی که موج چهارم کل کشور را با ویروس جهش یافته در بر گرفته همه و همه باعث شد تا جان مردم به اعدادی تبدیل شود که انگار هیچ ارزش دیگری ندارند. اینکه در یک روز 258 انسان جان می‌بازند، در واقع نشان‌دهنده بی توجهی شما است که دست روی دست گذاشته اید و تنها با شعار دادن می‌خواهید بحرانی را پشت سر بگذارید که به شعور بیش از شعار نیاز دارد. هنوز هم کسی قرار نیست اقدامی انجام دهد، حالا که می‌گویند قرار است روزهای آینده شرایط بدتر و بدتر شود، باز هم هیچ همتی برای لاک داون کردن شهرهای پرخطر به چشم نمی‌خورد. باز هم قرار است جان مردم قربانی اقتصاد نیمه جانی شود که مدت‌هاست رو به احتضار است و در حال مرگ. تا دیر نشده فکری کنید، تمام بار این ندانم کاری را روی دوش مردم و کادر درمان نیاندازید. الان وقت بی توجهی و اقدامات باری به هر جهت نیست. باید دست به کار شوید. شهرهای پر خطر را لاک داون کنید تا بیشتر از این مردم را قربانی نکرده اید.
