تورم تولیدکننده در بخش خدمات رکوردهای تازه‌ای در فصل تابستان به جا گذاشته است. شاخص قیمت تولیدکننده که سطح قیمت محصولات ارایه‌شده توسط تولیدکنندگان داخلی را دنبال می‌کند، به صورت فصلی از سوی مرکز آمار انتشار عمومی می‌یابد. اطلاعات تمام بخش‌های تولیدی هنوز منتشر نشده اما گزارش بخش خدمات ارایه شده است. تورم نقطه‌ای خدمات (نسبت به فصل مشابه سال قبل) براساس شاخص تولیدکننده از ۵۰ درصد هم در تابستان عبور کرده و به ۵۶.۱ درصد رسیده است. این نرخ بالا از ابتدای دهه ۹۰ یک رکورد حساب می‌شود. قیمت تولیدکننده مبلغی است که تولیدکننده در ازای یک واحد کالا یا خدمات خود از خریدار دریافت می‌کند؛ در واقع این مبلغ برابر است با قیمت پایه به علاوه هر نوع مالیات غیرقابل کسر بر محصول که تولیدکننده باید پرداخت کند منهای یارانه‌ای که تولیدکننده بر محصول خود دریافت می‌کند. پس به نوعی شاخص قیمت تولیدکننده می‌خواهد اصطلاحا قیمت در کارخانه را بسنجد. مالیات بر ارزش افزوده و همچنین سود ناخالص عمده‌فروشی یا خرده‌فروشی عرضه‌کنندگان و هزینه‌های بیمه و حمل‌ونقل که به‌طور مجزا فاکتور شده، در قیمت تولیدکننده نقشی ندارد.
کمترین تورم سالانه در بخش اطلاعات و ارتباطات رخ داده و در طرف دیگر رقم بالا و عجیب ۱۱۷ درصدی نمایان‌گر تورم فعالیت‌های خدماتی مربوط به تامین جا و غذاست. فعالیت‌های مربوط به تعمیر وسایل نقلیه موتوری و موتوسیکلت در رده دوم تورم‌های خدمات قرار دارند، به‌طوری که بنا بر اعلام مرکز آمار، قیمت ارایه خدمات در این مشاغل ۷۵ درصد بیشتر از تابستان قبلی بوده است. به گزارش فردای اقتصاد، تورم بالای تولیدکننده در بخش تامین جا و غذا همراه بوده با تورم بالای مصرف‌کننده در بخش خوراکی‌ها در تابستان و همچنین تورم بالای اجاره‌بها و قیمت مسکن. این بخش که از طرفی خدماتی مثل هتلداری را شامل می‌شود و از طرف دیگر، انواع رستوران‌ها را در بر می‌گیرد، دچار افزایش قیمت زیادی در بخش نهاده‌ها شد. برای مثال، یک رستوران که مواد اولیه‌اش جزو خوراکی‌ها به شمار می‌رود، بعد از حذف ارز ۴۲۰۰ هزینه اولیه بسیار بیشتری پیدا کرده است. هم‌زمان به نظر می‌رسد صاحبان کسب‌وکارهای خدماتی در بسیاری از بخش‌ها حاشیه سود درصدی نسبتا ثابتی را در قیمت‌گذاری‌های‌شان در نظر می‌گیرند؛ برای مثال دستمزد یک تعمیرکار معمولا متناسب با هزینه قطعاتی است که در تعمیر خودرو استفاده می‌کند. در بخش رستوران‌ها هم به نظر می‌رسد چنین رویکردی وجود دارد. پس می‌توان حدس زد افزایش هزینه‌های اولیه خوراکی باعث شده هزینه خدمات تامین غذا با سرعت بیشتری افزایش پیدا کند. تورم ۱۱۷ درصدی خدمات جا و غذا در حالی است که تورم سالانه خوراکی‌ها طبق شاخص مصرف‌کننده حدود ۸۰ درصد بوده است.
