کارگر ایرانى باغیرت و باشرف، کار را پیکار خود میداند، مبارزه خود میداند. شما با کارتان دارید مبارزه میکنید با آن کسانى که میخواهند کشور را به ورطه سقوط اقتصادى و رکود اقتصادى و شکست اقتصادى بکشانند. جامعه کارگرى عزیز ما در سرتاسر کشور بداند؛ امروز کارى که شما انجام میدهید - کار مجدانه، کار مبتکرانه، کار مبتنى بر ذوق و سلیقه و شیوایى ذهن ایرانى - یک پیکار است، یک مبارزه است. شما با کارتان دارید با دنیاى استکبار مبارزه میکنید؛ این را همه باید توجه داشته باشند.
خب، آنچه در کشور ما و در نظام جمهورى اسلامى پیش آمد و بحمداللّه در جریان است، محیط صفا و محبت و برادرى بین اطراف کار است. نه اینکه کسانى نمیخواهند به کارگر ظلم کنند، نه اینکه یک جاهایى ممکن است حقوقى نادیده گرفته نشود یا نیازهایى مورد توجه قرار نگیرد؛ خب، از این قبیل چیزها هست؛ لیکن سیاست نظام، سیاست مسوولان، جریان کلى حاکم بر نظام اسلامى، ایجاد همدلى، همفکرى، همکارى و صمیمیت بین اطراف کار است؛ هم کارفرما، هم کارگر، هم مسوولان دولتى. این چیزهایى که الان وزیر محترم و گرامى کار و امور اجتماعى بیان کردند، چیزهاى مهمى است؛ بعضى از اینها انجام گرفته است، بعضى هم با صبر و حوصله و پشتکار و تا آنجایى که ممکن است با شتاب، باید انجام بگیرد و پیش برود. ما باید انشاءاللّه به فضل الهى، جامعه کارگرىمان یکى از جوامع برخوردار و بهرهمند جامعه باشد.
امسال سال جهاد اقتصادى است. جهاد اقتصادى متوجه یک نکته اساسى است در مساله اداره کشور و مدیریت کشور؛ و آن این است که امروز دشمن براى مبارزه با اسلام و جمهورى اسلامى، روى مساله اقتصاد متمرکز شده است. نه اینکه عرصههاى دیگر را فراموش کردند؛ نه، در زمینه فرهنگ و در زمینه امنیت و در زمینه سیاست و در همه زمینهها علیه نظام جمهورى اسلامى آنچه از دستشان برمىآید، میکنند - حالا شکست میخورند، مطلب دیگرى است؛ اما آنها تلاش خودشان را میکنند - لیکن تمرکز عمده آنها روى مسائل اقتصادى است. براى اینکه مردم را از دولت جدا کنند، از نظام جدا کنند، فاصله و شکاف ایجاد کنند، دنبال این هستند که در مساله اقتصادى کشور مشکل ایجاد کنند. پس جهاد اقتصادى لازم است؛ یعنى همین مبارزه، همین پیکار، منتها جهادگونه، با همه توان، با همه وجود، با قصد خالص، با فهم و بصیرت اینکه داریم چه کار میکنیم. سال جهاد اقتصادى معنایش این است. بخشهاى اقتصادى کشور در همه قسمتهاى دولتى و غیر دولتى اگر به توفیق الهى پایبند به این مجاهدت باشند، یک جهش به وجود خواهد آمد و همه مردم در این موفقیت سهیم هستند.
آنچه من به جامعه کارگرى سفارش میکنم، اتقان و محکمکارى است. این حدیث را من مکرر خواندهام که فرمود: «رحمالله امرء عمل عملا فأتقنه». پیغمبر میفرماید: کار را محکم باید انجام داد، درست باید انجام داد؛ رحمت خدا بر چنین کسى.
ما باید کارى کنیم که کالاى ایرانى به عنوان یک کالاى محکم، مطلوب، زیبا، همراه با سلیقه و بادوام در ذهن مصرفکننده ایرانى و غیر ایرانى باقى بماند. این باید همت مجموعه کارآفرینى و کارگرى و متصدیان این امر باشد. البته این کار، پیشنیازهائى دارد. ممکن است آموزش مهارتهاى لازم، دورههاى ایجاد مهارت لازم باشد - که اینها کار دستگاههاى دولتى و امثال دولتى است - لیکن باید هدف این باشد. کارگر ایرانى آنجایى که ذوق خود را به کار میبرد، سلیقه خود را به کار میبرد و سرپنجه ماهر خود را به کار میبرد، کار جالب و تماشائى از آب در مىآید.
این کارهاى هنرى آمیختهیى از هنر و کار که ایرانىها در گذشته داشتند، امروز هم وجود دارد؛ این معنا محسوس و مشهود است. آنجایى که ذوق و هنر ایرانى به میدان مىآید - همین کارگرى که دارد کار میکند، ابتکارش، ذوقش، هنرش، محکمکارىاش - کار میشود جالب و ماندگار. الان خوشبختانه در تولیدات کشور محصولات زیادى هست که از مشابهات خارجىاش بعضى بهتر است، بعضى بهمراتب بهتر است؛ هم زیباتر، هم محکمتر، هم جالبتر؛ این را ما باید عمومیت بدهیم در همه مواد تولیدىمان؛ چه مواد مصرفىِ خوراکى، چه مسائل مربوط به پوشاک، چه مسائل زندگى، چه مسائل تزئینى. در همه چیزهائى که تولید میشود، باید این را در نظر بگیریم و میتوانیم. مجموعه کارگرى، طراحان، مهندسان، سرمایهگذاران، کارگران دستى، کارگران ماشینى میتوانند این کار را انجام دهند. ما باید همتمان را بر این قرار بدهیم؛ ایجاد محصول بادوام، زیبا و فاخر. این یک کار کلان است.
نکته دیگر که خطاب به همه مردم کشور است، مصرف کالاى داخلى است. یکى از آفات موجود اجتماعى ما که ریشه آن، میراث دوران طاغوت و دوران ظلمانىِ گذشته است، همین است که افراد، دلبسته به تولیدات بیگانه باشند. یک وقت تولید داخلى نداشتی و تولید داخلى، تولید غیر قابل مصرفى بود؛ امروز اینجورى نیست و تولیدات داخلى، تولیدات مرغوب و مطلوبی است. در عین حال یک عدهیى خوششان مىآید که بگویند فلان نشان خارجى روى لباسشان هست یا روى وسیله خوراکىشان هست؛ این یک بیمارى است؛ این بیمارى را باید علاج کرد. این کار، توجه نکردن به این است که ما در این مملکت داریم زندگى میکنیم و از نعمتهاى الهى بر این کشور داریم برخوردار میشویم. آن وقت پولى را که در این کشور به دست مىآوریم، میریزیم توى جیب یک کارگر خارجى، به زیان یک کارگر داخلى. این معنایش این است که ما به نیاز داخل، به کارگر داخل که دارد زحمت میکشد و جنس تولید میکند، بىاعتنایى میکنیم، میرویم سراغ کارگر خارجى که این خیلى عادت بدى است.
در سال جهاد اقتصادى، به نظر من یکى از قلمهاى مجاهدت اقتصادى مردم این است که بروند سراغ کالاى ساخت داخل و آن را بخواهند. البته این طرف قضیه هم این است که کالاى ساخت داخل بایستى قانعکننده باشد؛ بایستى دوامش، استحکامش، مرغوبیتش جورى باشد که مشترى را قانع کند که این هر دو در کنار هم، یک کار لازم و واجبى است.
البته مسائلى که باید مسوولان کشور انشاءاللّه با همت دنبال کنند، مسائل متعددى در زمینه سال جهاد اقتصادى است. مساله اشتغال بسیار مهم است، کارآفرینى بسیار مهم است؛ مساله پرداختن به زیرساختهاى اقتصادى در سراسر کشور که خب، افراد صاحبفکر و صاحبنظرى نشستهاند اینها را بررسى کردند، مشخص کردند، دنبال کردن اینها بسیار مهم است. همچنین مساله صنعت، مساله کشاورزى، مسائل گوناگونى که در این زمینهها هست، مسائل مهمى است. همه اینها کارهاى اساسى است و پرداختن به هر کدام از اینها جهاد فىسبیلاللّه است.
7/2/1390