برنامه ششم پیش‌نیاز بودجه 96
هدی احمدی
هرساله ارائه لوایح بودجه کل‌کشور از مهم‌ترین و البته پرحاشیه‌ترین اتفاق‌هایی است که نگاه همگان را به سمت خود سوق می‌دهد. سال گذشته بود که دولت یازدهم بودجه و برنامه ششم توسعه را با تاخیری بسیار به مجلس برد و دلیل آن را برجام عنوان کرد. انتقادهای فراوان به تاخیر ارائه آن به ویژه از طرف تندروهایی که منتظر کوچکترین خطایی از دولت هستند با اعلام حسن روحانی مبنی بر اینکه «دولت به لحاظ انعکاس خارجی و حساسیت این موضوع صلاح نمی‌دید، پیش از عملی شدن رفع تحریم‌ها بودجه به مجلس محترم ارائه کند و دولت اگر هم می‌خواست بودجه را براساس تداوم تحریم تدوین کند، چون پیش‌بینی چیز دیگری بود، کاری متناسب نبود چراکه برخلاف اعتقاد ما کاری انجام شده بود» به بسیاری از گمانه زنی‌ها پایان داد. این موضوع در حالی اتفاق افتاد که برخی معتقد بودند برنامه ششم و برنامه بودجه سال٩٥، چالش اصلی سیاسی دولت و مجلس در سال آینده خواهد بود. حال به سال آینده‌یی که بسیاری منتظرش بودند نزدیک شده‌ایم. بسیاری کاهش قابل توجه درآمدهای نفتی کشور و پیچیدگی‌های وصول درآمدهای مالیاتی در لایه‌های پنهان اقتصاد ایران، را از جمله مواردی می‌دانند که دولت را در آستانه ارائه بودجه سال٩6 با تنگناهای جدی مواجه کرده است. در کنار اینها، وجود چند برابر نیرو در دستگاه‌های دولتی و صرف درصد عظیمی از بودجه برای حقوق و دستمزد این خانواده بزرگ به همراه دیگر وظایف نظیر حفظ مرزها، دفاع از کشور در برابر بیگانگان، حفظ امنیت، صیانت از حقوق فردی و اجتماعی آحاد ملت، تولید برخی کالاهای عمومی که بخش خصوصی چندان میل و رغبت تولید آنها را ندارد، توجه به زیرساخت‌های اقتصادی به‌اضافه بودجه مصرفی، دولت را با کسری بودجه در هر سال مواجه می‌کند. در همین راستا با دو نماینده مجلس دهم و عضو کمیسیون برنامه و بودجه گفت‌وگو کردیم تا بیشتر به این مقوله و برنامه‌های دولت بپردازیم.
