فعالیت بدون حقوق هنرمندان موسیقی کلاسیک
درحالی که سالانه هزینه اجاره سالن‌های بنیاد رودکی افزایش می‌یابد؛ وضعیت نوازندگان ارکستر سمفونیک که کارمند این نهاد محسوب می‌شوند چگونه است؟ آیا با این هزینه‌ها، ارکسترها و هنرمندانی که فعالیت خصوصی دارند امکان اجرا پیدا خواهند کرد؟
به گزارش ایلنا، تالار وحدت و تالار رودکی دو سالن نسبتا استانداردی هستند که در تهران به کنسرت‌های موسیقی اختصاص داده شدهاند گرچه به تدریج تغییراتی در ساختار اجاره آن به وجود آمد. این دو تالار که در زمان ساخت برای اجراهای ارکستر سمفونیک و اپرا ساخته شده بودند در گذر زمان به محلی برای اجراهای موسیقی کلاسیک ایرانی هم شدهاند. ورود موسیقی کلاسیک به این سالن‌ها ظرفیت‌های مناسبی را ایجاد کرد اما مشکل از آنجا آغاز شد که مدیران بنیاد رودکی تصمیم به درآمدزایی بیشتر گرفتند و ناچار سالن‌ها گروه‌های پاپ و افتتاحیه و اختتامیه‌های مختلفی را میزبان شدند. از سوی دیگر کمبود امکانات سالن‌های تئاتر و امکان درآمدزایی بیشتر برای بنیاد رودکی؛ باعث شد پای اجراهای تئاتر نیز به تالار وحدت باز شود. هزینه اجاره تالار وحدت در سال 93 شبی هشت میلیون تومان بود، سال گذشته این مبلغ یک میلیون افزایش داشت و امسال برای اجاره تالار وحدت شبی 10میلیون تومان دریافت می‌شود. هزینه اجاره تالار رودکی نیز شبی 4میلیون تومان است. هزینه اجاره تالار وحدت برای اجراهای تئاتر نیز متفاوت است به گونه‌یی که رقم بیشتری نسبت به اجاره کنسرت‌های پاپ از
برگزارکنندگان دریافت می‌شود.
این درحالی است که به گفته مدیر هنری سابق آن؛ ارکستر سمفونیکی که در تالار وحدت اجرا می‌رود و نوازندگانش کارمند بنیاد رودکی هستند، سه ماه حقوق نگرفتند و بیمه‌هایشان نیز برای 8 ماه کامل رد نشده است.
عدم ادامه حمایت دولت، افزایش اجاره سال‌ها و به دنبال آن عدم استقبال مخاطبان باعث شد بسیاری از گروه‌ها و ارکسترهای خصوصی که در حیطه موسیقی کلاسیک ایرانی یا غیرایرانی فعالیت می‌کنند؛ بعد از اجرا در تالار وحدت متضرر شوند. در نتیجه گاهی ارکسترهایی در تالار رودکی اجرا می‌روند که خریداران بلیت آنها کمتر از 50 نفر هستند. در چنین شرایطی ارکسترها مجبورند با مخاطب میهمان سالن خود را پرکنند و با احتساب هزینه‌های تمرین و فعالیت‌هایی که برای رسیدن به اجرا انجام شده؛ ضرر چند میلیونی می‌کنند. در این بین برخی گروه‌ها و هنرمندان شناخته شده هم هستند که طبیعتا بلیت‌های اجراهایشان به طور کامل فروش می‌رود و حتی تمدید هم می‌شود که البته این مساله بیشتر در حیطه موسیقی ایرانی دیده می‌شود زیرا موسیقی کلاسیک همچنان با بحران مخاطب مواجه است.
شاید بد نباشد دولت پاسخگوی وضعیت هنرمندانی باشد که فعالیتشان کاملا خصوصی است و تبیین کند چرا هزینه تالارهای خصوصی، نیمه خصوصی و دولتی سالانه افزایش می‌یابد اما هنرمندان هر روز بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرند؟!
