ماه‌هاست که چند رسانه و با محوریت یکی از خبرگزاری‌ها در ارتباط با موضوع محصولات اصلاح شده ژنتیکی به صورتی سیستمیک روزی نیست که صفحه‌یی از وحشت‌آفرینی را در جامعه انتشار ندهند. این رسانه‌ها در یک روند تکراری چند موضوع را در خصوص عوارض مصرف این محصولات مرتبا برای خوانندگان خود مورد تاکید قرار می‌دهند. خوانندگانی که چه بسا با مفهوم فناوری مهندسی ژنتیک هنوز آشنا نشده‌اند اما ناگزیر به مصرف وحشت از آن می‌گردند. مبادرت به این تکرار چه بسا که به تدریج حتی حساسیت‌ها را هم از دست داده که اگر بدهد شاید به هشدارهای واقعی گرگ آمد ! گرگ آمد !ها هم در آینده بی‌تفاوت گردند. این نکات مورد اشاره آنان عبارتند از اینکه مثلا یک سری شرکت‌های صهیونیستی و مافیایی از قبیل کمپانی مونسانتو و راکفلر و با هدف از بین بردن انسان‌ها و نسل‌کشی و از آن طرف دریافت سودهای کلان در پشت تولید این محصولات قرار دارند. شرکت‌هایی که با تولید سموم خطرناک و حتی بمب‌های شیمیایی و اتمی به کانون کشتار جمعی در دنیا شهره دارند. از نکات دیگر ادعایی این فعالان مبارزه با توسعه مهندسی ژنتیک این است که 28کشور اروپایی مصرف این محصولات را به دلیل عوارض جبران‌ناپذیرش بر سلامت انسان، دام و محیط زیست ممنوع اعلام کرده‌اند. در این خبر‌های تکراری دو سه تن از چهره‌های شناخته شده هم با عناوین استاد تمام بیوتکنولوژی انسانی وجود دارند که مدام در یک سوی این مصاحبه تکراری نشسته و برای خطر اپیدمی سرطان، ناباروری و نقص‌های ژنتیکی در مصرف‌کنندگان ابراز نگرانی کرده و دل می‌سوزانند. اخیرا هم تصویر چند کودک با آسیب‌های شدید ژنتیکی یا دام‌های تغییر شکل یافته را با تصاویری پر دافعه به زیور مطالب خود افزوده تا خوانندگان از چشمه کابوس و وحشتی که از ذهنشان می‌تراود را سیراب نمایند. به راستی در فضای وحشت آفرینی این خبرگزاری‌ها که همچون پتک بر سلسله اعصاب جامعه فرود می‌آید، وزارت بهداشت و درمان در کجاست و چرا اینگونه روزه سکوت گرفته است؟آیا هر کس و با هر نوع مدرک و تخصص و تنها به دلیل مجوز یک خبرگزاری می‌تواند برای شرایط روحی آسیب‌پذیر جامعه ما ترس پراکنده تا به اهداف سلیقه‌یی خود برسد؟ در این نوشتار بر آن نیستم نگاهی که از تریبون این خبرگزاری و در کسوت دلسوزی برای مردم وحشت پراکنی می‌کنند را مورد نقد قرار دهم. اصلا فرض را هم بر آن بگذاریم که تمامی نگرانی این مجموعه و در جهت مصرف محصولات ترا ریخته مبنای درست و علمی دارد. در اینجا پرسشم تنها از چرایی موضع سکوت و انفعال وزارت بهداشت درمان و وزیر محترم است که چگونه اجازه می‌دهند که افراد و تریبون‌های غیرمتخصص و به بهانه دلسوزی اینگونه کابوس بیماری بپراکنند.؟
بر فرض محال درست بودن نظریات اینان اگر چنین شیوه نابجایی هم رواج یابد و قرار باشد افراد غیر متخصص در پشت تریبون‌های هشدار از سرطان و... . بروند قطعا وزارت بهداشت و درما ن از جایگاه توسعه عرصه بهداشت روانی برای مردم دور خواهد ماند. به خاطر داشته باشیم مردم کشورمان در خلال چهار دهه اخیر، انبوهی از تنش‌های روحی را پشت سر گذرانده و هنوز که با بعضی از آنها درگیر هستند. نفیر آژیر‌های خطر در ایام جنگ 8 ساله و پس از نزدیک به 30سال در گوش عده‌یی طنین دارد. نامعادلات شدید و پرشتاب زیست محیطی بسیاری را غافلگیر ساخته و ناخودآگاه به نوعی احساس نوستالژیک دچارشده‌اند. بحران‌های معیشتی و اقتصادی در بیش از نیمی از مردم ما تشویشی فرساینده ایجاد کرده است. برای این مردم بیش از آنکه فضایی از وحشت سرطان و نقص ژنتیکی نسل آینده بگوییم باید که بر لرزش‌های ترسشان دستی از آرامش بکشیم. آیا برای جامعه‌یی که بنا به برآورد وزارت بهداشت و درمان بیش از 33درصدشان در معرض آسیب‌های روحی و افسردگی است سخن گفتن بی‌پایه از سونامی‌های سرطان کذایی، ستم بر آنها نیست؟ آیا توصیه به پرهیز دادن هر روزه مردم از هر ماده غذایی که باید تنها در سیستم‌های مدیریت عمومی و توسط منابع صاحب صلاحیت بررسی و برچسب سلامت بخورند رها کردن آنان در بی‌انتهایی از نگرانی‌هایی نیست که خود در تولید آنها نقش و سهمی ندارند؟ ای کاش وزارت بهداشت و درمان بیش از این درنگ را بر خود روا نداشته و از سکوی بی‌تفاوتی و تماشا به جایگاه پاسخ و اجرا درآید. اگر آنها به سکوت پرسش‌آمیز در این جنگ سرد رسانه‌یی ادامه دهند بی‌تردید و از این پس این امواج نگرانی و نا امیدی خواهد بود که تخت‌های پر شمارتری را برای مردم در آسایشگاه‌های روحی روانی و از این وزارت مطالبه خواهد نمود. امید که وزیر محترم بهداشت و درمان نه تنها برای این گروه خاص بلکه برای همه کابوس‌آفرینان با اهداف مختلف و با این شیوه‌های مشابه، فضایی تنگ از حاکمیت قانون فراهم کند تا مبادا ضربان نا آرام قلب‌های جامعه به تداوم رونق خالقان وحشت و ترس بینجامد.
