با فرا رسیدن خرداد ۹۵ فعالیت اعضای هیات رییسه اتاق ایران نیز یک ساله شد. اعضای هیات رییسه پارلمان اتاق ایران درحالی کار خود را در عرصه اقتصاد کلید زدند که این مولفه (بخش اقتصادی) در فراز و نشیب‌های زیادی قرار دارد و هم‌اکنون نیز رکود سرتاسر بخش تولید را احاطه کرده است. البته موضوع عمیق شدن رکود در بخش اقتصاد تنها به کشور ما باز نمی‌گردد بلکه در شرایط کنونی بازارهای جهانی نیز در چنین وضعیتی گرفتار شده‌اند. به واقع اعضای پارلمان بخش خصوصی کشور در شرایط نابسامانی کار خود را آغاز کردند. البته بنده به عنوان فعال اقتصادی و عضو ناظر این پارلمان شاهد برخی نقایص در بخش‌های مدیریتی هستیم و انتظاری که در این یک سال از اعضای اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران می‌رود این است که اعضای هیات رییسه بخش‌های زیرساختی که مانع فعالیت‌های اجرایی می‌شود را برطرف کنند.
یکی از مشکلات امروز در بدنه پارلمان بخش خصوصی، کمرنگ بودن نقش کمیسیون‌ها و عدم توجه به نشست‌های اعضای هیات نمایندگان است. متاسفانه در نشست‌های اعضای هیات نمایندگان افراد در زمینه بحث‌های مطرح شده به اجماع نمی‌رسند و مشکلات کلان اقتصادی در این نشست به حاشیه کشانده می‌شود و در نهایت راه‌حل‌های مطرح شده از سوی کارشناسان به فراموشی سپرده می‌شود. به هر حال در شرایط کنونی اقتصاد کشورمان وضعیت بدی دارد و این نشست‌ها تنها نباید با چند گفت‌وگو خاتمه یابد. با توجه به یک ساله شدن اعضای هیات رییسه دور هشتم اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران توجه به بحث‌های کلان اقتصاد و عملیاتی شدن راه‌حل‌های موجود برای رفع معضلات ازجمله خواسته اصلی اعضا به شمار می‌رود. با توجه به فصل تازه ارتباطات میان ایران و ابرقدرت‌های جهانی ما به عنوان نماینده پارلمان بخش خصوصی کشور باید درصدد تمهیداتی ازجمله آزاد‌سازی اقتصاد، روشن‌سازی نرخ ارز و پیشروی به سمت تک نرخی کردن آن، بررسی سیاست‌های دولت مبنی بر پرداخت یارانه باشیم و یک بار برای همیشه بر سر این نوع مسائل با دولت به توافق برسیم. مشکلی که هم‌اکنون بر سر راه فعالان اقتصادی وجود دارد، تحریم‌های داخلی است که مجریان دولتی و خصولتی برای بخش اقتصاد کشور وضع کرده‌اند و در نهایت چنین شرایط نابسامانی را برای این بخش به بار آورده‌اند. متاسفانه در ریاست دور هشتم اتاق بازرگانی علاوه بر تحریم‌های وضع شده داخلی، تنوع افکار نیز وجود دارد البته تنوع افکار در دوره‌های گذشته نیز وجود داشته است. بطور کلی، تنوع افکار افراد و رسیدن به نقاط اشتراک و حل و فصل کردن مشکلات خوب است اما موضوعی که در اتاق بازرگانی کنونی وجود دارد، نبود هم‌صدایی و همفکری جامعی است که برای برطرف کردن مشکلات اقتصاد کشور وجود ندارد و این موضوع باعث ایجاد چند دستگی در اتاق بازرگانی شده است که امیدواریم مدیریت پارلمان بتواند این نوع موانع کوچک را از سر راه فعالان اقتصادی برچیند و با به کارگیری اعضا عزمش را برای برطرف کردن مشکلات زیرساختی بخش‌های کلان اقتصاد جذب کند.
