وقتی گردشگران، میراث جهانی را به ستوه می‌آورند
صنعت گردشگری یکی از عوامل رشد و رونق اقتصادی کشورها محسوب می‌شود، اما در عین حال هجوم بیش از حد گردشگران می‌تواند مخاطرات و چالش‌هایی جدی برای محوطه‌های تاریخی ایجاد کند. آسوشیتدپرس در گزارشی به چهار محوطه تاریخی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو پرداخته که به سبب حضور بیش از ظرفیت گردشگر، با چالش‌هایی اساسی دست و پنجه نرم می‌کنند.
ماچوپیچو - پرو: معروف‌ترین محوطه تاریخی در این فهرست، ماچوپیچو، شهر گمشده اینکاهاست که از قطع درختان، مدیریت نامناسب فاضلاب و تاخت‌وتاز کشاورزی به ستوه آمده، اما هنوز در فهرست میراث در معرض خطر یونسکو قرار نگرفته است. متخصصان پرویی زنگ خطرهای دیگری را نیز به‌صدا درآورده‌اند و معتقدند دود ماشین‌ها و جاپاهای بی‌شمار در این منطقه می‌تواند عملکردی مشابه به یک زلزله کوچک داشته باشد و منجر به فروریختن معابد و دیگر سازه‌ها شود. بازدید روزانه 2500نفر از ماچوپیچو ظاهرا بسیار فراتر از ظرفیت ایمن این محوطه است.
اوموری - ژاپن: این شهر واقع در غرب کشور ژاپن، براساس اعلام شورای جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی دارای ارزش جهانی برجسته‌یی نیست. تنها جاذبه این منطقه یک معدن متروکه نقره است و در کنار مهمانخانه هشت تختخوابه در این شهر، هیچ زیرساخت گردشگری دیگری ایجاد نشده است. اما با لابیگری گسترده مقامات ژاپنی، این محوطه در سال2007 به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافت. یک سال بعد، یک‌میلیون گردشگر به این منطقه هجوم آوردند و سبک زندگی آرام ساکنان بومی را درهم شکستند. یکی دیگر از محوطه‌های جنجالی در کشور ژاپن که سال گذشته جهانی شد، کارخانه‌ها و معادن انقلابی صنعتی در میجی بود. ده‌ها هزار زندانی جنگی کره‌یی، چینی و متحدین مجبور بودند در این محوطه کار کنند و به‌همین دلیل رسانه‌های چینی ثبت این منطقه در فهرست جهانی یونسکو را نوعی کمک به ژاپن برای پوشاندن خشونت‌های جنگی‌اش در دوران گذشته قلمداد و آن را محکوم کردند.
لیجیان - چین: شهر 800ساله «لیجیان» در میان تبلیغات گسترده در سال1997 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد و امروزه یکی از پربازدیدترین جاذبه‌های گردشگری چین محسوب می‌شود. غیربومی‌ها با سرمایه‌های بیشتر وارد این منطقه شدند و با جمعیت عمدتا از اقلیت قومی شهر، به مشکل‌هایی برخوردند؛ بومی‌هایی که معتقدند در حال از دست دادن هویت‌شان هستند. در دهه اول سال2000 میلادی، بسیاری از خیابان‌های ساخت قدیم شهر تا 90درصد دراختیار افراد تازه‌وارد قرار داشت. شهری که تا پیش از ثبت جهانی حدود 150هزار نفر بازدیدکننده در سال داشت، سه سال بعد میزبان 2.8میلیون نفر و سال گذشته پذیرای 16میلیون گردشگر بود. فرهنگ محلی با رویکرد کاملا توریست‌محور تضعیف شده است. خانه جدید شهر همگی بازسازی شده‌اند و تمام قسمت تاریخی شهر از سال1996 تاکنون نابود شده است.
مون سن میشل - فرانسه: این جزیره کوچک با صومعه‌یی شگفت‌انگیز، نخستین میراث ثبت شده کشور فرانسه در یونسکو است. این جزیره که یک مقصد گردشگری زیارتی در قرون وسطی بوده، در طول سال‌ها دستخوش تغییرات فراوانی شد و حتی در زمان انقلاب فرانسه به‌عنوان زندان استفاده می‌شده است. مون سن میشل با جمعیتی حدود 50نفر و مساحت 100هکتاری سالانه مورد بازدید 2.8میلیون نفر قرار می‌گیرد و خیابان‌های باریک و قرون وسطایی جزیره مملو از گردشگرانی است که در کافه، رستوران و مغازه‌های بدون تعطیلی جزیره گشت می‌زنند.
