رمزگشایی از معادله دلواپسی
این یک «معادله» ساده است، «پیچیدگی» خاصی هم ندارد؛ هر اندازه که ساعت شنی مذاکرات هستهیی ایران با 1+5 به موعد نهایی تعیین شده برای توافق جامع هستهیی نزدیکتر میشود؛ به همان میزان، اخبار تازهتری از تحرکات گروههای موسوم به «دلواپسان» در فضای رسانهیی کشور و شبکههای اجتماعی منعکس میشود. جماعتی «دلواپس» که در روند معکوس بامطالبات عمومی «مردم» بر طبل مخالفت با دولت تدبیر و امید میکوبند. بعد از برگزاری تجمعات غیرقانونی گروههای دلواپس در تهران، مشهد و قم، مسوولان انتظامی و امنیتی وزارت کشور در گفتوگو با رسانههای گروهی اعلام کردهاند که با برگزارکنندگان این تجمعات برخورد میکنند. مردم این روزها از خود میپرسند چگونه است که طی 8 سال زمامداری دولت «مهرورز» و با وجود ظهور بزرگترین تخلفات مالی، حقوقی، اداری و... در میان مقامات ارشد دولت، هیچ نشانهیی دال بر «دلواپسی» و «نگرانی» از جانب گروههای تندرو مشاهده نمیشد و امروز که تیم مذاکراتی دولت تدبیر و امید در شرف حل و فصل نهایی مهمترین چالش اقتصادی و دیپلماسی کشور قرارگرفته، سروکله جماعت دلواپس در پهنه سیاسی کشور پیدا شده است؟ دلواپسانی که امروز در برابر راهبرد منطقی دولت یازدهم در مذاکرات هستهیی، فریاد مخالفت سر میدهند، در زمان دولت قبلی در برابر جهش سه برابری قیمت دلار، تعطیلی چرخهای تولید کشور، افزایش بیکاری، اتخاذ تصمیمات خلقالساعه، بالا رفتن قیمت کالاهای اساسی، صدور 6 قطعنامه شورای امنیت علیه کشورمان، مشکلات بیمارستانها و... کوچکترین واکنشی را نشان نمیدادند. این در حالی است که براساس آمارهای مستند رکورد درآمدهای نفتی ایران طی سالهای 84 تا 92 در تاریخ معاصر کشورمان اگر بینظیر نباشد؛ قطعا کمنظیر است. پرسشی که با این مقدمات به ذهن خطور میکند آن است که دلیل اصلی دلواپسی گروههای تندرو چیست؟ و چه شرایطی در حال وقوع است که آنها را بر آن داشته تا تمام قد در برابر هرنوع تصمیمسازی دولت بایستند؟ واقعیت آن است که با نزدیکتر شدن به انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی، گروههای تندرو در حال از دست دادن آخرین پایگاه مدیریتی خود هستند. این شرایط در صورت توفیق مذاکرات هستهیی و ایجاد نشاط فراگیر اجتماعی برخاسته از آن در حقیقت تکلیف انتخابات را احتمالا به نفع گروههای میانهرو و اصلاحطلب بازمیگرداند. شاید بد نباشد که این دسته از فعالان سیاسی با قبول واقعیت و با ارزیابی دقیق عملکردشان در بخشهای گوناگون اقتصادی، سیاسی، دیپلماسی و... خود را در برابر آینه ارزیابیهای اجتماعی قرار دهند که خردمندان از قدیمالایام گفتهاند: «آینه چون نقش تو بنمود راست، خودشکن آینه شکستن خطاست.»
