هشتمین دوره انتخابات اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران در حالی برگزار می‌شود که تعداد کاندیداهای این دوره نسبت به دوره‌های قبل رشد قابل‌توجهی داشته است.
به این موضوع اضافه کنید استقبال، شور و حرارت انتخاباتی را؛ تحلیل این موضوع را باید وابسته به تغییرات سیاسی و اجتماعی دو سال اخیر و گفتمان «تدبیر و امید» دولت یازدهم دانست؛ امیدی که خواه، ناخواه سایه‌های بلندش را در همه شؤونات جامعه ایرانی گسترانده است. امید می‌رود با افزایش تعداد رای‌دهندگان و استقبال دارندگان کارت بازرگانی، این شور به ثمری شیرین بنشیند و شاهد تحول چشمگیری در موقعیت اتاق و تاثیرگذاری آن در اقتصاد کشور باشیم. واقعیت این است که یکی از راه‌های نجات اقتصاد به‌شدت دولتی‌شده و سیاست‌زاده ایران، از وضعیتی که در آن گرفتار شده است، افزایش کمی و کیفی حضور بخش خصوصی است. این بخش باید بتواند در مقایسه با بخش دولتی، سهم قابل‌توجه و بیشتری را از کل اقتصاد به‌دست آورد. لازمه این امر نیز تقویت تمامی نهادها و تشکل‌های مرتبط، به‌ویژه اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی است. این اتاق‌ها، حلقه واسط میان کارآفرینان و فعالان اقتصادی از یک‌سو و دولت و حاکمیت از سوی دیگر هستند. در این میان اگر اتاق‌های استانی عمدتا در سطح منطقه‌یی نقش‌آفرینی می‌کنند، اتاق تهران از اهمیتی در سطح ملی برخوردار است و می‌تواند
فراتر از چارچوب منطقه‌یی اثرگذار باشد؛ درنتیجه انتخابات این اتاق نیز اهمیت بسزایی پیدا کرده است. اگر دولت تدبیر و امید، نقش پررنگی در شفاف و پرطراوت شدن اقتصاد ایران داشته است اما تمام این نقش، باید پشت در اتاق بماند. اتاق بازرگانی باید آیینه و مأمن بخش خصوصی واقعی ایران باشد. با این پیش‌زمینه، راهیابی وابستگان به دولت و فعالان عرصه‌های شبه‌دولتی نمی‌تواند به بهبود شرایط بخش خصوصی کمکی کند. اعضای اتاق باید در شرایط لزوم منتقد دولت باشند و بتوانند با قدرت، مقابل تصمیم‌هایی که بخش غیردولتی را با چالش مواجه می‌کند بایستند. آنها باید قادر باشند در تعامل با مراکز تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر دولتی و حاکمیتی، زمینه را برای بهبود فضای کسب‌و‌کار و حذف قوانین و مقررات زاید و دست‌و‌پاگیر فراهم کنند. این امر تنها در صورتی میسر می‌شود که اعضای اتاق، نمایندگانی واقعی از بخش خصوصی واقعی باشند و به‌معنای تمام کلمه، مشکلات و چالش‌های کار در عرصه اقتصادی را تجربه کرده باشند. در این راستا، با حضور پررنگ واجدان شرایط رای‌دادن می‌توان امیدوار بود نمایندگانی از بخش خصوصی واقعی به اتاق راه پیدا کنند.
از سوی دیگر تغییر و تحولاتی که در اقتصاد ایران و جهان و نوع مناسبات و رقابت‌های اقتصادی رخ داده است، لزوم راهیابی نمایندگان جوان به ترکیب اتاق تهران را نمایان می‌کند. نسل جوان فعالان اقتصادی، با این تغییر و تحولات آشنایی دارند و از انگیزه و توان لازم برای ارتقا و بهبود عملکرد اتاق نیز برخوردار هستند.
اتاق تهران برای پاسخگویی به خواسته‌ها و انتظارات اعضا به نیروهای تازه‌نفسی نیاز دارد که صاحب ایده‌ها و طرح‌های نو، انگیزه بالا و اراده قوی باشند. از سوی دیگر برخی از اعضای قدیمی اتاق، به‌دلیل درگیری با نقش‌ها و مسوولیت‌های متعدد یا خستگی ناشی از سال‌ها فعالیت سخت اقتصادی، فرصت و انگیزه لازم را برای حضور مستمر، برنامه‌ریزی‌شده و فعال در جلسات اتاق و کمیسیون‌های آن را ندارند. این در حالی است که امکان حضور مستمر و فعال نیروهای جوان و تازه‌نفس در این جلسات بسیار بیشتر است.
ناگفته پیداست که نمی‌توان از حضور نیروهای باتجربه و موسفیدکرده چشم‌پوشی کرد. اتاق در‌صورتی می‌تواند مسیر سخت پیش‌رو را طی کند که نیروهای قدیمی در کنار جوانان ترکیب آن را تشکیل دهند. در این شرایط می‌توان امیدوار بود تجربه‌های بزرگان با ایده‌های جدید جوانان ترکیب شود و اتاق را به‌سمت تاثیرگذاری بیشتر سوق دهد. هجدهم اسفند(امروز) روز تاثیرگذار و سرنوشت‌سازی برای فعالان اقتصادی و کارآفرینان بخش خصوصی است؛ اگر آنها از این فرصت به‌نحو احسن استفاده کنند و نمایندگان مناسبی را برای حضور در اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی انتخاب کنند، می‌توان امیدوار بود که در چهار سال پیش رو بخش خصوصی در شرایطی بهتر از امروز قرار گیرد.
