رشد مالیات، مانع رشد تولید نشود
درآمدهای مالیاتی یکی از منابع درآمدی دولت است که بخشی از هزینه‌های کشور برمبنای آن محاسبه می‌شود. اما اخذ مالیات بیش از اندازه کارآمد به استثنای مالیات محیط‌زیست، اثر تخریبی دارد و موجب کاهش انگیزه سرمایه‌گذاری می‌شود.
اخذ مالیات از تولید به‌ویژه بخش صنعتی موجب کاهش میزان تولید خواهد شد که این در ادامه به تولید ناخالص داخلی لطمه خواهد زد.
باتوجه به کسری بودجه‌یی که با آن روبه‌رو هستیم، بسیاری از کارشناسان درآمدهای مالیاتی را بهترین راه جبران این کسری می‌دانند اما اینکه افراد ثروتمندی مانند بساز و بفروش‌ها، پیمانکاران، تجار و بازرگانان و... را رها کنیم و از آنها مالیات نگیریم و برای کسب درآمد سراغ بخش صنعت برویم یک اشتباه بزرگ است.
درست نیست به‌دلیل اینکه دودکش بخش صنعت مشخص و قابل شناسایی است، از آنها که بخشی از تولید کشور را به دوش می‌کشند مالیات بگیریم و در مقابل از مالیات ثروتمندان که میلیاردها تومان درآمد دارند، صرف‌نظر کنیم. در 20سال گذشته همیشه در رابطه با فشار مالیاتی بر بخش صنعتی هشدار داده‌ام اما بی‌توجهی‌ها همچنان ادامه دارد و به محض اینکه با کسری بودجه روبه‌رو می‌شویم، سراغ همان مالیات‌های قبلی که در دست داشتیم می‌رویم و اهرم فشار را بیشتر می‌کنیم و این اشتباهی است که در 40سال اخیر مرتکب آن شده‌ایم.
یکی از اقدام‌های اساسی در اخذ مالیات، توجه به مالیات مجموع درآمد است، چیزی که هیچ‌وقت اجرایی نشد و به‌دلیل آنکه افراد خاص، نمی‌خواهند کسی از درآمد آنها باخبر شود، از این مالیات چشم‌پوشی شد و دست آخر هم سال80 و در دوره آقای خاتمی، این قانون حذف شد.
در طول این سال‌ها همچنان این سوال بی‌پاسخ مانده است که چرا مالیات از افرادی که در بخش تولید، صنعت و رشد اقتصادی اثرگذار نیستند، گرفته نمی‌شود و جور همه آنها را قشر متوسط جامعه به دوش می‌کشد؟ پیش‌بینی می‌شود اگر این روال همچنان ادامه داشته باشد، در سال آینده نه‌تنها رشد اقتصادی نخواهیم داشت بلکه ممکن است با افزایش فشار بر تولید و بخش صنعت، رشد اقتصادی منفی شود و امیدها برای ورود صنعت ایران به بازارهای جهانی، ارتقای کیفیت و کاهش مصرف انرژی در این بخش، از بین برود. یکی از شعارهای انتخاباتی دولت یازدهم، توجه به رشد اقتصادی و حمایت از تولید بود اما متاسفانه همه آنها در حد شعار باقی ماند و عملی نشد. رسیدن به رشد اقتصادی نیازمند یک مجموعه سیاست‌های اقتصادی است تا بتوان بهره‌وری و کارایی را افزایش داد، ارتقای این موارد با معجزه، شدنی نیست و نیازمند تدبیر است.
