«دیوید لیپتون» قائممقام مدیرعامل صندوق بینالمللی پول با «شکهار آیار» از بخش دپارتمان اروپایی صندوق به بررسی موضوعات کلیدی نشست سالانه صندوق پرداخت.
لیپتون میگوید که یکی از پیامدهای نشست مشترک صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی نیاز به سیاست ترکیبی قویتر و استفاده از تمام اهرمهای سیاستی (از قبیل پولی، مالی و ساختاری) است که باید انفرادی یا جمعی برای مبارزه با رشد مهار شده بسیج شوند تا اطمینان حاصل شود که هر کس این فرصت را دارد تا از جهانی شدن و تغییرات فناوری بهره ببرد.
آیار: مهمترین پیام نشست سالانه 2016 چه بود ؟
لیپتون: من فکر میکنم، مهمترین پیام این است که جامعه بینالملل باید بهطور قوی با همدیگر کار کنند، هم برای قویتر شدن رشد در اقتصاد جهانی هم برای مقابله با افزایش نارضایتی که ما اساسا در اقتصاد پیشرفته میبینیم، جاهایی که کاهش تجارت و تغییرات فناری بر اشتغال و درآمدها تاثیر گذاشته است. در اصل ما باید دو مورد را با هم متعادل کنیم: سعی کنیم از یک طرف رشد را تقویت کنیم و جهانی شدن را حفظ کنیم و از طرف دیگر سعی کنیم با اختلالات و جابهجاییهایی که از ارتباطات و تغییرات اقتصادی حاصل میشود، مقابله کنیم.
آیار: ظاهرا واکنشهای سیاسی بیش از حد علیه جهانی شدن رخ داده است. مردم در حال حاضر از اینکه جهانی شدن چگونه میتواند بر افزایش نابرابریها و بالا رفتن مهاجرتهای بینالمللی تاثیر بگذارد، حرف میزنند. به نظر شما چگونه میتوان رشد را برابرتر کرد و با افزایش احساسات حمایتگرایانه مبارزه کرد؟
لیپتون: اول از هر چیز فکر میکنم که بهتر است این نکته را یادآوری کنم که مردم آزاد هستند تا درباره ارتباط میان موضوعات سیاسی و اقتصادی حرف بزنند. آنها متوجه میشوند که این موارد را باید بهطور کلی امتحان کرد، تحلیل کرد و صریحا با آن روبهرو شد. کارکنان صندوق بینالمللی پول تحلیلهای نهادی و ارزیابیهای اقتصادی راهحلها را توضیح دادهاند. البته در اینجا سیاستمداران و رهبران باید به ما کمک کنند تا در تکتک کشورهایی که با مشکلات سر و کله میزنند، تغییراتی را به وجود آوریم؛ حال این تغییرات میخواهد از سوی کمکدهندگان بلاعوض باشد تا به کشورهای حوزه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) کمک کنند که بتوانند با مشکلات پناهجویان و اشخاص بیمکان شده مقابله کنند و با طرق مختلف به حمایت از آنهایی برخیزند که تحت تاثیر تغییرات فناوری قرار گرفتهاند که همان کارگران بیمکان هستند. اینها گامهایی هستند که بخشی از آن نیازمند کنش رهبران ملی است. در همین راستا یک برنامه خوبی توسط صندوق بینالمللی پول و در کنار آن سیاستگذاران کشورهایی که عضو ما
هستند، ریخته شده است.
ایار: احیا اقتصاد جهانی را ضعیف و ناهماهنگ معرفی کردهاند. نگرانیهایی هم وجود دارد مبنی بر اینکه آیا سیاستهای ما دارد کارآیی خود را از دست میدهد یا خیر. فدرال رزرو هم شروع به سیاستهای انقباضی کرده است در کنار آن نرخهای بهره هم در کشورها حوزه یورو و ژاپن در پایینترین سطح تاریخی خود است. آیا شما میتوانید درباره اینکه کدام ابزارهای سیاستی برای سیاستگذاران جهانی مناسب است، بگویید؟
لیپتون: صندوق بینالمللی پول سه رویکرد، استفاه از سیاستهای پولی، مالی و ساختاری را توصیه میکند و در ارزیابیهایی که از نشست خومان هم داشتیم این توصیهها را مقبول یافتیم. سیاست پولی نخستین خط دفاعی از مقابله با مشکلات رشد پایین و تورم پایین در اقتصادهای پیشرفته است اما این سیاست تا اندازهیی نامعقول شده است. بنابراین سعی کردهایم که توضیح دهیم ما همافزاییها را میبینیم یعنی ترکیبی از حمایتهای پولی و سیاستهای ساختاری و مالی که اینها را میشود متناسب با هر کشور با هم ترکیب کرد. در اینجا بحثهای زیادی میشود درباره اینکه چه کسی، چه کاری، چه زمانی و در کجا انجام میدهد؛ اما من معتقدم مردم از توصیههای ما حمایت میکنند. در اینجا نگرانیهای قابل توجهی نسبت به پایین بودن رشد، پایین و طولانی بودن نرخ بهره و پیامدهای منفی اتکا بیش از حد به سیاستهای پولی وجود دارد.
آیار: به بازارهای در حال ظهور برگردیم، در حالی که جریان سرمایه به چندین اقتصاد نوظهور سرازیر شده است به نظر میآید که چندین کشور مهم توسعه یافته از این جریان باز ماندهاند. شما این روند و چشمانداز را برای این گروه از کشورها چگونه میبینید؟
لیپتون: پیشبینی ما برای رشد امسال مورد تجدیدنظر قرار نگرفته است و در واقع برای نخستین بار طی مدتهای طولانی است که چنین اتفاقی- تجدید نظر نکردن - دارد، میافتد. بخشی از این پیشبینیها مربوط به اقتصادهای پیشرفته است که شاید اندکی رشد کندی داشته باشند اما کشورهای نوظهور خیلی بهتر عمل میکنند. برخی کشورها خیلی خوب عمل میکنند - هند نمونه عالی از این مورد است. کشورهای دیگر هم از رکود خارج شدهاند و بسته به اینکه کشور صادرکننده کالاست یا نه، تفاوتهایی هم وجود دارد.
من فکر میکنم که شما درباره این واقعیت که سرمایه به سمت بازارهای نو ظهور رفته درست میگویید - اما شاید به قوت گذشته نباشد - و فضای کلی سرمایه برای بازارهای نوظهور تا به امسال تغییری نکرده است. در اصل تصویر کوتاهمدت خوب شده است. آنچه صندوق بینالمللی پول به آن هشدار داده این است که اگر دوره چالشهای درازمدت تقویت رشد، تلاش برای ابقای تورم به سمت اهداف تعیین شده در کشورهای پیشرفته، کوتاه شود در این صورت اقتصادهای پیشرفته سرانجام خوبی نخواهند داشت.
آیار: برخی اظهار نگرانی میکنند که بهبود یافتن جریان سرمایه برای بازارهای نوظهور شاید توسط فضای نرخ خیلی پایین سیاستی در کشورهای پیشرفته هدایت شده باشد. آیا این خطر که جریانهای سرمایه بازارهای در حال ظهور را بیثبات کند، وجود دارد ؟
لیپتون: ما آنچه میتوانیم برای تحلیل تراکنشهای میان سیاست پولی در اقتصادهای پیشرفته و جریانهای سرمایه انجام دهیم، انجام دادهایم و توصیههای سیاستی را برای تاثیرگذاری بر کشورها فراهم کردهایم. بهطور کلی در اکثر بخشها کشورها از نصایح ما پیروی کردهاند. آنها از نرخ ارز شناور استفاده میکنند در حالی که سعی میکنند علیه بیثبات شدن جریانهای بالقوه مالی حایلهایی را بسازند.
ایار: اجازه دهید به کشورهای کم درآمد برگردیم. شما پیش از این خاطرنشان کردید که قیمتهای سرکوب شده کالا بر تعدادی از کشورها که در میان آنها کشورهای کم درآمد هم هستند پیامدهای منفی داشته است. تحلیل شما چیست یا وضعیت چشمانداز کشورهای کم درآمد چه خواهد شد ؟
لیپتون: یک ناامیدی یا یاس گستردهیی به ویژه در آفریقا وجود دارد که این قاره بهطور متوسط یک نرخ پایینی از رشد دارد. البته این برای تمام کشورها نیست. برخی کشورها وجود دارند - به ویژه کشورهایی که صادرکننده نفت و کالا نیستند - که به رشد خودشان با نرخ بالا ادامه میدهند. اما من احساس خطری برای بسیاری از کشورها میکنم. ما داریم، کاری میکنیم که اعضای ما از این دوره احساس خطر خارج شوند. ما نسبت به چشماندازهای طولانی مدت آنها خیلی خوشبین هستیم.
بسیاری از کشورهای برای ساخت حایلها، استفاده از ظرفیتهای توسعهیی خود برای بهبود تواناییشان در ساخت سیاست اقتصادی و اجرای انواع زیرساختارهای سخت و نرم افزاری، بهداشت و هزینه آموزشی که رشد را در درازمدت فراهم خواهد کرد گامهایی برداشتهاند. این دوره از رشد پایین یک دوره چالش برانگیزی است اما معتقدم کشورها در مسیری قرار گرفتهاند که چشماندازهای بهتری را برای آینده فراهم خواهد کرد.
آیار: جمعبندی کنیم، به کجا خواهیم رفت؟
لیپتون: مهمترین چیز ان است که ما قادر باشیم به دنیا، به اعضایمان نشان دهیم که از جهانی شدن وعدههای بزرگی حاصل میشود. بدون شک عوارض جانبی منفی وجود دارد، سر ریزهایی وجود دارد. ما اگر میخواهیم که کشورهای عضو صندوق را قانع کنیم که با ما همراه باشند و از یکپارچگی در اقتصاد جهانی خجالت نکشند باید انها را اداره کنیم. این موضوع حیاتی است که کشورها به ویژه بازارهای نوظهور و کشورهای در حال توسعه در ارتباط با یکدیگر باقی بمانند زیرا این ارتباط منبع تقاضا برای صادراتشان، سرمایه برای سرمایهگذاری و فناوری است تا به آنها کمک کنند در سالها و دهههای آتی استاندارد زندگیشان را بالا ببرند. بنابراین این وظیفه ماست.