3 شرط اصلی برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی
زمانی که سرمایه‌گذاران خارجی و بخش خصوصی ایران با هم همکاری کنند، آورده مالی، انتقال تکنولوژی و مدیریت به روز به کشور آورده می‌شود و بعد از چند سال این شرکت‌های ایرانی هستند که مستقیم با خارجی‌ها همکاری می‌کنند. همکاری ایران و ژاپن فرصت خوبی است اما به شرطی که قاعده و شرایط برای انتقال تکنولوژی، سرمایه‌گذاری و اشتغال رخ دهد. برندهای معتبر خارجی باید در ایران سرمایه‌گذاری کنند، یعنی با مالکیت خودشان کارخانه بزنند اما در کنارشان ایرانی‌ها هم قرار بگیرند. البته نه ایرانی دولتی، بلکه ایرانی بخش خصوصی. به این شکل این همکاری‌ها در آینده می‌تواند منجر به رشد و شکوفایی ما شود. این به معنای وابستگی ما به کشورهای خارجی نیست. به این معنی نیست که نمی‌توانیم ظرفیت‌ها را خودمان بالا ببریم. همچنین به این معنی نیست که صنعت را تحویل خارجی‌ها داده‌ایم. در مقابل این همکاری می‌تواند جبران گذشته و عقب ماندگی‌های کشور باشد. این صنعت پرپتانسیل است و می‌تواند ایران را در دنیا صاحب نام کند. نه تنها ژاپنی‌ها، بلکه سایر کشورها هم می‌توانند با سرمایه‌گذاری و جوینت ونچر به بازار ایران بیایند. او ادامه داد: اگر شرکت‌های خارجی به ایران می‌آیند، باید این شرط را هم قرار داد که تولیدات آنها در ایران به بازارهای صادراتی آنها فروخته شود. در همین راستا، امیرحسین زمانی نیا، معاون امور بین‌الملل و بازرگانی وزیر نفت از مذاکره ایران و ژاپن برای توسعه صنعت پتروشیمی خبر داد. زمانی نیا در دیدار با آتسوشی کومه، مدیر اجرایی ارشد بخش خاورمیانه، اروپا و آفریقای شرکت میتسویی ژاپن بر ضرورت همکاری با شرکت‌های ژاپنی در بخش‌های بالادستی و پایین دستی صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در پسابرجام تاکید کرد و افزود: با توجه به سابقه درخشان این شرکت در بخش پتروشیمی، این شرکت می‌تواند در پروژه‌های صنعت پتروشیمی ایران حضور فعالی داشته باشد. صنعت پتروشیمی ایران ظرف ١٠ سال آینده به ٨٠ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارد. اگر به سابقه پتروشیمی ایران برگردیم می‌بیینم که نخستین شرکت مشترک ایران و ژاپن از دهه 50 قرار بوده ایجاد شود اما با انقلاب، ژاپنی‌ها از ایران به سمت عربستان می‌روند و پتروشیمی که قرار بود در ایران بسازند را در عربستان ساختند. اما این مساله که ژاپنی‌ها تجربه و سابقه 4 دهه فعالیت در منطقه را دارند، موضوع مهمی است. در این میان مهم این است که در این مقطع که نیاز به سرمایه‌گذاری است، سرمایه‌گذاری انجام شود که منجر به انتقال دانش و آورده سرمایه به کشور باشد.
