اماواگرهاي انتقال آب دريا به پايتخت
يك كارشناس حوزه آب گفت: اگر انتقال آب قرار است صورت گيرد، مباحث فني و محيط زيستي و اقتصادي بايد بررسي شود. بايد مطالعه شود كه آيا طرح‌هاي عمراني شايستگي تامين اعتبار دارد يا خير، سپس درست و بي‌طرفانه تصميم بگيريم.
يك كارشناس حوزه آب گفت: اگر انتقال آب قرار است صورت گيرد، مباحث فني و محيط زيستي و اقتصادي بايد بررسي شود. بايد مطالعه شود كه آيا طرح‌هاي عمراني شايستگي تامين اعتبار دارد يا خير، سپس درست و بي‌طرفانه تصميم بگيريم. داريوش مختاري در گفت‌وگو با ايلنا، در ارزيابي شيرين‌سازي و انتقال آب از دريا براي تهران اظهار داشت: اينكه تهران نيازمند منابع آب بيشتر است تقريبا پذيرفت شده، هرچند نيازمند پايش كمي و كيفي و پيوسته از منابع و مصارف آب است تا بررسي شود كه آيا بايد انتقال آب داشته باشيم يا خير. براي اطلاع از ميزان مصرف بايداز پروژه‌هاي ساختماني در حال ساخت، مشتركان موجود و مشتركاني كه در حال ساخت هستند و همچنين افزايش شبكه اطلاع دقيق داشت، بايد آمار جامع و بروز از حجم كارهاي ساختماني و هدررفت از شبكه داشته باشيم.
وي تصريح كرد: در حال حاضر در تهران ۶ سد تامين‌كننده آب شرب داريم كه از اين تعداد ۳ منبع در مسير مشترك هستند، همچنين ۷۰۰ چاه آب زيرزميني داريم كه شمار قابل توجهي از آنها خشك شده و نياز به پايش دارند كه بدانيم چه ميزان افت سالانه دارند و حجم آبدهي مشخص شود، همچنين بايد چاه‌هاي فضاي سبز و پساب تصفيه شده بررسي شود، از ۵۰۰ حلقه چاه فضاي سبز حدود ۳۰۰ چاه قابل استفاده است كه مي‌توان با اصلاحات و بهبود كيفيت به شبكه آب شهري اضافه كرد.اين تحليلگر حوزه آب گفت: بايد بدانيم كه آيا براي جمعيت حدود ۱۷ ميليون نفري تهران منابع آب يك ميليارد و ۲۰۰ ميليون متر مكعبي كافي است يا كمبود داريم و با فرض اينكه كمبود داريم چگونه بايد جبران شود؟ آيا با انتقال آب اين امكان وجود دارد؟ باتوجه به بارگذاري‌هايي كه بيش از توان دشت است، حتما كمبود داريم زيرا ما مجازيم ۴۰ درصد از منابع آب تجديدشونده را مصرف كنيم اما در عين حال اگر تمام ۷۰۰ حلقه چاه را خشك كنيم حتما كمبود نخواهيم داشت.وي بيان كرد: براي جبران كسري آب دو راه داريم يا بايد از هدررفت جلوگيري كنيم و درواقع مصرف را كاهش بدهيم يا اينكه وارد فاز انتقال آب شويم.
مختاري گفت: كاهش هدررفت مي‌تواند به‌طور غيرمستقيم روي آبدهي چاه‌ها تاثير داشته باشد زيرا هدررفت در يك فرآيند تبديل منابع آب؛ مي‌تواند وارد چاه شود. بنابراين با نگرش پايداري آب دشت تهران بايد گزينه‌ها را شناسايي كنيم.
وي با بيان اينكه گزينه كاهش هدررفت در رقابت با پروژه‌هاي انتقال آب قرار مي‌گيرد، خاطرنشان كرد: پروژه انتقال آب گزينه گرانقيمتي است بنابراين بايد ببينيم فرصت‌هاي ديگري هم وجود دارد يا خير. اين كارشناس حوزه آب گفت: ميانگين مجاز مصرف در تهران ۱۳۰ ليتر در شبانه روز براي هر فرد است كه با احتساب كنترل مصارف بي‌رويه مثل استخرهاي خانگي، جلوگيري از ساخت شهرك‌هاي پيرامون و... ۲۰ تا ۳۰ درصد امكان صرفه‌جويي وجود دارد حال سوال اينكه انتقال آب مي‌تواند وارد رقابت با اين گزينه شود؟ وي ادامه داد: از يك ميليارد و ۲۰۰ ميليون متر مكعب؛ مي‌توانيم ۳۶۰ ميليون متر مكعب مديريت مصرف داشته باشيم مثلا استفاده از لوازم كاهنده مصرف يك راهكار است، هرچند يك بار يارانه‌اي براي مشتركان در پي دارد و در كل بسته مديريتي هم هزينه دارد اما ۳۰ درصد كاهش مصرف را در پي دارد اما در مقايسه با پروژه‌هاي انتقال آب عوارض منفي ندارد. انتقال آب علاوه بر هزينه‌هاي سنگين پيامدهاي منفي زيست محيطي هم دارد. اما آنچه از مديريت مصرف و كاهش هدررفت حاصل خواهيم كرد بار منفي ندارد. به‌عبارت ديگر شاخص هزينه و منفعت پروژه انتقال آب را به حاشيه مي‌برد و گزينه مديريت مصرف را هرچند گران‌قيمت در راس قرار مي‌دهد.مختاري تاكيد كرد: اگر انتقال آب قرار است صورت بگيرد مطالعات پيدايش مورد نياز است، مباحث فني و محيط زيستي و اقتصادي بايد بررسي شود، بايد مطالعه شود كه آيا طرح‌هاي عمراني شايستگي تامين اعتبار دارد يا خير، سپس درست و بي‌طرفانه تصميم بگيريم، در اين صورت مي‌توانيم مسيري برويم كه به اعتلاي نظام يكپارچه كشور هم كمك مي‌كند وقتي اين كار را انجام بدهيم؛ منابع و امكانات كشور در جاي بهتري هزينه مي‌شود.وي مطرح كردن اجراي پروژه‌هاي انتقال آب براي تهران را در شرايط كنوني ماهي گرفتن از آب گل‌آلود عنوان و تاكيد كرد: كليد اصلي دستيابي به راه‌هاي دشوار يادشده، استقرار مديريت مشاركتي منابع آب در قلمرو هر كدام از دشت‌هاي كشور است. مشاركت مردمي يا به عبارت دقيق‌تر مشاركت بهره‌برداران منابع آب، همان ستوني است كه دست كم سه هزار سال، منابع آب و جغرافياي فلات ايران را پايدار نگه داشته بود. اكنون براي گذار آرام و مسالمت‌آميز از آشفتگي‌ها و واگرايي‌هاي پديدآمده در بهره‌برداري از منابع آب، لازم است از زيربنا شروع و مديريت مشاركتي منابع آب را در دشت‌ها مستقر كرد.چندي پيش عباس علي‌آبادي در خصوص اظهارات مطرح شده براي انتقال آب از خليج‌فارس به تهران توضيح داده كه توليد حجم قابل توجهي آب شيرين در حاشيه خليج فارس از برنامه‌هاي مهم وزارت نيرو است؛ آب شيرين‌كن‌هاي عظيمي درچابهار، بندرعباس و استان خوزستان در دست ساخت است. تلاش مي‌كنيم بازده اقتصادي اين موضوع را به قدري بالا ببريم كه براي بخش خصوصي جذابيت سرمايه‌گذاري داشته باشد. وزير نيرو در ادامه يادآوري كرده است كه اگر آب مناطق جنوبي را به اين طريق تامين كنيم، امكان استقرار جمعيت در مناطق جنوبي كشور هم فراهم مي‌شود و بار جمعيتي به آنجا منتقل خواهد شد؛ همچنين از آب مناطق بالادست كه اكنون به اين مناطق منتقل مي‌شود نيز براي تامين آب تهران و مناطق شمالي كشور بهره گرفته خواهد شد كه البته همه اين موضوعات نياز به كار كارشناسي دقيق دارد.
استاندار تهران نيز گفته بود: در مقطع بلندمدت، انتقال آب از درياي عمان براي استان‌هاي كم‌آب و استان تهران در نظر گرفته شده كه مطالعات آن آغاز شده است.
