بلوك انتقال مداري «سامان ۲» آماده پرتاب است
حسن سالاريه روز شنبه در حاشيه مراسم «روز جهاني فضا» در جمع خبرنگاران با ارايه گزارشي از اقدامات انجام‌شده در حوزه زيرساخت‌هاي فضايي كشور، افزود: در حال حاضر، پايگاه ملي پرتاب چابهار و مراكز سلماس و چناران براي ايستگاه‌هاي كنترل و دريافت تصاوير و داده‌هاي ماهواره‌اي در دست توسعه هستند.
حسن سالاريه روز شنبه در حاشيه مراسم «روز جهاني فضا» در جمع خبرنگاران با ارايه گزارشي از اقدامات انجام‌شده در حوزه زيرساخت‌هاي فضايي كشور، افزود: در حال حاضر، پايگاه ملي پرتاب چابهار و مراكز سلماس و چناران براي ايستگاه‌هاي كنترل و دريافت تصاوير و داده‌هاي ماهواره‌اي در دست توسعه هستند. معاون وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات با بيان اينكه پايگاه چابهار در شرايط بسيار خوبي قرار دارد و نزديك به ۹۳ درصد پيشرفت فيزيكي داشته است، اظهار داشت: درصدد هستيم كه نخستين پرتاب را از اين پايگاه انجام دهيم. با نخستين پرتاب، بخش قابل توجهي از زيرساخت‌هاي فني پايگاه نيز تست خواهد شد. اگر اين تست‌ها با موفقيت انجام شود، پايگاه آماده پذيرش پرتاب‌هاي مختلف داخلي و حتي بين‌المللي خواهد بود، به‌ويژه اگر ماهواره‌اي براي پرتاب به ما تحويل داده شود. وي با اعلام اين مطلب كه اين دو مركز نيز در پاييز آماده بهره‌برداري خواهند بود، ابراز اميدواري كرد طي يكي تا دو ماه آينده، زيرساخت‌هاي تكميلي آنها نيز آماده شود. رييس سازمان فضايي ايران تصريح كرد: در مورد ماهواره‌ها نيز، ماهواره‌هاي هدهد و كوثر سال گذشته در آبان‌ماه پرتاب شدند. همه زيرسيستم‌هاي آنها با موفقيت تست شد و اكنون در شبكه‌اي جهاني از ماهواره‌ها قرار گرفته‌اند كه در كلاس خود خدمات انتقال، دريافت تصاوير و داده‌ها را انجام مي‌دهند. سالاريه با اشاره به اينكه در مورد ساير ماهواره‌ها نيز، نمونه‌هايي مانند پارس ۱ و ناهيد ۲ وجود دارند، اظهار داشت: معمولاً از هر ماهواره چندين نمونه ساخته مي‌شود. براي مثال، ماهواره‌اي كه در سال ۱۴۰۲ پرتاب شد، نمونه دوم آن سال گذشته رونمايي شده و آماده پرتاب است. ناهيد ۲ نيز چند ماه پيش پرتاب شد و بخش قابل توجهي از سيستم‌هاي آن تست شده‌اند. اين ماهواره‌ها نياز به ارتقا و اصلاح دارند كه در نمونه‌هاي بعدي اعمال خواهد شد. وي با بيان اينكه ماهواره‌هايي كه در سال ۱۴۰۱ پرتاب شدند، معمولاً عمر مفيدشان حدود پنج سال است، افزود: البته ممكن است بيشتر هم باشند، بسته به ميزان سوخت و اصلاحات مداري كه انجام مي‌شود. اين ماهواره‌ها كاملاً در سرويس هستند. وي با بيان اينكه ماهواره كوثر را بخش خصوصي طراحي و توليد كرده است، ادامه داد: نمونه اول ماهواره كوثر در آبان‌ماه سال گذشته پرتاب شد و نمونه دوم آن در كمتر از يك سال ساخته شد. اين موفقيت فقط زماني ممكن است كه بخش خصوصي با تمام توان وارد شود. در چند سال گذشته، بخش خصوصي از ساخت زيرسيستم‌ها فراتر رفته و اكنون سامانه‌هاي كامل ماهواره‌اي را مي‌سازد. پژوهشگاه‌ها و مراكز تحقيقاتي نيز در ساخت ماهواره‌هاي سنگين‌وزن و لبه فناوري پيشگام هستند. اين ماهواره‌ها داراي تكنولوژي خاص، ريسك بالا و پيچيدگي‌هاي فناورانه هستند. بخش خصوصي معمولاً ماهواره‌هايي با ريسك پايين‌تر و پتانسيل بالاتر براي رسيدن به نتيجه مي‌سازد، چرا كه بايد به بازار نزديك باشد. وي افزود: پروژه‌هاي بزرگي مانند ناهيد ۲، پارس ۱، ۲ و ۳ با همكاري دانشگاه‌ها و شركت‌هاي دانش‌بنيان در حال اجرا هستند. پژوهشگاه فضايي ايران به عنوان تحويل‌گيرنده، تجميع‌كننده و سازنده بخش‌هايي از زيرسيستم‌ها، نقش كليدي دارد. موضوعاتي كه پژوهشگاه پيگيري مي‌كند، به دليل پيچيدگي‌هاي فناورانه، معمولاً توسط بخش خصوصي قابل اجرا نيست. رييس سازمان فضايي ايران اظهار داشت: ماهواره‌هايي كه اكنون در حال طراحي و ساخت هستند، مانند نمونه سنگين ۵۰۰ كيلوگرمي، داراي قابليت‌هاي بالاتر در هدايت و كنترل هستند و به عنوان آزمايشگاه مداري محسوب مي‌شوند. طراحي و ساخت اين ماهواره‌ها از سال ۱۴۰۲ آغاز شده و بخشي از زيرسيستم‌هاي آنها نيز در حال ساخت است. برنامه‌ريزي براي ساخت و پرتاب اين ماهواره‌ها در سال آينده انجام خواهد شد. وي با بيان اينكه در مورد پرتاب‌ها نيز، بلوك انتقال مداري سامان ۲ پس از پرتاب سامان ۱ آماده پرتاب است، خاطرنشان كرد: نمونه ارتقا يافته سامان ۲ با هدف تثبيت فناوري‌هاي مربوطه و قرار دادن جرم در مدارهاي بالا طراحي شده است. در صنعت فضايي، شكست به معناي عدم موفقيت نيست، بلكه بخشي از فرآيند تست و آزمون است. براي هر ماهواره يا بلوك انتقال مداري، معمولاً دو يا سه نمونه ساخته مي‌شود تا عملكرد آنها در مدار تست شود.
