قصه‌هاي تابستاني پشت پمپ بنزين‌ها!
با فرا رسيدن تابستان و شروع تعطيلات، خيابان‌ها لبريز از ماشين‌هايي مي‌شوند كه هر كدام با روياي دريا، كوه، جنگل يا حتي يك دورهمي خانوادگي به جاده مي‌زنند.
گلناز پرتوي مهر|
با فرا رسيدن تابستان و شروع تعطيلات، خيابان‌ها لبريز از ماشين‌هايي مي‌شوند كه هر كدام با روياي دريا، كوه، جنگل يا حتي يك دورهمي خانوادگي به جاده مي‌زنند.
اما زير اين شور و شوقِ همگاني، زنگ خطر ديگري به صدا درآمده است: افزايش مصرف بنزين. اين سوخت طلايي كه سال‌هاست زير چرخ‌هاي سفرهاي ما مي‌سوزد، حالا ممكن است در گرماي داغ تابستان كم بياورد.
به گزارش خبرنگار «تعادل»، تابستان هميشه فصل اوج سفر است. خانواده‌ها براي فرار از گرما يا استفاده از تعطيلات، چمدان‌ها را مي‌بندند و راهي مي‌شوند. همين افزايش تردد، به‌طور طبيعي مصرف سوخت را بالا مي‌برد.افزايش سفرها به مناطق مختلف، به‌ويژه با خودروهاي شخصي، اصلي‌ترين عامل اين جهش مصرف است. هر چند توسعه حمل‌ونقل عمومي و جاده‌اي در برخي مناطق صورت گرفته، اما هنوز فرهنگ سفر جمعي نهادينه نشده و بسياري ترجيح مي‌دهند با خودروي شخصي راهي جاده شوند. نكته ديگري كه اغلب ناديده گرفته مي‌شود، تأثير گرماي شديد هوا بر مصرف سوخت است. در دماي بالا، تبخير بنزين سريع‌تر انجام مي‌شود و عملكرد موتور نيز براي خنك ماندن فشار بيشتري بر سيستم وارد مي‌كند.
تهويه خودرو (كولر) كه در تابستان به‌صورت مداوم روشن است، باعث افزايش مصرف سوخت تا حدود ۱۰ درصد مي‌شود. اين يعني هر چه هوا گرم‌تر، باك خالي‌تر.
در حالي كه مصرف بنزين در حال افزايش است، ظرفيت پالايشگاه‌هاي داخلي تغيير چشمگيري نكرده است. حتي برخي گزارش‌ها از واردات مجدد بنزين خبر مي‌دهند؛ موضوعي كه در سال‌هاي گذشته به ندرت رخ مي‌داد. همچنين تركيب بنزين با مواد افزودني براي جبران كمبود كيفي يا كمي، ممكن است باعث بروز مشكلات زيست‌محيطي يا فني براي خودروها شود. اين وضعيت در كنار تحريم‌ها و محدوديت‌هاي مالي مي‌تواند واردات بنزين را به چالشي بزرگ بدل كند.
در واقع، اگر مصرف همچنان رشد كند و ذخاير استراتژيك كاهش يابد، ممكن است شاهد سهميه‌بندي مجدد يا محدوديت‌هاي تازه در توزيع سوخت باشيم.
تا امروز، سياست‌هاي تشويقي براي كاهش مصرف بنزين محدود بوده‌اند. سهميه‌بندي كارت سوخت و قيمت‌گذاري پلكاني، از جمله روش‌هايي است كه براي كنترل مصرف به‌كار رفته، اما تجربه نشان داده كه اين سياست‌ها تنها در كوتاه‌مدت موثر هستند. بدون توسعه حمل‌ونقل عمومي، فرهنگ‌سازي براي سفرهاي گروهي و نوسازي ناوگان فرسوده، كاهش مصرف پايدار نخواهد بود.
خودروهاي داخلي نيز اغلب مصرف بالايي دارند و استانداردهاي جهاني مصرف سوخت را رعايت نمي‌كنند. در واقع، با وجود رشد توليد، كيفيت موتور و بهره‌وري سوخت در سطح مطلوبي نيست. خودروهاي هيبريدي يا برقي نيز هنوز سهم ناچيزي در بازار دارند.
در گفت‌وگو با چند راننده و خانواده مسافر، نگراني‌ها مشخص است. بسياري از آنها از افزايش هزينه‌هاي سفر، شلوغي پمپ‌بنزين‌ها و حتي احتمال جيره‌بندي سوخت در بعضي شهرها سخن مي‌گويند.
تعطيلات تابستاني فرصتي براي شادي و استراحت است، اما اگر با نگاهي آينده‌نگر به آن نگاه نكنيم، ممكن است خاطره‌اي با بوي بنزين و اعصاب‌خردي ترافيك باقي بماند. بايد پذيرفت كه سوخت، منبعي تمام‌شدني است و تنها با اصلاح رفتار، سياست‌گذاري هوشمند و تكنولوژي مي‌توان تابستان‌هايي بهتر ساخت.