سيگنالهاي مغناطيسي مرموز از اقيانوسهاي زمين در فضا
Swarm، ماموريت آژانس فضايي اروپا (ESA) براي مطالعه ميدان مغناطيسي زمين، به كشف شگفتانگيزي دست پيدا كرده است.
Swarm، ماموريت آژانس فضايي اروپا (ESA) براي مطالعه ميدان مغناطيسي زمين، به كشف شگفتانگيزي دست پيدا كرده است. به گزارش خبرگزاري خبرآنلاين، Swarm، ماموريت آژانس فضايي اروپا (ESA) براي مطالعه ميدان مغناطيسي زمين، به كشف شگفتانگيزي دست پيدا كرده است؛ محققان دريافتهاند كه سيگنالهاي مغناطيسي ضعيف ايجاد شده توسط جزر و مد اقيانوس ميتواند به ترسيم توزيع ماگما در زير بستر دريا كمك كند. اين سيگنالها همچنين ميتوانند بينشهايي در مورد تغييرات بلندمدت در دماي اقيانوسها و شوري آب در سطح جهاني ارايه دهند. توانايي Swarm براي تشخيص اين تغييرات مغناطيسي ظريف يك گام مهم به جلو در تحقيقات ژئوفيزيك است. با مطالعه اين سيگنالهاي ضعيف، دانشمندان ميتوانند تعاملات پيچيده بين ميدان مغناطيسي زمين، جريانهاي اقيانوسي و حتي فعاليتهاي آتشفشاني زير دريا را بهتر درك كنند. Swarm صورت فلكي از سه ماهواره است كه بين 462 كيلومتر و 511 كيلومتر از سطح زمين به دور زمين ميچرخند. اين ماهوارهها كه در سال 2013 پرتاب شدند، براي مطالعه ميدان ژئومغناطيسي زمين با دقت بيسابقهاي طراحي شدند. ميدان مغناطيسي زمين به فضا گسترش مييابد و به عنوان يك سپر محافظ در برابر تابش خورشيد عمل ميكند. اعتقاد بر اين است كه منبع اصلي اين ميدان حركت آهن مايع در هسته بيروني است. با اين حال، عوامل ديگري در مغناطيسي كلي سياره نقش دارند، از جمله سنگهاي مغناطيسي كه در پوسته زمين هستند. در حالي كه اقيانوسها بهطور معمول منبع مغناطيس در نظر گرفته نميشوند، آب شور دريا يك رساناي متوسط الكتريسيته است. همانطور كه جزر و مدهاي اقيانوس در ميدان مغناطيسي زمين حركت ميكنند، جريانهاي الكتريكي ضعيفي توليد ميكنند كه به نوبه خود سيگنالهاي مغناطيسي ضعيفي توليد ميكنند. اين سيگنالها در مقايسه با سيگنالهاي توليد شده توسط هسته سياره بسيار ضعيف هستند، اما ابزار بسيار حساس Swarm ميتوانند آنها را از فضا تشخيص دهند.حسگرهاي پيشرفته Swarm، از جمله مغناطيسسنجهاي پيشرفته، ميتوانند سيگنالهاي مغناطيسي جزر و مدي ضعيف را از ديگر منابع قويتر تشخيص دهند.