بررسي دلايل خودكشي در پزشكان
روز جهاني جلوگيري از خودكشي فرصت مناسبي است تا در مورد دلايل و تمايلات افراد نسبت به اين افكار و انجام عملي كه منجر به است، ضرورت جلوگيري پايان زندگي شان ميشود بررسيهاي بيشتر و دقيقتري انجام شود. اما طي سالهاي گذشته وقوع اين آسيب در يك گروه از جامعه بيشتر از هر وقتي احساس ميشود، گروهي كه آمار خودكشي ميان آنها نسبت به سايرين روند صعوديتري پيدا كرده، پزشكان و كادر درمان حالا قربانيهاي اصلي خودكشي در ايران هستند، بهگفته دكتر نازيلا شاه منصوري، روانپزشك«نرخ خودكشي ميان پزشكان ۳ الي ۵ برابر بيشتر از جمعيت عادي است.»
روز جهاني جلوگيري از خودكشي فرصت مناسبي است تا در مورد دلايل و تمايلات افراد نسبت به اين افكار و انجام عملي كه منجر به است، ضرورت جلوگيري پايان زندگي شان ميشود بررسيهاي بيشتر و دقيقتري انجام شود. اما طي سالهاي گذشته وقوع اين آسيب در يك گروه از جامعه بيشتر از هر وقتي احساس ميشود، گروهي كه آمار خودكشي ميان آنها نسبت به سايرين روند صعوديتري پيدا كرده، پزشكان و كادر درمان حالا قربانيهاي اصلي خودكشي در ايران هستند، بهگفته دكتر نازيلا شاه منصوري، روانپزشك«نرخ خودكشي ميان پزشكان ۳ الي ۵ برابر بيشتر از جمعيت عادي است.»
بيشتر افرادي كه دست به خودكشي ميزنند اختلال روانپزشكي دارند
نازيلا شاه منصوري روانپزشك در مورد دلايل تمايل افراد به خودكشي ميگويد: ۸۰ الي ۹۰ درصد كسانيكه اقدام به خودكشي ميكنند يك اختلال زمينهاي روانپزشكي دارند كه مهمترين آن افسردگي است، البته موارد ديگري هم وجود دارد مانند سابقه مصرف مواد مخدر، سابقه اقدام به خودكشي در خانواده، يا كسانيكه تنها زندگي ميكنند، افرادي كه حمايت كمتري دارند، كسانيكه از نظر اقتصادي وضعيت مناسبي ندارند، همه اين موارد عوامل خطري هستند كه درباره خودكشي همه افراد جامعه اهميت دارند.
او در مورد آمار خودكشي در ايران و ديگر نقاط جهان به خبرآنلاين ميگويد: در جوامع مختلف اقدام به خودكشي متفاوت است، از ۳۰ در ۱۰۰ هزار نفر در كشورهاي اسكانديناوي، فنلاند، ژاپن تا موارد پايينتر وجود دارد، تا سال ۲۰۱۴ اين آمار درباره ايران حدود ۵.۱ نفر در ۱۰۰ هزار نفر بود، ولي حالا خيلي افزايش پيدا كرده و به حدود ۷.۴ نفر در ۱۰۰ هزار نفر در كل جامعه رسيده است.
آمار بالاي خودكشي كادر درمان در جهان
اين روانپزشك در مورد افزايش ميزان خودكشي در بين كادر درمان كشورما ميگويد: نكته قابل توجه اين است كه در كل جهان اقدام به خودكشي در پزشكان زيادتر از جمعيت عادي است، اما اين مساله اهميت موضوع را كم نميكند، بهويژه اينكه در اين چند سال اخير خودكشي كادر درمان در جامعه ما بيشتر شده است. اگر فقط جامعه پزشكي را در نظر بگيريم در يك سال ۱۳ نفر از دستياران و پزشكان جوان اقدام به خودكشي كردند، حدود ۱۳ الي ۱۴ هزار رزيدنت در كشور داريم اگر آن را با ۱۳ خودكشي مقايسه كنيم، آمار خودكشي كادر درمان در ايران حدود ۹۰ نفر در ۱۰۰ هزار نفر است كه اين خيلي عدد بالايي محسوب ميشود، البته اين آمار فقط براي يك سال است و نميشود آن را تعميم داد، با اين وجود ميدانيم اقدام به خودكشي در پزشكان ۳ الي ۵ برابر از جمعيت عادي بيشتر است.
اقدام بيشتر خودكشي در زنان
و مرگ در مردان
نازيلا شاه منصوري اما در بخش ديگري از سخنان خود به نكته قابل تاملي در مورد تمايل به خودكشي در زنان و ميزان خودكشي منجر به مرگ در مردان اظهار ميدارد: بهطوركلي اقدام به خودكشي در زنان بيشتر از مردان است و خودكشي منجر به مرگ در مردان از زنان بيشتر است، اما اين وضعيت در جامعه پزشكي اينطور نيست، موارد فوت پزشكان زن از مرد بيشتر است. از همان آمار ۱۳ خودكشي سال گذشته ۱۱ نفر از آنها زن بودند. گفته ميشود پزشكان زن حدود ۱۲۰ درصد افكار خودكشي را بيشتر از جمعيت عمومي زنان در جامعه تجربه ميكنند درحالي كه اين درصد براي پزشكان مرد ۴۰ درصد است، اين نشان ميدهد فشارها روي زنان پزشك بيشتر است.
دلايل افزايش روند خودكشي
در بين كادر درمان
اين روانپزشك در مورد دلايل افزايش خودكشي در بين كادر درمان ميگويد: مهمترين مساله كه درباره اقدام به خودكشي پزشكان مطرح است مساله انگ است، يعني من اگر پزشك باشم و افكار خودكشي داشته باشم بقيه ميگويند اين فرد ضعيف و بياراده است، بنابراين پزشكاني كه افكار خودكشي دارند از بقيه كمك نميگيرند، اين درحالي است كه همه آدمها يك زماني كم ميآورند و اين نشاندهنده ضعف و بياراده بودن ما نيست. لذا انگ خوردن در كادر پزشكي بسيار پررنگ است، وقتي فرد پزشك داراي افكار خودكشي باشد به خاطر وجود همين انگها، مانند اينكه تو كه جراح يا متخصص بيهوشي هستي، تو چرا افكار خودكشي داري؟ از كسي كمك نميگيرد، لذا درخواست كمك يك پزشك كه افكار خودكشي دارد كمتر ميشود. طلب كمك كردن يك مهارت است و آموختني، در جامعه ما طلب كمك كردن نشاندهنده ضعف آدمها است درحالي كه در برخي جوامع يك مهارت محسوب ميشود.
او ميافزايد: دومين مساله آشنايي پزشكان با داروها و روشهاي خودكشي است، اين مورد هم آنها را بيشتر در معرض خطر قرار ميدهد، يك دليل ديگر هم ترس از اقدام به خودكشي است كه در پزشكان اصطلاحا اين ترس ريخته و و جود ندارد، كسي كه در اورژانس يا بيمارستان مواردي كه فوت كردهاند را ديده، ترس از اقدام به خودكشي در او فرو ميريزد، بنابراين ترسِ ريخته شده از اقدام به خودكشي در جامعه پزشكان از عموم جامعه بيشتر است.
شاه منصوري تاكيد ميكند: نكته بعدي شخصيت پزشكان است، البته اين را نميشود به همه جامعه پزشكي تعميم داد اما درصد زيادي از اين جامعه شخصيت كمالگرا و رقابت جويي دارند، افراد مسووليتپذير هستند، كارشان را درست انجام ميدهند بنابراين تنشهاي زيادي را تحمل ميكنند و با كوچكترين شكست اعتماد به نفسشان فرو ميريزد و فكر ميكنند آدم ناتواني بودند.