عليرضا زاكاني به رغم همه تلاش‌هايي كه براي به دست آوردن محبوبيت نه در بين مردم كه در بين خواص انجام داد در نهايت هم موفق نشد آن شهرداري باشد كه براي ماندش در اين پست كسي پيش قدم تلاش و مبارزه باشد. حالا ديگر اعضاي شوراي شهر هم از اين شهردار دست شسته‌اند و حتي وقتي در صحن شورا دعوت به سخنراني مي‌شود محل را ترك مي‌كنند. زاكاني نه تنها در اين سه سال تصدي خود بر شهرداري هيچ دستاورد قابل توجهي نداشته كه حتي با رفتارهاي فراقانوني و دخالت در اموري كه أصلا جزو وظايف تعريف شده او نبوده، كاري كرد كه صداي بسياري از كارشناسان حوزه شهر و محيط زيست و حتي مردم عادي را هم در آورد. از نصب پوسترهايي با جملات پر از غلط و البته دور از واقعيت در سطح شهر گرفته تا اقدام آخر او براي ساخت مسجد در پارك قيطريه كه يكي از پارك‌هاي قديمي تهران است. او در حالي مي‌خواست سه هزار متر از زمين اين پارك را به ساخت مسجد اختصاص دهد كه مدعي بود قرار نيست هيچ درختي براي اين ساخت و ساز قطع شود. آخرين ضربه‌اي كه به زاكاني زده شد البته اگر خودش متوجه موضوع باشد كارزار بركناري شهردار تهران بود كه امضاهاي بي‌شماري را به خود اختصاص داد و هنوز هم بر پا كنندگان اين كارزار به دنبال بركناري شهردار تهران هستند. زاكاني در تمام مدتي كه شهردار تهران بوده و هنوز هم هست تنها با اعداد و ارقامي در تمامي زمينه‌ها بازي كرده و ادعاهايي را بيان كرده كه هيچ كدام آنها عملي نشده است. از واردات اتوبوس‌هاي شهري گرفته تا افزايش واگن‌هاي مترو البته ارتقا امكانات شهري براي شهروندان و .... همه‌چيز براي زاكاني در حد همان حرف‌ها و ادعاهايي باقي مانده كه هيچ كس عملياتي شدن آنها را ديده است. حالا ديگر عليرضا زاكاني همان ميزان محبوبيتي را هم كه در بين خواص براي خود دست و پا كرده بود از دست داده وگرنه از ابتدا هم شهردار محبوب عوام نبود و مردم خيلي او را در اين پست كارا و اثر گذار نمي‌ديدند. اما از آنجايي كه قرار بود در صورت انتخاب شدن رييسي به عنوان رييس دولت هر كدام از اين كانديداها كه به نفع او از گردونه انتخابات خارج شدند سهمي داشته باشند شهرداري هم به زاكاني رسيد تا از همان ابتدا و با به كار گرفتن داماد خود در اين سازمان عريض و طويل صداي اعتراض‌ها را بلند كند. به هر حال معلوم نيست چه زماني قرار است تهران شهردار ديگري را به خود ببيند و بالاخره فردي پاي كار بيايد كه حداقل دغدغه‌اش فراهم آوردن امكانات رفاهي براي ساكنان اين كلانشهر باشد نه سر و دست شكستن براي اظهارنظر در موضوعاتي كه هيچ ربطي به وظيفه‌اي كه قانون بر عهده‌اش گذاشته ندارد. مساله اينجاست كه برخي افراد وقتي به مقام و منصبي مي‌رسند فراموش مي‌كنند كه اين ميز و صندلي قبل از آنها هم افراد زيادي را پشت خود جاي داده و در نهايت هم همه مجبور به رفتن شده‌اند. اميد كه نوبت رفتن اين شهردار نامحبوب زودتر از موعد برسد و كلانشهر تهران فردي لايق و دلسوز را در سمت شهردار ببيند.
