از قديم گفته‌اند سالي كه نكوست از بهارش پيداست و حالا كه ۱۳ روز از بهار گذشته و قيمت دلار وارد كانال ۶۲ هزار تومان شده است و از سوي ديگر حقوق كارگران هم با يك مصوبه دستوري بدون در نظر داشتن نرخ سبد معيشت و تورم موجود در اقتصاد كشور آنطور كه دولتمردان مايل بودند تعيين شد بايد گفت هيچ نشانه نكويي نمي‌توان در بهار اين سال پيدا كرد. نكته جالب اينجاست كه حتي افزايش نرخ‌هاي دستوري هم از ميزان افزايش درصدي دولت براي بالا بردن حقوق كارگران استفاده كرده بيشتر است. به‌طور مثال كرايه حمل و نقل عمومي ۴۵ درصد افزايش پيدا كرده اما حقوق كارگران تنها ۳۵ درصد افزايش داشته است. اين در حالي است كه بسياري از كارشناسان حوزه اقتصاد بر اين باور هستند كه تورم در سال ۱۴۰۳ قطعا به بيش از ۴۵ درصد مي‌رسد و اين در حالي است كه صحبت از دلار بالاي ۷۰ هزار تومان هم از گوشه و كنار شنيده مي‌شود و به اين ترتيب آنچه بيش از همه باعث شده تا افراد نگران آينده خود باشند افزايش ۵۰ درصد ماليات‌هايي است كه قرار است دولت از مردم بگيرد. مالياتي كه معلوم نيست بر چه اساسي تا اين ميزان افزايش پيدا كرده است. آيا نرخ توليد در كشور رشد كرده؟ آيا سرمايه‌گذاري‌هاي متعدد در كشور صورت گرفته است يا اينكه مردم به درآمدهاي بالايي دست پيدا كرده‌اند كه بايد ماليات آن را پرداخت كنند. به زبان ساده‌تر باز هم قرار است كسري بودجه دولت از جيب مردم تامين شود و اين مساله از همان نخستين روزهاي سال قابل مشاهده بود. اگر شما هم به قصد خريد وارد مغازه‌اي شده ايد قطعا متوجه بوديد كه صاحب مغازه با الصاق كاغذي بالاي صندوق به شما اطلاع مي‌دهد كه ۱۰ درصد ماليات بر ارزش افزوده بر مبلغ كالاي خريداري شده شما نيز اضافه مي‌شود. اين به زبان ساده يعني گران شدن چند باره مايحتاجي كه مردم ممكن است هر روز براي خريد آن به فروشگاه‌ها و سوپرماركت‌ها و ... سر بزنند. اين گراني‌ها در كنار اتفاقات تلخي كه در حوزه‌هاي ديگر رخ مي‌دهد مانند آمار تصادفات جاده‌اي و نقش ۹۰ درصد خودروهاي داخلي در مرگ و مير افراد و از سوي ديگر مهاجرت پزشكان و پرستاران و نبود پزشك متخصص در بيمارستان‌هاي دولتي نشان مي‌دهد كه نه اين بهار نكو خواهد و بود و نه قرار است سال پيش رو براي مردم سالي نكو باشد. مشكلات افزايش پيدا مي‌كنند. اينها سياه نمايي نيست اينها واگويه حقيقتي است كه در جامعه جريان دارد و البته دولتمردان بدون توجه به اين واقعيت‌ها همچنان بر طبل موفقيت مي‌كوبند و مدعي‌اند هم تورم را كنترل كرده‌اند، هم در زمينه دارو به خودكفايي رسيده‌اند و هم در حوزه بهداشت و درمان هيچ مشكلي وجود ندارد و البته راهكارهايي هم براي جلوگيري از مهاجرت پزشكان و پرستاران انديشيده‌اند كه در نوع خود بي نظير است. اما مساله اينجاست كه اين شكل اداره كشور تا كجا مي‌تواند خواست‌ها و نيازهاي مردم را پاسخگو باشد. در چنين وضعيتي كه افزايش قيمت دلار مي‌تواند آخرين ضربه مهلك خود بر پيكر توليد را وارد كرده و بسياري از توليد كنندگان را به ورشكستگي بكشاند در حالي كه مردم از همين ابتداي سال جديد براي تامين سبد معيشت خود با مشكلات تازه‌اي مواجهند و از جمله همان ۱۰ درصد ماليات بر ارزش افزوده‌اي كه جداگانه از آنها دريافت مي‌شود، چطور مي‌توان اميد داشتن سالي نكو را در سر پروراند. ناكارآمدي دولت به جايي رسيده كه حالا ديگر نمايندگان مجلس و برخي از وزرا هم به اين فكر افتاده‌اند كه بايد براي اين همه مشكلات راه چاره‌اي درست انديشيده شود و البته دولتمردان معتقدند كه هيچ شرايط سخت و بحراني در كشور وجود ندارد. بايد ديد سال ۱۴۰۳ براي مردم چه چيزي به ارمغان مي‌آورد؟
