سال ۱۴۰۳ به نام جهش توليد با مشاركت مردم نامگذاري شد. محتوايي كه سال‌هاست يكي از حلقه‌هاي مفقوده رشد و توسعه محسوب مي‌شود اما براي دستيابي به جهش توليد چه بايد كرد؟براي خارج شدن كشور از وضعيت اقتصادي فعلي و افزايش توليد ناخالص ملي بايد اجزاي تشكيل‌دهنده توليد ملي بهبود يابد. اجزاي اصلي رشد توليد ناخالص ملي كشور هم گزاره‌هايي چون صنعت، كشاورزي، نفت، خدمات و...هستند. توليدات اينها توليد ناخالص ملي را تشكيل مي‌دهند و اگر نسبت به سال قبل افزايش يافته باشند، باعث رشد اقتصادي و اشتغال شده و نرخ ارز را ثبات مي‌بخشند. رهبر انقلاب هم بر افزايش توليد و جهش توليد تاكيد كردند، اما نبايد تصور كرد براي حل مساله توليد بايد مستقيما فقط بايد به توليد پرداخت. ظرفيت‌هاي توليدي در ايران وجود دارد. مثلا در صنعت خودروسازي، ظرفيت‌هاي ايران از فرانسه افزونتر است. ۳۲شركت خودروسازي در ايران كار مي‌كنند. در صنايع ديگري چون كاشي و سراميك لوازم ساختماني، لوازم خانگي، موتورسيكلت، داروسازي و...ايران به اندازه كافي ظرفيت‌سازي كرده است. ماشين‌آلات و خط توليد دارد. اساسا افتخار دولت اين است ۶الي ۷هزار واحد تعطيل شده را به خط توليد باز گردانده است. بنابراين مشكل كشور امكانات توليد نيست، بلكه مشكل اين است كه مديريت مناسب وجود ندارد، تكنولوژي‌ها قديمي است و راه‌هاي تجارت را نمي‌دانيم. لوكوموتيو پيشران توليد، تجارت است. براي بهبود شاخص‌هاي اقتصادي بايد سيستم تجاري كشور فعال و به روز رساني شود.بازارهاي داخلي و مرزهاي كشور در دست كشورهاي همسايه است و توليد كنندگان ايراني نقشي ندارند. در بازارهاي صادراتي هم امسال ۲۸درصد، حجم صادرات ايران كاهش يافته است. اولويت آن است كه ظريفيت‌هاي فعلي با فعال‌سازي ظرفيت‌هاي تجاري كشور راه‌اندازي شوند. اگر ابتدا ظرفيت‌هاي داخلي و سپس ظرفيت‌هاي خارجي به كار بيفتند، گام‌هاي رو به جلويي برداشته مي‌شود.در ايران براي بسياري از استان‌ها تدارك پرواز وجود ندارد. همه اقتصاد ايران به تهران و برخي كلانشهرها محدود شده است. خاطرم هست زماني در تعاوني پسته رفسنجان كار مي‌كردم مدام به فكر صادرات به خارج بوديمِ پس از مدتي به فكر فروش در داخل افتاديم. متوجه شديم بازار داخل ۵۰ تا ۶۰هزار تن است. اگر در داخل هم محصولات به درستي توزيع شود ظرفيت‌هاي بسياري ايجاد مي‌شود. در ميادين تربار شعبه زديم و حجم انبوهي محصول به فروش رفت. فعال‌سازي سيستم تجاري كشور بسيار مهم است.بهبود روابط خارجي كشور هم عامل مهم بعدي براي جهش توليدي و اقتصادي است. ايران تا نتواند روابط خارجي، موضوع اف‌اي تي اف و تحريم‌ها را حل كند، نمي‌تواند گام روبه جلويي بردارد و از ظرفيت‌هايي چون اوراسيا، بريكس و شانگهاي استفاده كند. مشخص نيست چرا برخي افراد و جريانات در برابر اين واقعيت مقاومت مي‌كنند. امروز در واردات و صادرات ايران نمي‌تواند بر اساس شبكه جهاني پول وكالا جابه‌جا كند. در كنار اين گزاره‌ها فضاي كسب و كار داخلي هم بايد بهبود يابد. در دوره‌هايي كه در اقتصاد ايران ثبات وجود داشته است شاخص‌هاي اقتصادي هم روبه بهبود داشته‌اند. اگر بخواهيم توليد كشور راه بيفتد بايد ثبات در قوانين و مقررات ايجاد شود. نمي‌توان هر سال در خصوص موضوعاتي چون دستمزدها گمركات و ارز و...تصميمات متفاوتي اتخاذ كرد. چند سامانه راه‌اندازي شده كه مصاپب بسياري براي فعالان اقتصادي به وجود آورده است. بايد همه سامانه‌ها ذيل يك سامانه مركزي فعال كنند. اينها بايد در يك سامانه ادغام شوند. در ايران به جاي استفاده از اقتصاد ديجيتال در حال مانع تراشي براي فعالان اقتصادي هستند. هر روز دارايي، بانك مركزي و...سامانه‌هاي جديدي را ارايه مي‌كنند و كار فعالان اقتصادي را دشوار‌تر مي‌سازند. مجلس اينده نبايد قانون جديدي را وضع كند و بايد قوانين فعلي را تنقيح كرده و قوانين زايد را منسوخ كند.
