همچنان مولفه‌هاي منفي دست به دست يكديگر داده‌اند تا وضعيت بورس را وخيم كنند و به نوعي زيان بيشتر را مهمان سرمايه‌گذاران بورس كنند. اين شرايط درحالي رخ مي‌دهد كه رييس دولت سيزدهم پيش از انتخابات و حتي زماني كه اين دولت شروع به كار كرد وعده‌هاي بسيار زيادي براي ترميم بورس داده بود؛ اما امروز در عمل شاهد اين موضوع هستيم كه بازار سرمايه به آخرين اولويت دولت تبديل شده است. حال و روز بازار سرمايه حاكي از اين است كه دولت هيچ ارزشي براي بورس و سهامداران آن قائل نيست و به نوعي بازار سهام تنها در گوشه رينگ افتاده است و هر روز مشتي جديد از رقباي خود مي‌خورد. براي نمونه يكي از اين مشت‌هاي محكم از ناحيه بانك مركزي و افزايش نرخ سود بانكي بود كه باعث شد تالار شيشه‌اي تنها‌تر از گذشته شود و سهامداران ترجيح دهند سرمايه خود را از بورس خارج و وارد حوزه بانك يا بازارهاي موازي كنند. البته تنها بانك مركزي بورس را تحت فشار قرار نداد بلكه نرخ خوراك پتروشيمي‌ها، افزايش نرخ دلار، طلا و امثال اين موارد باعث شده كه سرمايه‌گذاران ترجيح دهند سرمايه‌هاي خود را در بازاري پوياتر از بورس وارد كنند تا در آرامش سود بيشتري ببرند. داستان از اين قرار است كه بورس پيش از داستان‌ها و ريزش‌هاي سال 99 سود بسيار خوبي براي سرمايه‌گذاران خود داشت و سپري مقاوم در برابر تورم بود پس از ريزش‌هاي سنگين اعتماد از بازار رفت و دولت سيزدهم وعده داد كه اعتماد و نقدينگي را به بازار برگرداند اما در اين مورد موفق نبود و تنها اين موضوع در قالب وعده باقي ماند. اگر بخواهيم وعده‌هاي دولت سيزدهم را از زمان شروع به كار تا به امروز درصدي از 100 در نظر بگيريم؛ دولت سيزدهم حتي به 50 درصد وعده‌هاي خود عمل نكرده و حتي با تقويت بازارهاي متقابل بورس باعث شده كه بورس از رونق بيفتد و بازارهاي موازي از بازار سهام جذب سود داشته باشند و به نوعي به واسطه تخريب بازار سرمايه ساير بازارهاي موازي رشد خوبي كردند. براي نمونه نرخ سود بانكي به بيش از 23 درصد رسيده و شاهد جذب سرمايه‌هاي سنگين نسبت به بانك‌ها هستيم؛ از سوي ديگر قيمت طلا در محدوده سه ميليون و 200 هزار تومان است و دلار نيز در محدوده 60 هزار توماني نوسان سنگين مي‌كند و به نوعي اين بازارها جاذب سرمايه هستند. به مشكل اصلي برگرديم يعني حمايت دولت سيزدهم از بورس! دولت حال حاضر به صورت عملي و واقعي فعاليت خاصي براي بورس نداشته و تنها با عواملي چون بهره بانكي و اوراق 30 درصد، قيمت‌گذاري محصولات پالايشي، تعيين نرخ خوراك گاز پتروشيمي‌ها و صنايع، شاخص‌سازي و كنترل قيمت سهام، اصلاح نصاب صندوق‌ها و امثال اين موارد باعث شده كه بازار سهام به ته چاه بيفتد.
