طي ماه‌هاي گذشته بارها و بارها خبر از كمبود شير خشك در داروخانه‌هاي كشور منتشر شد و بعد از آن سازمان غذا و دارو و وزارت بهداشت و درمان به تكاپو افتادند تا هر چه زودتر اين مشكل را بر طرف كنند! البته باز هم به روشي كه خود صلاح مي‌دانند و نه به آن روشي كه مردم انتظار دارند. حالا اما نه تنها كمبود برخي شيرخشك‌هاي درماني هنوز هم پا برجاست و برخي از والدين ديگر نمي‌دانند از كجا و چگونه بايد اين شيرخشك‌ها را تامين كنند كه حالا مشكل ديگر افزايش قيمت شيرخشك است. اينكه مردم از افزايش ناگهاني قيمت شير خشك گلايه مي‌كنند و در جواب رييس سازمان غذا و دارو مي‌گويد شير خشك گران نشده بلكه قيمت آن واقعي شده است از چند منظر قابل بررسي است. اول اينكه چرا وقتي مسوولان نمي‌توانند از افزايش قيمت ناگهاني برخي اقلام جلوگيري كنند سعي در عادي جلوه دادن اين قيمت‌ها کنند. از طرف ديگر وقتي قرار است تا قبل از بسته شدن پنجره جمعيتي فكري به حال جمعيت كشور شود و از سالمندي آن جلوگيري شود و حتي در اين رابطه هر جا نشانه‌اي از سقط جنين يا اقدام به آن ديده شود به محاكم قضايي فرستاده مي‌شود مسوولان خود را موظف به فراهم آوردن شرايط مناسب براي فرزند آوري در كشور نمي‌كنند. اگر قرار باشد كه فرزند آوري هم مانند بسياري از ابلاغيه‌ها و بخش نامه‌ها به صورت دستوري از سوي مسوولان به مردم ابلاغ شود اما چگونگي فراهم آمدن شرايط و امكانات به خود مردم واگذار شود ديگر نمي‌توان انتظار چنداني داشت كه بتوانيم جامعه را از خطر سالمندي نجات دهيم.
مساله اينجاست كه مسوولان سعي دارند با دادن بليت استخر و وام و خودرو زنان را به فرزند آوري تشويق كنند اما قبل از هر چيز بهتر نيست اين خاصه خرجي‌ها را براي تامين شيرخشك، فراهم آوردن امكانات بهداشتي و درماني و... هزينه كنند.
سوال ديگر اين است كه اگر به گفته رييس سازمان غذا و دارو شير خشك افزايش قيمت نداشته بلكه قيمت آن واقعي شده است چرا حقوق كارگران هيچگاه نسبت به تورم واقعي نمي‌شود. يك سال است كه كارگران منتظر ترميم دستمزد هستند و در نهايت هم اين انتظار به هيچ ختم شد اما وقتي پاي واقعي كردن قيمت اجناس به ميان مي‌آيد مسوولان در چشم بر هم زدني آن را عملياتي كرده و از مردم مي‌خواهند كه با قيمت‌هاي تازه كنار بيايند و به زندگي خود زير سايه اما و اگرها ادامه دهند. اينكه افزايش قيمت‌ها از نظر مسوولان واقعي شدن قيمت‌هاست اما حقوق كارگران و كارمندان و بازنشستگان هيچگاه قرار نيست واقعي شود مساله‌اي است كه يك بار براي هميشه بايد به آن پرداخته شود. چطور ممكن است قيمت مايحتاج عموم مردم روزبه‌روز در حال واقعي شدن باشد اما وقتي پاي حقوق و مزايا به ميان مي‌آيد دولت از وظايف خود سر باز بزند و از مردم بخواهد با همين اندك‌ها بسازند و دم بر نياورند. در واقع قيمت‌ها با تورم افزايش پيدا مي‌كنند اما حقوق و مزايا درجا مي‌زنند و اين مساله باعث مي‌شود تا هر روز تعداد بيشتري از افراد زير خط فقر سقوط كنند.
