مسوولان وزارت بهداشت و درمان گويا هيچ اراده‌اي براي بر طرف كردن مشكلات بيمارستان‌هاي دولتي ندارند. مشكلاتي نظير كمبود پرستار كه هر روز بيشتر از روز قبل به چشم مي‌آيد و البته مسوولان تنها راهكار را تكذيب اخبار منتشر شده مي‌دانند. در حالي كه هر روز تعداد بيشتري از پرستاران به خصوص آنها كه در بيمارستان‌هاي دولتي مشغول به كار هستند به دليل وضعيت بد معيشتي اجرايي نشدن قانون تعرفه‌گذاري و اضافه كاري‌هاي زياد دست از كار مي‌كشند و استعفا مي‌دهند. اين در حالي است كه بزرگ‌ترين ضربه به خدمات بهداشتي و درماني كه به مردم قرار است ارايه شود وارد مي‌شود و در اين بين اما مسوولان همچنان مدعي‌اند سيستم درماني ما يكي از پيشرفته‌ترين سيستم‌هاي جهاني است. وقتي هيچ كس نه نمايندگان مجلس و نه ديگر مسوولان از وزير بهداشت براي اثبات ادعايش سندي نمي‌خواهند و در مواردي هم با همين ادعاها مورد تشويق قرار مي‌گيرد چطور مي‌توان انتظار داشت كه وضعيت بهداشت و درمان در كشور رو به بهبودي برود. سال‌هاست پرستاران منتظر اجرايي شدن يك قانون ساده‌اند بيش از ۱۵ سال است كه قانون تعرفه‌گذاري خدمات پرستاري به تصويب رسيده اما هر بار دولت‌هايي كه بر سر كار آمده‌اند به دلايل گوناگون از اجرايي شدن آن سر باز زده‌اند و همچنان اين رويه ناصواب ادامه دارد. اين در حالي است كه ما سه سال همه‌گيري كرونا را با از جان گذشتگي همين پرستاران در بيمارستان‌ها پشت سر گذاشتيم. تعداد قابل توجهي از آنها جان خود را از دست دادند و در نهايت هم دولت به وعده خود براي استخدام پرستاراني كه در اين دوران با قراردادهاي ۸۹ روزه به كار ادامه داده بودند عمل نكرد و بعد از فروكش كردن كرونا تعداد قابل توجهي از پرستاران تعديل شدند. مساله اينجاست كه كدام سازمان، نهاد يا انجمني بايد پيگير حقوق از دست رفته اين پرستاران باشد. در حالي كه معاونت پرستاري وزارت بهداشت و درمان سازمان نظام پرستاري متهم به دادن وعده‌هاي غير قابل اجرا به پرستاران مي‌كند و معتقد است اين وعده‌ها باعث شده تا توقع پرستاران افزايش پيدا كند. بسياري از پرستاران با اشاره به وضعيت بد معيشتي خود مي‌گويند كه براي انجام اضافه كاري‌هاي طولاني مدت در ماه تنها ۲ ميليون و ۵۰۰ هزار تومان به حقوقشان اضافه مي‌شود و اين يعني تبعيض آشكار براي آنها كه با جان مردم سر و كار دارند.
از سوي ديگر بارها و بارها اخباري به صورت غير رسمي از بيمارستان‌هاي دولتي منتشر شده است كه بيماران بستري در بخش‌هاي ويژه به دليل كمبود پرستار و عدم رسيدگي به موقع جان خود را از دست داده‌اند اما در نهايت هيچ كس به اين مساله اعتراف نكرده و همراهان بيمار از هم از اين واقعيت با خبر نشده‌اند. زنگ خطر كمبود پرستار در مراكز درماني و به خصوص بيمارستان‌هاي دولتي خيلي وقت است كه به صدا در آمده اما مساله اينجاست كه هيچ كدام از مسوولان حوزه بهداشت و درمان نمي‌خواهند اين واقعيت را قبول كنند و براي رفع آن چاره‌اي بينديشند.
فشار كاري قدرت تمركز را از پرستاران مي‌گيرد
هنگامه پرستار يكي از بيمارستان‌هاي بزرگ دولتي در تهران است او به تعادل مي‌گويد: هفته پيش استعفاي خود را به مسوولان بيمارستان داده و نه تنها او كه ۱۰ نفر ديگر از همكارانش نيز اين كار را كرده‌اند. او مي‌افزايد: ديگر توان كار كردن در شرايط سخت را نداريم. زندگي و مرگ بيماران بستري در بيمارستان به ما بستگي دارد و ديگر بيشتر از اين نمي‌خواهيم شاهد اتفاقات تلخي باشيم كه مي‌دانيم امكان جلوگيري از آن وجود دارد. انگار چيزي كه براي مسوولان بيمارستان و مسوولان وزارت بهداشت و درمان ارزش و اهميتي ندارد جان بيماران است. پرستار وقتي بيش از حد تحت فشار كاري قرار بگيرد قدرت تمركز خود را از دست مي‌دهد و اين اتفاق مي‌تواند به قيمت جان بيماران تمام شود. اين پرستار در ادامه مي‌گويد: بارها و بارها به سازمان نظام پرستاري شكايت كرده‌ايم. بارها تجمع كرده‌ايم و خواسته‌ايم كه حقوق حقه ما را پرداخت كنند اما هر بار وعده‌هايي داده شده كه هيچ‌وقت اجرايي نشده‌اند. به دليل افزايش هزينه‌هاي درماني، بيمارستان‌هاي دولتي با ازدحام زيادي مواجهند و بار تمام اين ازدحام بر دوش پرستاران است.
او در پايان مي‌گويد: پزشكان چند ساعت در بيمارستان حضور پيدا مي‌كنند، عمل‌هاي جراحي را انجام مي‌دهند و مي‌روند و تمام سختي‌ها براي پرستاراني باقي مي‌ماند كه هميشه گرفتار مشكلات معيشتي هستند چون نه قانون تعرفه‌گذاري به درستي انجام مي‌شود و نه حقوق مناسبي دريافت مي‌كنند.
تعداد استخدام‌هاي وزارت بهداشت و درمان به اندازه مهاجرت پرستاران نيست
محمد شريفي مقدم، دبيركل خانه پرستار نيز در اين باره به تعادل مي‌گويد: متاسفانه شرايط اصلا مناسب نيست. سال‌هاست كه ما نتوانسته‌ايم تعداد پرستار در بيمارستان‌ها را به استانداردهاي جهاني برسانيم و در حال حاضر اوضاع به جاي اينكه رو به بهبود برود در حال بدتر شدن است.
او مي‌افزايد: بر اساس آمار رسمي سالانه ۱۰ هزار پرستار فارغ‌التحصيل مي‌شوند و از اين تعداد بيش از ۳ هزار پرستار مهاجرت مي‌كنند در حالي كه عدد استخدامي وزارت بهداشت براي پرستاران به ۳ هزار نفر نمي‌رسد. مساله اينجاست كه ما در زمينه مشكلات موجود در حوزه بهداشت و درمان بي‌توجهي زيادي را مي‌بينيم و تنها مسوولان به شعار دادن در اين رابطه بسنده مي‌كنند.
شريفي مقدم در مورد خبر استعفاي ۵۸ پرستار از يك بيمارستان مي‌گويد: اين خبر را شنيده‌ام نمي‌دانم درست است يا نه هنوز اخبار موثقي در اين رابطه دريافت نكرده‌ام اما مساله اينجاست كه اگر ۵۸ عدد درستي نباشد استعفاي ۱۰ يا ۱۵ پرستار از يك بيمارستان چندان هم دور از واقعيت نيست و بسياري از بيمارستان‌هاي دولتي اين مساله را طي سال‌ها و ماه‌هاي گذشته تجربه كرده‌اند.
نبود امنيت شغلي يكي ديگر از مشكلات پرستاران است
فربد پرستار يكي ديگر از بيمارستان‌هاي دولتي با سابقه ۱۴ سال خدمت در اين باره به تعادل مي‌گويد: مساله اينجاست كه ما نه تنها با مشكلات معيشتي و فشار كاري بايد دست و پنجه نرم كنيم بلكه از امنيت شغلي درستي هم برخوردار نيستيم و هر لحظه ممكن است از سوي مديران بيمارستان تعديل شويم. بي‌توجهي وزارت بهداشت و درمان به مشكلات پرستاران دور از تصور و انتظار ما است. پرستاران و بهياران بيش از بقيه در بيمارستان‌ها زحمت مي‌كشند اما از هيچ امكانات رفاهي و معيشتي مناسبي برخوردار نيستند.
او مي‌افزايد: معلوم نيست اين تصويب قانون تعرفه‌گذاري خدمات پرستاري أصلا چرا به تصويب رسيد كه حالا با گذشت بيش از ۱۵ سال دست و پا شكسته و با هزار اما و اگر اجرايي شود و بسياري از پرستاران هيچ بهره‌اي از اين قانون نبرند. البته شرايط در بيمارستان‌هاي خصوصي هم چندان مناسب نيست و پرستاران اين بيمارستان‌ها هم با مشكلات بسياري مواجهند در حالي كه همه اينها به جان انسان‌هايي بستگي دارد كه به عنوان بيمار در اين بيمارستان‌ها بستري مي‌شوند.
افتتاح بيمارستان‌هاي بزرگ نيازمند كادر درمان است
روزبه تكنسين اتاق عمل نيز درباره افتتاح بيمارستان‌هاي تخصصي و فوق تخصصي كه طي يك سال گذشته صورت گرفته است مي‌گويد: فقط مساله افتتاح بيمارستان نيست. مساله اينجاست كه اين بيمارستان‌ها نيازمند نيروي متخصص و كادر درمان است. ما وقتي نمي‌توانيم استاندارد تعداد پرستار را در همين بيمارستان‌هايي كه داريم رعايت كنيم چطور مي‌توانيم در بيمارستان‌هاي تازه تاسيس موفق عمل كنيم. تجهيزات بيمارستاني در اكثر بيمارستان‌هاي دولتي فرسوده است آيا واقعا بهتر نيست دولت به جاي افتتاح بيمارستان جديد به تجهيز و مناسب‌سازي همين بيمارستان‌هايي كه در حال فعاليت هستند اقدام كند.
او مي‌افزايد: افتتاح بيمارستان بدون كادر درمان و متخصص و... كار بسيار راحتي است شما زماني مي‌توانيد مدعي باشيد كه اين بيمارستان‌ها را به‌طور كامل تجهيز كنيد. نيروهايي كه در اين بيمارستان‌ها مشغول به كار مي‌شوند از حداقل امكانات رفاهي بهره مند شوند. پرستار مجبور نباشد براي تامين معيشت خود دو يا سه شيفت پشت سر هم كار كند و عملكرد درستي نداشته باشد. تا وقتي اين مشكلات رفع نشود افتتاح اين بيمارستان‌ها دردي از ما دوا نمي‌كند. همانطور كه بيمارستان ميلاد نتوانست به آنچه كه برايش تعريف شده بود تبديل شود و حالا به بيمارستاني تبديل شده كه با ازدحام بيش از حد بيمار مواجه است بقيه بيمارستان‌هاي افتتاح شده هم با عدم برنامه‌ريزي به همين سرنوشت دچار مي‌شوند.
از ادعا تا عمل
آنچه اين روزها بيش ازهمه به چشم مي‌آيد تفاوت ميان ادعاي مسوولان تا عمل آنهاست در تمامي زمينه‌ها چه در حوزه بهداشت و درمان چه در حوزه آموزش و پرورش و... مساله اينجاست كه وقتي ما از مدعيان افزايش جمعيت هستيم بايد بتوانيم زيرساخت‌هاي مناسب براي اين وضعيت را فراهم كنيم وقتي هنوز توان فراهم آوردن زيرساخت‌هاي مهمي مانند بهداشت و درمان و آموزش را نداريم چرا بايد مدعي باشيم كه يكي از بهترين‌ها در دنيا هستيم. در حالي كه حتي نتوانسته‌ايم تعداد استاندارد پرستار در سراسر دنيا را
در بيمارستان هاي‌مان فراهم كنيم.
