گلی ماندگار|
سه سال است که نمایندگان مجلس با سنگ‌اندازی بر سر راه تصویب ماده ۵ قانون بیمه کارگران ساختمانی تصویب آن را به تعویق انداخته‌اند و همچنان هم به این کار ادامه می‌دهند.
این در حالی است که بیمه کارگران ساختمانی سال‌هاست که در مجلس خاک می‌خورد و هر بار هم نمایندگان به بهانه‌های گوناگون از تصویب و اجرایی شدن آن سر باز می‌زنند. تا به حال صدها کارگر ساختمانی در انتظار دریافت این بیمه جان خود را از دست داده‌اند و حالا یک بار دیگر طرح تازه مجلس برای بیمه کارگران که از ابتدا هم معلوم بود مورد مخالفت شورای نگهبان قرار می‌گیرد از طرف این شورا رد شده و حالا به مجمع تشخیص مصلحت نظام رفته است.
این تعلل‌ها بیشتر شبیه همکاری با مافیای قدرت و پولی است که در ساخت و ساز فعالیت دارند و مانع از تصویب این قانون می‌شوند. مساله اینجاست که طرح کمیسیون اجتماعی مورد تایید نمایندگان کارگری بود و قرار بود این طرح به تصویب برسد اما در آخرین لحظات از دستور کار خارج شد و طرح تازه‌ای جایگزین آن شد که نه نمایندگان کارگری با آن موافق بودند و نه حتی برخی از نمایندگان و همه به خوبی می‌دانستند این طرح در شورای نگهبان رد خواهد شد اما انگار قصد همین به تعویق انداختن تصویب بیمه کارگران ساختمانی است چرا که نمایندگان سه سال پیاپی است که با سنگ اندازی بر سر راه تصویب آن مانع از اجرایی شدن بیمه کارگران ساختمانی می‌شوند کارگرانی که بالاترین آمار مرگ و میر را در حوادث کار به خود اختصاص داده‌اند و نوشتن درباره آنها دیگر به یک موضوع نخ نما تبدیل شده اما هنوز هیچ کس نتوانسته سایه سنگین مافیای قدرت و پول را از سر مجلسیان برای تصویب این قانون کم کند.
کارگران ساختمانی نه امنیت شغلی دارند نه امنیت جانی
بهروز دوراندیش سر کارگر یکی از پروژه‌های ساختمانی در این باره به «تعادل» می‌گوید: متاسفانه کارگران ساختمانی نه امنیت شغلی مناسبی دارند و نه امنیت جانی. دریغ کردن بیمه از این افراد به قیمت جان و زندگی آنها تمام می‌شود. بسیاری از این کارگران به دلیل حوادث کار توانایی کار کردن را از دست می‌دهند و هیچ پشتوانه مالی ندارند و زندگی شان نابود می‌شود. در تمام این سال‌هایی که در این زمینه مشغول به کار بوده‌ام کارگران زیادی را دیده‌ام که بر اثر حوادث مربوط به کار دچار معلولیت شده‌اند و هیچ مورد درآمد دیگری نداشته‌اند. بعضی از آنها حتی زن و بچه خود را به واسطه همین از کار افتادگی از دست داده‌اند.
او می‌افزاید: متاسفانه نه پیمانکار و نه کارفرما هیچ اهمیتی به ایمنی کارگاه‌های ساختمانی نمی‌دهد چرا که فکر می‌کند هزینه اضافه است و سعی دارد در آن صرفه جویی کند. اگر کارگران بیمه باشند آن وقت کارفرما موظف می‌شود که ایمنی محل کار را مطابق قانون رعایت کند اما تا وقتی که هیچ کس از کارگران ساختمانی حمایت نمی‌کند این افراد در معرض خطر همیشگی قرار دارند.
مسوولان دست از بهانه‌های واهی بردارند
شکیب منصوری، فعال کارگری نیز به «تعادل» می‌گوید: هر بار که بحث بیمه کارگران ساختمانی به میان می‌آید عده‌ای که منافع خودشان را در خطر می‌بینند مساله گران شدن مسکن را به واسطه این بیمه پیش می‌کشند که کاملا غیرمنطقی و غیر عقلانی است. مگر کارفرما چقدر باید حق بیمه پرداخت کند که باعث بشود بر قیمت مسکن تاثیرگذار باشد. مساله اینجاست که آنها نمی‌خواهند از سود سرشار خود اندکی هزینه کنند و مسوولان و نمایندگان مجلس هم با آنها همسو شده‌اند. او می‌افزاید: چرا جان کارگران ساختمانی برای هیچ کس ارزشمند نیست. این افراد وقتی به سر کار می‌روند با جان خود بازی می‌کنند. در اکثر کارگاه‌های ساختمانی نکات ایمنی رعایت نمی‌شود. پیمانکار هیچ هزینه‌ای برای تجهیزات ایمنی پرداخت نمی‌کند. اما هیچ نظارتی هم در این باره صورت نمی‌گیرد. چرا نباید ناظران ایمنی کار به کارگاه‌های ساختمانی نظارت کرده و آنها را وادار به رعایت اصول ایمنی کنند.
۵۰۰ هزار کارگر از حق طبیعی خود محرومند
حامد اولیایی، عضو هیات‌مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی کشور نیز در انتقاد از بی‌توجهی نمایندگان مجلس نسبت به اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی مصوب کمیسیون اجتماعی و تصویبِ طرحی غیرکارشناسانه گفت: یک میلیون و ۵۰۰ هزار کارگر ساختمانی به خاطر قدرت و ثروت مافیای ساخت و ساز و حامیان آنها از حق طبیعی و قانونی خود سال‌هاست که بی‌بهره مانده‌اند. قدرتِ این کارفرمایان به قدری زیاد است که سه سال طرح بیمه کارگران ساختمانی در مجلس است و نمایندگان با زیرکی و به بهانه‌های مختلف آن را به تاخیر می‌اندازند.
اولیایی ادامه داد: ۵۰ درصد از حوادث ناشی از کار مربوط به کار‌های ساختمانی است. اینکه سال‌ها کارگران ساختمانی مقام نخست را در حوادث کار می‌آورند نشان می‌دهد که جان کارگران ساختمانی برای کارفرمایان و مسوولان بی‌ارزش است. نه تنها تمهیداتی برای کاهش این حوادث نمی‌بینند، بلکه هیچ تلاشی هم برای به ثمر رساندن بیمه اجتماعی کارگران ساختمانی نمی‌کنند. عضو هیات‌مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی کشور گفت: طبق ماده ۲۹ قانون اساسی بیمه اجتماعی حق همه مردم یک جامعه است. در کشور ما این بیمه را به بیمه تامین اجتماعی کارگران تقلیل داده‌اند و تاسف‌بار اینکه همین حق اولیه کارگر را نیز از او سلب می‌کنند.
خرید و فروش جان کارگران ساختمانی با یک تکه کاغذ
علی پیرایی، کارگر ساختمانی نیز در این باره به «تعادل» می‌گوید: مساله اینجاست که کارفرما با همکاری نمایندگان مجلس جان کارگران را با یک تکه کاغذ خرید و فروش می‌کنند. این قانون سال‌هاست که قرار است اجرایی شود اما هر بار به در بسته می‌خورد. کارگری که بیمه ندارد در واقع نه امنیت شغلی دارد و نه امنیت جانی. چرا باید قدرت مافیای ساخت و ساز بر حقانیت کارگران ساختمانی غلبه کند.
مگر ما چه گناهی کرده‌ایم که برای تامین معیشت خود باید از جانمان مایه بگذاریم اما طبیعی‌ترین حقی را که باید به ما بدهند دریغ می‌کنند. او می‌افزاید: سال گذشته یکی از دوستان من با داشتن دو فرزند خردسال بر اثر حادثه کار جان خود را از دست داد. هیچ پس‌اندازی نداشت و خانواده‌اش هم هیچ پشتوانه مالی نداشتند. همسرش مجبور شد برای تامین مخارج بچه‌هایش در خانه‌های مردم کار کند و صاحبخانه حاضر نشد قرارداد خانه را تمدید کند. آنها هم به ناچار به شهرستان رفتند و در خانه یکی از اقوام ساکن شدند. این وضعیت زندگی کارگران ساختمانی است. اگر این اتفاق برای من هم بیفتد خانواده‌ام به همین سرنوشت دچار خواهند شد.
دولت کجای ماجرا ایستاده است
سوال اینجاست که جان انسان‌ها برای مسوولان و نمایندگان مجلس تا چه اندازه ارزشمند است. وقتی برای چنین امر مهمی این همه سال کارگران ساختمانی را به حال خود رها کرده‌اند و هیچ کس هم نمی‌تواند از پس مافیای قدرتی که مانع از بیمه کارگران ساختمانی می‌شود بربیاید پس این همه معطلی برای چیست. بهتر نیست نمایندگان مجلس به جای امیدوار کردن کارگران ساختمانی بگویند که توانایی اجرای قانون را ندارند.
مگر می‌شود جان‌های ارزشمند این کارگران به هیچ انگاشته شود. مگر می‌شود هر بار با بهانه‌های واهی اصلاح یک ماده قانونی به تعویق بیفتند و تعداد قابل توجهی از افراد برای رسیدن به حق قانونی خود معطل بمانند. مساله اینجاست که این افراد به چند دلیل هم برای تامین معیشت خود با مشکلات زیادی مواجهند. به دلیل رکود در ساخت و ساز بسیاری از آنها بیکار شده‌اند. این کارگران عموما به‌طور فصلی کار می‌کنند و در فصل‌هایی که ساخت و‌سازی انجام نمی‌شود بیکار هستند و تامین معیشت برای‌شان بسیار دشوار است.
در شرایط کنونی که حتی افراد شاغل هم با یک شیفت کار نمی‌توانند هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند کارگران ساختمانی با بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند و در این بین برخی سودجویان با عنوان کردن این مطلب که بیمه کارگران ساختمانی باعث افزایش قیمت مسکن می‌شود مانع از اجرایی شدن این قانون می‌شوند. وظیفه دولت در قبال این افراد چیست؟ چرا دولت نسبت به اجرایی شدن بیمه کارگران ساختمانی اینقدر بی‌تفاوت است و از این قانون دفاع نمی‌کند. چرا نماینده دولت در نشست‌های مجلس از نمایندگان نمی‌خواهد که دست از سنگ‌اندازی بردارند و کار را یکسره کنند.
چه کسی باید از حقوق این کارگران دفاع کند چه کسی باید از جان آنها دفاع کند. اصلا دولت کجای این ماجرا ایستاده است و چرا به وظایف خود در قبال کارگران عمل نمی‌کند. تا کی قرار است دست‌های پنهان مانع از اجرایی شدن این قانون شوند. چه کسانی باید سازمان تامین اجتماعی را مجاب کنند تا بیمه کارگران ساختمانی را اجرایی کند. اینها و ده‌ها سوال دیگر سوالاتی است که کارگران ساختمانی وقتی جان بر کف به سر کار می‌روند از خود می‌پرسند.
