نسل‌های اتاق بازرگانی موضوعی است که در کشور ما کمتر به آن پرداخته شده است. اما بر اساس منابع موجود، در تاریخچه حضور و فعالیت اتاق‌های بازرگانی در دنیا، نسل اول، اتاق‌های دولت‌محور نامیده شده‌اند که برخی حوزه‌های اصلی تمرکز آن شامل قوانین تجاری و تعرفه‌ها، مالیات، قوانین کار، فضای سرمایه‌گذاری و مقررات‌زدایی بود و عمدتاً بر حفظ روابط بخش خصوصی با دولت به منظور ایجاد فضای تجاری بهتر برای اعضای خود متمرکز بوده است.
نسل دوم اتاق‌ها که اتاق عضومحور نامیده شده‌اند، از توانایی‌های خود برای ارایه خدمات بیشتر به اعضا استفاده کردند؛ این خدمات شامل احراز هویت اسناد تجاری، ایجاد شبکه‌های تجاری، صدور گواهی مبداء و برگزاری دوره آموزشی و... بوده است.
در نسل سوم اتاق‌ها که اتاق‌های جامعه‌محور نام گرفتند، توسعه مفهوم مسوولیت‌های اجتماعی رواج پیدا کرد و اتاق‌ها را به سمت ارایه خدمات به کل جامعه سوق داد. بسیاری از آنها در کمپین‌های زیست‌محیطی شرکت کردند و برخی دیگر به پروژه‌های توانمندسازی جوانان یا بانوان پرداختند و بسیاری دیگر در فعالیت‌های خیریه مشارکت کردند. نکته قابل تامل اینکه، نسل سوم اتاق‌ها فعالیت خود را حدود 55 سال پیش آغاز کرده‌اند و ما تنها حدود 10 سال پیش با مفهوم نسل‌های اتاق آشنا شدیم. اما در این 10 سال، اتاق‌های بازرگانی در ایران تا حدودی قدم به عرصه نسل‌های دوم و سوم نهاده‌اند. جایی که اتاق‌ها با ارایه خدمات به اعضا، نظیر صدورکارت بازرگانی، مشاوره، پنجره واحد، گواهی مبداء، مدرسه کسب‌وکار، مراکز نوآوری و داوری، تقویت تشکل‌ها و با ترویج مسوولیت‌های اجتماعی نظیر ایجاد کمپین نفس، بیمارستان بازرگان و ایجاد نهادهای خیریه عملاً تا حدودی توانستند در این 10 سال اقداماتی از وظایف اتاق‌های نسل دوم و سوم را انجام دهند.
اما در این میان، عدم ارایه خدمات کافی و کارآمد به اعضا نظیر عدم ارایه آمار و اطلاعات بازار و شبکه‌سازی ضعیف و همچنین تعداد کم اعضای اتاق‌ها از جمله مسائلی است که کمتر به آن توجه شده است. در اکثر اتاق‌های دنیا تعداد اعضا، تقریباً برابر کسب‌وکارهای موجود در آن منطقه است، اما در ایران با توجه به مقررات ناکارآمد در حوزه کارت بازرگانی تنها شرکت‌هایی که واردات و صادرات دارند، باید کارت بازرگانی دریافت کنند. موضوع عضویت بدون داشتن کارت بازرگانی نیز عملاً در ایران رواج پیدا نکرده، ازاین رو تعداد اعضای اتاق بسیار پایین است.
از طرف دیگر با ایجاد اتاق‌های تعاون و اصناف امکان تمرکز تمام کسب‌وکارها در یک‌جا وجود ندارد بنابراین لازم است اتاق‌های ایران جهت ورود به نسل چهارم اتاق‌ها تمام تلاش خود را جهت افزایش خدمات به اعضاء و افزایش تعداد آنها لحاظ کنند تا از قافله نسل چهارم اتاق‌ها بیش از پیش عقب نمانند.
اتاق‌های ایران با توجه به قوانین آن، هنوز بین نسل‌ها گیر افتاده‌اند. اتاق‌های ما هم نسل اول است هم نسل دوم و هم سوم، اتاق‌های ما اتاق‌هایی هستند برای تمام نسل‌ها. شاید لازم باشد این گذار به اتاق‌های نسل چهارم هر چه زودتر صورت گیرد که لازمه آن افزایش عضویت است و اما اتاق‌های نسل چهارم و چگونگی کارکرد و ماهیت آنها موضوع داغ جدیدی است که در جوامع بین‌المللی اتاق‌های بازرگانی روی آن گفت‌وگو و تحقیق می‌کنند.
در سال 2021 رویدادی با میزبانی اتاق بازرگانی دوبی توسط فدراسیون اتاق‌های بازرگانی جهان (WCF) برگزار شد. این رویداد که با عنوان نوآوری در مدل‌های کسب‌وکار اتاق‌ها برگزار شد تمرکز خود را برای ایجاد چارچوب کاری و ذهنی برای ورود به اتاق‌های نسل چهارمی گذارد. اتاق‌های نسل چهار تلاش خواهند کرد با ایجاد شبکه گسترده در توسعه پایدار جهانی کوشا باشند. آنها در عین حال می‌کوشند که ارتباط سازنده‌ای بین دولت، اتاق‌ها و جامعه مدنی ایجاد کنند.
