مریم شاهسمندی| در حالی که مساله مسمومیت دانش‌آموزان دیگر به یک شهر و دو شهر و چند مدرسه ختم نمی‌شود اما برخی افراد همچنان تلاش می‌کنند تا با تکذیب کردن اتفاقات تا جایی که می‌توانند واقعیت‌ها را به شکل دیگری نشان بدهند، بعد از مساله مسمومیت برخی دانش‌آموزان در مدرسه‌ای در پردیس، صدا و سیما اقدام بر پخش مصاحبه‌ای با راننده یک تانکر نفتکش کرد که این فرد مدعی می‌شد تانکر را کنار مدرسه پارک کرده و شب تا صبح آنجا بوده و به همین دلیل چون مواد شیمیایی و پتروشیمی در تانکر وجود داشته باعث شده تا گازهای منتشر شده از آن باعث مسمومیت دانش‌آموزان شود. مساله اینجاست که آیا مسوولان صدا و سیما از خود سوال کرده‌اند که در مورد مسمومیت بچه‌ها در مدارس دیگر و شهرهای دیگر باید چه سناریوی ساخته شود.
چرا باید اتفاقی به این بزرگی را که با جان فرزندان این سرزمین سرو کار دارد به مضحکه بگیریم و سعی کنیم با انتشار چنین گزارش‌های جعلی اهمیت موضوع را کاهش دهیم. به بازی کردن فکر و ذهن مردم و بی‌توجهی به نگرانی اولیا دانش‌آموزان آن هم از سوی رسانه ملی چه دلیلی می‌تواند داشته باشد. چرا باید همیشه این صدا و سیما باشد که بی‌توجه به اتفاقاتی که در جامعه رخ می‌دهد سناریوهای خود را به تصویر بکشد.
واقعا مصاحبه با راننده نفتکش چه چیزی را برای مردم و اولیا نگران دانش‌آموزان روشن کرد. اگر این یک مدرسه بر اثر سهل‌انگاری دچار چنین اتفاقی شده است بقیه مدارس چگونه آلوده شده‌اند. اینکه در خبرها عنوان شود راننده نفتکش بازداشت شده است خود روی دیگر سکه بی‌اعتبار کردن اعتماد عمومی است.
راننده نفتکش چرا باید بازداشت شود. اگر او با این ماشین مواد پتروشیمی حمل می‌کرده چرا باید به‌طور عمدی ماشین را کنار مدرسه‌ای پارک کند، شب را در آن منطقه بگذراند و صبح هم جلو دوربین صدا و سیما حاضر شود و تمام تقصیرها را به گردن بگیرد. آنچه در این گزارش هم دیده و شنیده می‌شود، رفتار سهوی فردی است که خودش هم نمی‌داند بار کامیون چه بود، نفت بوده یا مواد پتروشیمی؟! مساله مهم این است که در تمامی اتفاقات رخ داده آن چیزی که بیش از همه در رسانه ملی به آن پرداخته می‌شود مساله تکذیب‌هایی است که در نهایت هم راه به جایی نمی‌برند. به‌طور نمونه در مورد مساله همه‌گیری کرونا هم چنین اتفاقی رخ داد، در حالی که تمامی کشورهای دنیا به دنبال راه‌حلی بودند تا آمار ابتلا به این بیماری را در کشور خود به حداقل برسانند و هر روز از طریق رسانه‌ها به مردم هشدار می‌دادند که این بیماری ناشناخته و خطرناک است.
رسانه ملی دقیقا راه دیگری را در پیش گرفته از مجری خبر گرفته تا گزارشگرها همه به دنبال این بودند که ثابت کنند کرونا اصلا خطری ندارد و مردم می‌توانند با خیال راحت به زندگی عادی خود ادامه دهند و همین شد که آمار مرگ و میر کرونا در مقطعی در کشور ما به روزی 700 تا 800 نفر رسید. این دیوار بلند حاشایی که رسانه ملی برای برخی اتفاقات برای خود ساخته است نه تنها باعث نمی‌شود که مشکلات از راه درست و منطقی حل و فصل شوند که ضربه‌های جبران‌ناپذیری را به اعتماد عمومی جامعه وارد خواهد کرد.
رسانه ملی در حالی از خنثی شدن عمدی بودن مسمومیت‌ها در مدارس خبر می‌دهد که تنها در روز شنبه بیش از 20 مدرسه در سراسر کشور مورد حمله قرار گرفته‌اند، آیا در کنار تک تک این مدارس تانکر نفتکش گذاشته بودند، آیا در تمام شهرهایی که این اتفاق رخ داده و مدارسی که دانش‌آموزانش با آمبولانس به بیمارستان منتقل شده‌اند، مساله وجود یک تانکر نفتکش بوده و هدف هم گمراه کردن مردم. این سیاست‌های نخ نما شده دیگر سال‌هاست که کارایی خود را از دست داده‌اند. حداقل در مورد رسانه ملی که این طور بوده است و بهتر است این رسانه برای جلب مخاطبان خود کمی بیشتر صداقت را دستمایه گزارش‌ها و خبرهایش قرار دهد.
