مسوولان با رویکردهای اصلاحی در نظام حکمرانی و حل مشکلات اقتصادی زمینه تداوم نشاط اجتماعی را فراهم سازند
زهرا سلیمانی|
یک بار دیگر مردم ایران به خیابان‌ها ریختند؛ اما این‌بار نه از شعارهای ساختارشکنانه و فریاد خبری بود نه از برخورد با معترضان این‌بار اگر اشکی از چشمی به بیرون می‌غلطید نه به دلیل شلیک گاز اشک آور و رفتارهای سلبی، بلکه از شادی و شعف پیروزی تیم ملی کشورمان در یک آوردگاه مهم جهانی برابر ولز بود. ایران 2بر صفر با گل‌های روزبه چشمی و رامین رضاییان ولز را شکست داد و انگار در کسری از ثانیه همه تفاوت‌ها و انتقادها و تضارب‌ها و نزاع ها؛ جای خود را به همدلی و شور و نشاط داد. ماجرای توپ‌ها و تورها، ماجرای غریبی است. دو نقطه متضاد در دو مسیر متفاوت که وقتی به هم می‌رسند، برخی به طنز می‌گویند، وزن زمین کاهش چشمگیری پیدا می‌کند، چرا که ناگهان ده‌ها و صدها میلیون، انسان طرفدار یک تیم خاص از شادی به آسمان می‌پرند و حسی از شادی و شور منتقل می‌شود. برای ایران و ایرانی، 4آذرماه 1401 یکی از همین روزهای منحصر به فرد بود که ناگهان ده‌ها میلیون ایرانی، شادی و شور را تجربه کرده و به آسمان پریدند. بسیاری از ایرانیان بدون توجه به اینکه چه می‌پوشند و آیا حجاب حداکثری دارند یا حداقلی در کنار هم ایستادند و حس ایرانی بودن را تجربه کردند. احساسی که این روزها بیشتر از هر عامل دیگری به آن نیاز داریم . حسی که بدون تردید مسوولان از طریق اعمال رویکردهای اصلاحی می‌توانند آن را برای همه ماه‌ها و روزهای سال برای ایرانیان فراهم سازند. بر اساس گزارش‌های میدانی خبرنگار تعادل مردم شهرهای مختلف کشورمان پس از پیروزی 2بر صفر تیم ملی فوتبال ایران برابر ولز در اکثر شهرها و کلان‌شهرهای کشور از خانه‌های خود بیرون آمده و به جشن و پایکوبی پرداختند. هرچند شاید نتوان حجم حضور مردم را با روزهای حماسی مانند پیروزی ایران بر استرالیا در 8آذر 76یا برد برابر امریکا در جام جهانی 98 یا حتی پیروزی برابر مراکش در جام جهانی 2018 مقایسه کرد، اما پیروزی تیم ایران برابر ولز در 4آذرماه 1401 نیز در خاطره جمعی همه ایرانیان ثبت شد. اهمیت این شادی زمانی ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کند که ایرانیان طی روزها، هفته‌ها و ماه‌های اخیر پس از فوت مهسا امینی، ایام و روزهای ملتهب و غمگینی را تجربه کرده بودند. یکی از موضوعاتی که بعد از برد ایران برابر ولز در شبکه‌های اجتماعی انعکاس وسیعی پیدا کرد، درخواست‌ها، پست‌ها و کامنت‌هایی بود که مردم برای آزادی وریا غفوری بازیکن تیم فوتبال فولاد خوزستان مطرح می‌کردند. همگام با مردم سایر شهرها، مردم در شهرهای تهران و البرز هم با حضور در خیابان‌ها به شادی و پایکوبی پرداختند. در تهران در اکثر میادین و خیابان‌های اصلی شهر، مراسم شادی و پایکوبی به راه افتاده بود. از نازی آباد و میدان خراسان گرفته تا میدان مولوی و جمهوری و خیابان ولی عصر و ونک و ستارخان و....دامنه وسیعی از شهروندان نسبت به این برد واکنش نشان داده و راهی خیابان‌ها شدند. در کرج هم بسیاری از شهروندان با حضور در مناطقی مانند گوهر دشت، گلشهر، میدان اسبی، جهانشهر و...نسبت به این برد واکنش نشان داده و شادمانی کردند.
مشکلات فراموش نشود
یکی از خانواده‌هایی که بلافاصله پس از پیروزی ایران برابر ولز راهی خیابان‌ها شدند، خانواده آقای عباسی است. خانواده‌ای متشکل از 2فرزند، یک دختر 167ساله و یک پسر 11 ساله. مادر این خانواده در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تعادل درباره حس و حالشان و اینکه با چه انگیزه‌ای راهی خیابان‌ها شده‌اند، می‌گوید: «مردم ایران به این شادی‌ها واقعا احتیاج داشتند. این مدت اینقدر اخبار تلخ ودردآور شنیدیم و خواندیم و دیدیم که غمباد گرفتیم. هراندازه هم که آدم بخواهد بگوید، فوتبال برایش اهمیتی ندارد، باز هم با هر توپ بچه‌ها، قلبمان تالاپ تالاپ می‌کرد. وقتی هم که گل زدند، دیگر نفهمیدیم کجاییم. همگی زدیم بیرون و به شادی و پایکوبی پرداختیم.» مینا دختر خانواده عباسی که در زمره جوانان دهه هشتادی است در جریان گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: « همه از این پیروزی خوشحالیم، اما مسوولان نباید فراموش کنند که این کشور به اصلاح و تغییر نیاز دارد. نباید از این برد استفاده ابزاری شود و از فردا مسوولان باز هم بر همان روش‌های قبلی عمل کنند. مردم کشور شان را دوست دارند و می‌خواهند این کشور در همه عرصه‌ها پیشرفت کند. اما نه فقط ورزش و فوتبال، باید اقتصاد کشور درست شود. آزادی‌های جوانان به رسمیت شناخته شود. حق اعتراض به رسمیت شناخته شود. آزادی بیان در دانشگاه‌ها و رسانه‌ها مورد توجه قرار بگیرد. قرار نیست با این پیروزی مسوولان فراموش کنند چه وعده‌هایی برای تغییر و اصلاح داده بودند.» او در ادامه می‌گوید: « اما با وجود همه اینها، همه از این پیروزی خوشحالیم. مگر می‌شود کسی ایرانی باشد و از این پیروزی‌ها خوشحال نشود. ولی امیدوارم برخی افراد به این بهانه، فشارها را افزایش ندهند.»
زمانی برای شادی
از خانواده عباسی جدا می‌شویم و به منطقه دیگری از شهر می‌رویم. جایی که جوانان با پخش آهنگی شاد در حال جشن و پایکوبی هستند. بسیاری از این جوانان را دهه هشتادی‌ها تشکیل می‌دهند. همان نسلی که بسیاری از افراد آنها را اغتشاشگر و مساله‌دار معرفی می‌کردند. با یکی از دختران در این جمع که برای خوردن آب به سمت ماشینش آمده سر صحبت را باز می‌کنم. خودش را ملیکا معرفی می‌کند و می‌گوید: «اعتراض و مطالبه‌گری سر جای خودش؛ خوشحالی از پیروزی تیم ملی هم سر جای خودش. هرچقدر هم که آدم بگه، برام مهم نیست، باز هم در هر لحظه از بازی، نگران شکست بچه‌هاست. دمشون گرم. به ملت حال دادن. حالا باید تا صبح بزن و برقص راه بندازیم.»او در ادامه می‌گوید: « مشکل ما با مسوولان، ربطی به فوتبال نداره. ما همچنان پیگیر، آزادی‌ها مورد نظرمون هستیم. پیگیری خواسته‌ها هم ادامه داره. اما الان وقت شادی از پیروزی تیم ملی است. نه من، باقی دوستام هم امروز برای شادی بیرون اومدیم..» از ملیکا درباره نحوه مطالبه‌گری می‌پرسم و اینکه چطور باید این مطالبات را دنبال کرد، می‌گوید: « طبیعی است که هیچ ایرانی دنبال خشونت نیست. ما اعتراض کردیم که کشور از رفتارهای خشونت آمیز فاصله پیدا کنه. اصل حرف ما اینکه که نباید با مردم با جوونا با دانشجوها و...رفتارهای خشن و تند داشت. اتفاقا اونایی که رفتارهای خشن دارند، از مردم نیستند.»
در زمان صحبت با ملیکا، تعدادی از دوستانش که از دیر آمدنش نگران شده بودند به ما می‌پیوندند و درباره موضوعات مختلف صحبت می‌کنند. اغلب اونها نظراتی نزدیک به ملیکا دارند. پیروزی، رشد و پیشرف ایران براشون مهمه. معتقد به رفتارهای مسالمت جویانه برای پیگیری مطالباتشون هستند و معتقدند که این مطالبه‌گری هنوز پایان نگرفته است.
لطفا وریا غفوری را آزاد کنید
جدا از اقشار گوناگون مردمی بسیاری از چهره‌های اقتصادی، اقتصاددانان و اساتید دانشگاهی به این برد واکنش نشان دادند. محمد فاضلی استاد دانشگاه تهران در این خصوص نوشت: « ایران ۲ –ولز0؛ ایران،ای سرای سرخ آزادی، عاشقانه دوستت دارم. بزرگی کردنت را دوست دارم حتی اگر در حد برد در یک مسابقه فوتبال باشد. بچه‌های تیم ملی ایران، این لحظه‌های غرور در این روزهای تیره و غمبار را مدیون شما هستم. به چه زبانی بگویم سپاس؟»پیمان مولوی، اقتصاددان دیگری است که بلافاصله با انتشار توئیتی به این برد واکنش نشان داد و نوشت: «ایران و ایرانی در همه جای جهان سربلند.»موضوع وریا غفوری نیز از جمله بحث‌های داغ در توئیتر فارسی بود. یحیی گل محمدی سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس یکی از این چهره‌ها بود که در این خصوص اظهارنظر کرد و نوشت: «میشه وریا غفوری بود و به جام جهانی نرفت و قهرمان ملت بود.»سروش رفیعی هم با واکنش نسبت به این رخداد از مقامات مسوول درخواست کرد که زمینه آزادی وریا را فراهم سازند. سایر چهره‌های اقتصادی، دانشگاهی و ورزشی نیز هرکار با ادبیات خاص خود نسبت به برد تیم ملی واکنش نشان دادند و از مسوولان خواستند تا زمینه افزایش شور و نشاط عمومی از طریق اصلاحات واقعی در کشور را فراهم سازند.
