بهراد موسوی
در صورت توافق یا عدم توافق دو سناریو پیش‌روی بازار سرمایه و بورس وجود دارد. درصورت احیای برجام و به ثمر نشستن مذاکرات احتمالا تا سه ماه رالی صعودی را در بازار داشته باشیم مخصوصا در خودرویی‌ها و بانکی‌ها؛ بازه زمانی سه ماه هم به این دلیل است که بازار در دو سالی که روند نزولی داشت در دوره‌هایی که مذاکرات برجام داغ و اخبار مثبتی منتشر می‌شد مانند اواخر اسفند ماه ۱۴۰۰ و فروردین ماه ۱۴۰۱ روند خوبی داشت یعنی ارزش معاملات به نسبت ماه‌های قبل زیاد شده بود. درصورت توافق نشدن برجام یا نرسیدن به موضوع مشخص در همان صنایع خودرو و بانک با واکنش تندی از سوی بازار مواجه می‌شویم و تمام معاملات انجام شده زیر سوال رفته و به حالت قبل برمی‌گردد. باید گفت برخی صنایع بازدهی مورد انتظار سرمایه‌گذاران را برآورده نمی‌کنند و مشکلات آنها هم به‌گونه‌ای نیست که در مدت کوتاه قابل حل باشد چون صنایع با یکدیگر متفاوت هستند و نمی‌توان یک نسخه را برای تمامی آنها پیچید یعنی در برخی از آنها پارامترهایی وجود دارد که معامله‌گران و تحلیل‌گران نمی‌توانند برای دستگاه ناظر یا گروه خاصی بازگو کنند و توقع خروج از بحران را داشته باشند. به‌طور مثال بحران صنعت پالایش این است که معامله‌گران نتوانستند بازدهی لازم را کسب کنند و در واکاوی عوامل تأثیرگذار بر این موضوع به قیمت‌های نوسانی کامودیتی‌ها می‌رسیم؛ اینها عواملی است که نمی‌توان برای رفع آن راهکاری ارایه کرد اما در صنایعی مانند سیمان و فلزات اساسی اگر مساله افت قیمت‌های جهانی را در نظر نگیریم، ریسک‌هایی مانند قطعی برق و... قابل گفت‌وگو و مذاکره با دستگاه‌های بالاتر است که در قطع نشدن برق آنها تسهیلی صورت گیرد بنابراین برای این عوامل می‌توان راهی پیدا کرد اما اینکه در برهه زمانی خاصی مانند یک ماه گذشته به یک‌باره نفت جهانی از محدوده قبلی خود با افت قیمت مواجه شده بر شرکت‌های پالایشی تأثیر گذاشت و باعث شد آن سودی که باید را برای سهامداران خود محقق نکنند هرچند که گزارشات سه ماهه آنها بسیار قوی بود و گاه بسیاری از شرکت‌ها 70-60 درصد سود سال گذشته را محقق کردند.
