پنجم آذر 1357، با تیراندازی نظامیان حکومت پهلوی به معترضان این رژیم، در بارگاه قدس رضوی، سراسر کشور به دعوت امام خمینی (ره) تعطیل و عزای عمومی اعلام شد و تمامی اداره‌های دولتی در اعتصاب بسر بردند.
پس از تجمعات اعتراضی مردم مشهد علیه شاه و شهادت یک طلبه، مجلس یادبودی برای طلبه شهید مجاهد محمد نبی مبارز از طرف همدرسانش در مدرسه علمیه عباسقلی خان با شکوه تمام برگزار شد. پس از پایان مجلس گروه زیادی از طبقات مختلف مردم مسلمان مشهد که برای بیان خواسته‌های خود جایی را خالی از نیروهای نظامی نمی‌دیدند، به داخل صحن عتیق (انقلاب) روی آورده و با تشکیل اجتماع به سخنرانی گویندگان مذهبی گوش فرامی دادند که ناگاه در جریان درگیری مردم با یک نفر از ماموران شناخته شده ساواک که قصد بر هم زدن مراسم را داشت، عده‌ای از ماموران ساواک که در یک غرفه فوقانی صحن کمین کرده بودند، با اسلحه کمری شروع به تیراندازی کرده و با بی‌سیم، نیروهای انتظامی خارج از صحن را به کمک طلبیدند.
از اینجا فاجعه به وقوع پیوست که شنیدن خبر آن، مردم مشهد و شهزرهای دیگر را متاثر و خشمگین کرد.
نیروهای نظامی حریم مقدس حضرت ثامن الائمه (ع) را برای سومین بار بعد از یورش نیروهای روسیه تزاری و هجوم وحشیانه عمال رضاخان، مورد اهانت قرار داده و با لشکرکشی از طریق بست پایین خیابان داخل صحن (عتیق) انقلاب شده و مردم را به رگبار مسلسل بستند که در اثر این یورش دو نفر شهید و ده‌ها نفر از زائران و انقلابیون مجروح شدند. اما کار به اینجا پایان نگرفت و نیروهای امنیتی و نظامی به داخل حرم مطهر هجوم بردند و در کنار ضریح مطهر حضرت رضا (ع) مردم را به گلوله بستند و با پخش گاز اشک آور گروهی از مردم مجروح و مصدوم شدند که دو کودک 3 و 5 ساله بر اثر آن دچار خفگی شده و به شهادت رسیدند.
در نتیجه این یورش، آثار گلوله دربرخی اماکن حرم مطهر ایجاد شد. این اتفاق بازتاب وسیعی در افکار عمومی پیدا کرد و بار دیگر سیل صدور اعلامیه‌های محکومیت و مخابره تلگراف‌ها و تسلیت به سوی مراجع و علمای خراسان جاری شد بعد از یورش نظامیان به داخل صحن مطهر و حرم مبارک حضرت رضا (ع) و کشتار مردم در این مکان مقدس توسط نیروهای شاه، مردم مشهد شعارهایی را علیه شاه سردادند.
