یزدان سیف
گزارش گرسنگی و فقر آخرین گزارش سازمان ملل بود که نکات با اهمیتی در آن بود ولی مورد توجه قرار نگرفت. این در حالی است که در سال‌های اخیر برخی کنش‌های منطقه‌یی در موضوع اختلاف روی تقسیم منابع آب دیده شده بود. در گزارش فوق یکی از علل عمده و فزاینده مهم فقر، ناامنی غذا و سوءتغذیه را وجود درگیری‌های داخلی ناشی از تسهیم منابع در مناطق مختلف جهان معرفی می‌کند. تعداد درگیری‌های خشونت‌آمیز به‌طور بی‌سابقه‌یی از سال 2010 افزایش یافته و در حال حاضر در بالاترین سطح در تمام طول تاریخ است. آمارها نشان می‌دهد در این میان، درگیری‌های داخلی بین گروه‌های غیردولتی نسبت به سال 2010، به میزان 125درصد رشد یافته است ...
گزارش گرسنگی و فقر آخرین گزارش سازمان ملل بود که نکات با اهمیتی در آن بود ولی مورد توجه قرار نگرفت. این در حالی است که در سال‌های اخیر برخی کنش‌های منطقه‌یی در موضوع اختلاف روی تقسیم منابع آب دیده شده بود. در گزارش فوق یکی از علل عمده و فزاینده مهم فقر، ناامنی غذا و سوءتغذیه را وجود درگیری‌های داخلی ناشی از تسهیم منابع در مناطق مختلف جهان معرفی می‌کند.
تعداد درگیری‌های خشونت‌آمیز به‌طور بی‌سابقه‌یی از سال 2010 افزایش یافته و در حال حاضر در بالاترین سطح در تمام طول تاریخ است. آمارها نشان می‌دهد در این میان، درگیری‌های داخلی بین گروه‌های غیردولتی نسبت به سال 2010، به میزان 125درصد رشد یافته است. همچنین درگیری‌هایی که حداقل یک طرف آن دولت‌ها بوده‌اند نیز به اندازه 60درصد نسبت به سال 2010 افزایش یافته است.
اکثریت قریب به اتفاق افرادی که دچار ناامنی غذا و سوءتغذیه هستند در کشورهایی زندگی می‌کنند که درمعرض درگیری و جنگ قرار دارند. برآورد می‌شود 489میلیون نفر از کل 815 میلیون نفری که دچار سوءتغذیه هستند و 122 میلیون نفر از 155میلیون کودک دچار نقصان رشد، در کشورهایی زندگی می‌کنند که در وضعیت خشونت‌آمیز و درگیری‌های داخلی یا خارجی قرار گرفته‌اند.
درواقع جنگ‌ها و درگیری‌ها علت اصلی بحران قحطی و کمبود مواد غذایی در بسیاری از مناطق جهان است. در سال 2016 به‌دلیل آثار گسترده درگیری‌های خشونت‌آمیز و ناامنی، بیش از 63میلیون نفر در 13 کشور جهان با سطح شدید عدم امنیت غذایی و نیاز به کمک فوری بشردوستانه مواجه شدند. مهم‌ترین نکته در این موضوع که لازم است موردتوجه سیاست‌گذاران کشور نیز قرار گیرد اینکه رقابت در دستیابی و استفاده از منابع طبیعی مانند زمین و آب به‌عنوان یک عامل بالقوه برای درگیری شناخته شده است، زیرا از دست دادن منابعی نظیر آب، بدتر شدن شرایط کار و تخریب محیط‌زیست و معیشت خانواده و جامعه را به همراه دارد. تحلیلگران معتقدند که طی 60 سال گذشته 40درصد از جنگ‌های داخلی بر موضوع منابع طبیعی متمرکز بوده‌اند. از سال 2000، حدود 48درصد از درگیری‌های قومی در آفریقا رخ داده است؛ جایی که دسترسی به زمین‌های روستایی برای معیشت بسیاری از مردم ضروری است و مسائل مربوط به زمین و آب برای کشاورزی در 27 مورد از
30 درگیری نقش مهمی ایفا کرده است.
