گروه انرژی|
4سال پیش زمانی که حسن روحانی، رییس‌جمهور منتخب مردم فهرست وزرای پیشنهادی خود را به مجلس ارائه کرد، بیش از همه «سن» بالای آنها مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال روحانی در دفاع از آنها بر این نکته تاکید کرد که «دوران آزمون و خطا به سر آمده و شرایط کشور بحرانی است. به همین دلیل هیچ جایی برای اشتباهات جدید باقی نمی‌ماند و کشور باید با درایت و عقلانیت به مسیر تعادل و رونق بازگردد.» اکنون که اندکی از آن نقطه بحرانی عبور کرده‌ایم، باز هم به نظر می‌رسد که روحانی صلاح کشور را در اعتماد به «تجربه» و «کارآمدی» بداند تا به این صورت دو وزیر برای تصدی وزارتخانه‌های نفت و نیرو معرفی شوند که بدون شک باتجربه‌ترین و کارآمدترین مدیران در حوزه اجرایی انرژی هستند.
بیژن نامدارزنگنه پس از 4سال حضور پررنگ در نفت دولت یازدهم باز هم به مجلس معرفی می‌شود. در طرف دیگر، حمید چیت‌چیان که حتی با وجود موانع و محدودیت‌های فراوان بودجه‌یی، عملکرد خوبی در وزارتخانه نیرو داشت جای خود را به شخصی می‌دهد که در دولت اصلاحات، سکان برق و آب کشور را در اختیار داشته است: حبیب‌الله بیطرف. اما هر دو وزیر پیشنهادی مخالفانی دارند. مخالفت با زنگنه بیشتر جنبه سیاسی دارد و مخالفانش او را به طرفداری از یک جناح سیاسی خاص متهم می‌کنند. در این میان، گاهی هم انتقاداتی از قرارداد کرسنت می‌شود که هنوز هم محل مناقشه موافقان و مخالفان است. در جبهه نیرو هم هیچ‌کس قدرت فردی و توانایی‌های اجرایی بیطرف را انکار نمی‌کند اما فعالان زیست‌محیطی انتقادات به عملکرد او در پرونده‌های سد گتوند، دریاچه ارومیه و حتی سد کارون 3 و 4 دارند. با توجه به حساسیت وضعیت منابع آبی ایران و خشکسالی بی‌سابقه در یک دهه اخیر، این انتقادها و مخالفت‌ها افزایش بیشتری هم یافته‌اند. در هر صورت «تعادل» نگاهی به سوابق و برنامه‌های ارائه شده این وزیران پیشنهادی می‌اندازد تا بتواند آنها را با دغدغه‌های مخالفان مقایسه کند:
